|TAMAMLANDI |
Kurgunun şarkısı:James Arthur - I'm possible
tabloya öyle hüzünlü bakıyordu ki sanki tabloda kendini görüyordu.
Hazar dalkıran. Ailesini bir Yangın kazasında kaybetmiş halası ile yaşayan güzel sanatlar öğrencisi.
Gittiği resim serg...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
15.BÖLÜM"GÜZ YAĞMURU"
Gün ışığı hastanenin penceresinden içeri girdiğinde gözlerini açan genç adam etrafına baktığında bir hastane odasında olduğunu ve yanında uyuyan hazarın yüzünü gördüğünde gözlerini genç çocuktan alamadan tebessüm etti.
burada mı uyumuştu diye düşündü. bütün gece başında mı beklemişti?
kalbine giren umut tohumu genç çocuğun ona bir şans vereceğine dair inancını pekiştirirken ne kadar zaman geçti bilmiyordu ama içeri doktor ve hemşire girmeden önce genç çocuğun yüzünü izliyordu.
"uyanmışsınız geçmiş olsun arslan bey "gözlerini açan hazar başını hızlı bir şekilde kaldırarak uzaklaştığında yağa kalkarak kendine gelerek ona bakan genç adama baktı.
"uyanmışsın "dediğinde gözlerini açıp kapattı."bütün gece size refakatlik eden hazar gibi bir dostunuz olduğun için şansılısınız arslan bey "dedi doktor genç adamı muayne ettikten sonra "durumunuz gayet iyi çabuk toparlanmış vücudunuz isterseniz bir kaç gün daha kalın ama iyisiniz "dediğinde hazar doktora baktı.
" biraz daha kalsın bence daha iyileşmedi "dediğinde arslan hazara baktığında hazar arslana çevirdi gözlerini.
"iyileştiğine göre burada kalmamın bir sebebi kalmadı "dedi hazar. odadan çıkan doktor ve hemşire onları yalnız bıraktı.
"ya gitmeni istemiyorsam "dediğinde "öyle bir hakka sahip değilsin "dedi hazar. cümleleri keskindi.
"neden o zaman yanımda kaldın madem bu kadar değersizim senin için neden buradasın "dediğinde bir süre cevap vermedi hazar nasıl söylerdi seni hala seviyorum söyleyemezdi ki yaşadıklarından sonra nasıl onun kollarına sığınırdı.
"ben gidiyorum "dedi hazar arkasını döndüğünde "gitme "dedi genç adam "lütfen gitme "dediğinde "kalamam "dedi hazar ve odadan çıktığında gözlerini hüzünle kapatarak ellerini sıktı arslan.
yağan yağmur damlaları penceremin camına çarptığında elimdeki kahvem ile önümde kağıda bakıyordum.
oğuz hocanın söylediği yarışmaya katılacağımı form ve resim için bir hafta sonra okula geleceğime dair izin almış şimdi odamda karşımdaki boş tuvale bakarken sadece düşünüyordum.
dün hastaneden çıktığımda konağa kadar yürümüş düşünmüştüm. bir daha arslan ile görüşmemen hatta konuşmam gerekiyordu. çünkü biliyordum eğer onunla görüşürsem bu aptal kalbim çok acı çekecekti. ben artık acı çekmek istemiyordum.
telefonuma düşün bildirim ile kendime gelerek baktığımda bunun arslandan gelen bir mesaj olduğunu gördüm.
DIŞARDAYIM SENİNLE KONUŞMAM LAZIM GELMESEN BU YAĞMURDA ÇIKANA KADAR BEKLERİM.
başımı iki yana sallayarak pencerenin önüne geldiğimde yağan yağmurun altında bu tarafa baktığını gördüm. bu adam aptal mıydı daha yeni bir kaza geçirmişti.
kaşlarımı çatarak şemsiyemi alarak odamdan çıkarak aşağı indiğimde sesiz adımlar ile kapıya geldiğimde gecenin yarısı olduğu için herkes uyumuştu.
kapıyı açarak dışarı çıktığımda nefes nefese bana bakan arslan ile karşılaştığımda yanına giderek üstüne şemsiye tutuğumda elini şemsiyenin sapına oradan parmaklarıma değen elleri ile geri çektiğimde şemsiyeyi o tutuyordu.
"saat gecenin yarsısı ne istiyorsun benden neden peşimi bırakmıyorsun daha ne istiyorsun "dediğimde ıslanmış kirpikleri ile ela gözleri gözlerime bakıyordu.
"hazar olmuyor "dediğinde ona bakıyordum." biliyorum beni affetmeyeceksin ama sensiz olmuyor seni düşünmediğim bir an bile yok "dediğinde sanki ruhumu terk edecekti.
"ne yapmamı istiyorsun yaşadıklarımı hiçe sayarak seninle birlikte mi olayım "dediğimde boğazım düğümlendi.
"sadece izin ver açtığım yaraları sarayım ben açtım ben merhem olayım çünkü biliyorsun derdinin olanı şifası da ondadır. şifan olayım "dediğinde gözlerim doldu.
"sen benim eşimsin hazar güz dalkıran bir eş olarak senin bütün acılarını paylaşmalıyım "dediğinde gözlerimden düşen yaşı parmağı ile sildiğinde "kalbimin her atışı senin için...senin varlığın benim yaşama sebebim "dediğinde başımı çevirerek ela gözlerine baktım.
"bir şans verirsen açtığım bütün yaraları iyileştireceğim ama eğer kabul etmesen benimde yaşama sebebim kalmaz"dediğinde gözlerindeki saf bir acı pişmanlığın kırıntıları vardı.
"tamam "dediğimde ela gözleri benim gözlerime çevrildi. "sana bir şans vereceğim eğer olmazsa bir daha beni rahatsız etmeyeceksin "dediğimde gülümsedi.
