Pregnant Omega |Sope✔

3

"Anneni inandırmak için çok ter döktüm." Diyerek alnını sildi. "Sana benim dediğimi anlatalım dedim." Sahte bir üzgünlükle "Haklıydın." Dedi. Sonra da koltuğa iyice yaslandı. "Ben hala annene benden bahsettikten sonra direkt buraya geldiklerine inanamıyorum."

"Kadına önce seninle 1 yıla yakındır beraber olduğumu söyledim. Şaşırdı da çok belli etmedi. Sonra da seninle ilgili bir şey sormasına izin vermeyerek hamile olduğunu söyledim. Ardından da bebeğim altı buçuk aylık olduğunu deyince bayılacaktı." Diyerek güldüm. Neyse ki annem hala sapasağlamdı. "Benim yüzümden bir sürü yalan söyledin." Dedi o da. "Omega bunu kafana takmamalısın. Sana iyilik yapmak istiyorum işte."

"Hamileyim. Üstelik başkasından ve sen beni tanımadan evlenmek istiyorsun. Çok garip." Şimdi böyle söyleyince bana da öyle gelmişti. "Teşekkür ederim alfa. Hiç kimse benim için bir şey yapmamıştı." Bembeyaz olan elini elim içine hapsettim. "Böyle hepimizin iyi olacağına eminim omega. Artık canını sıkma. Olanlar geçmişte kaldı. Sen ve bebeğinin yüzü bundan sonra hep gülecek." Ufacık gülümsedi. "Eee sana ve bebeğe bir şeyler almamız gerekiyor. Alışveriş yapmaya gidelim mi?" Dedim keyfinin yerine gelmesi için.

"Buna hiç gere-" Kelimesini bitirmeden "Bir daha bunun aynısı veya benzerini duymak istemiyorum omega." Dedim. O ise dudaklarını birbirine bastırdı. Aferin uslu ol omega. "Ben bunu sana nasıl ödeyeceğim ki?"

"Bir şey ödemene gerek yok?" Dedim. "Kendimi borçlu hissediyorum ama." İşaret parmaklarını birbirine vurup baktı bana. "Eğer biraz daha konuşmaya devam edersen sana ceza veririm." Uzun zamandır yalnızdım. Evde başka bir ses duymak bunca zaman sonra çok garip geliyordu. Bu omega sayesinde kısa sürede alınacağımdan emindim. "Nasıl bir ceza bu?"

"Tüm gün boyunca bu koltuktan kalkmana izin vermem." Dediğimde ağzı kocaman açılmıştı. "Çok kötüsün. Ben yerimde duramam ki." Evet, bunu kısa sürede anlamıştım. Hamile olmasına rağmen çok hareketliydi.

......

"Bak bu oda bebeğin olur. Yanındaki de senin." Dedim. "İki odaya gerek yok. Ben bu odada bebeğimle kalırım alfa. Baksana şu odaya. Kocaman." Dedi. Tepkisi beni güldürmüştü. "Emin misin?"

"Elbette eminim. Buraya bir mahalle bile sığar." Biraz fazla abartmıştı. "O zaman cam kenarına bir beşik alırız. Onun yakınına da sana yatak koyarız. Odada istemediğin bir şey olursa onları çıkarabiliriz."

"Yok böyle iyi. Biraz oturalım mı? Belim ağrıdı da." Şu an bulunduğumuz odanın içindeki koltuklardan birine oturdu. "Bana kendinden bahsetsene." Dedi. "Ne anlatayım ki?"

"Bilmem. Konuşalım biraz. Canım sıkılıyor böyle. Seni sıkmıyorum değil mi? Çok konuşuyormuş gibi hissediyorum. Umarım yanlış hissediyorumdur." Dedi. "Yok sıkmıyorsun." Çok konuştuğunu ilk defa kendisinden duymuştum. Onu tanıyalı çok olmamıştı ama hiçte böyle düşünmemiştim. "Eski erkek arkadaşım hep öyle derdi de. Sürekli sus Yoongi diye bağırırdı." Yüzündeki buruk ifadeyi yok etmek için "O fazlasıyla salakmış. Hem fazla konuşsan ne olur ki? Dünya mı yanar? Hayır. O yüzden onu daha fazla düşünme çünkü artık onsuz daha güzel bir hayata sahipsin." Dedim.

"Evet, öyle." Diye mırıldandı. "Bebek bebek deyip duruyoruz. Bebeğin bir adı yok mu?" Dedim. "Aslında aklımda birkaç seçenek var ama bir türlü karar veremiyorum." Elini karnına koyup okşadı. Bebeğini çok seviyordu. "Cinsiyeti ne?" Bunu sormak hiç aklıma gelmemişti. "Erkek. Umarım bana benzer."

"Akıllı bir bebek olduğuna göre kesinlikle sana benzeyecektir." Dedim. "Aaa bak yine tekme atıyor. Kesinlikle seni çok sevdi. Her konuştuğunda tepki veriyor." Gülmekten çenem ağrımıştı artık. 2 yıl boyunca hayatı kendime zehir ederken bu omeganın hayatımın merkezine düşmesi gerçekten de iyi olmuştu.