kayıp hayatlar

🥀4. bölüm- ben Ferman Vefa...🥀

Ferman' ın ağzından...

Kimdim ben.. hiç bilmiyorum, evim neredeydi? Kardeşim varmıydı? Karım veya sevgilim varmıydı? Annem ve babam varmıydı? Bu sorunların hiçbirinin cevabını bilmiyordum.. Gözlerimi açtığımda karşımda bir kaç tane doktor vardı fakat biri tanıdıktan sanki, o kimdi onu bile bilmiyorum sadece sacları.. sacları sanki bir yerden çok tanıdıktı...
Yüreğimdeki bu boşluk nedendi hiç bilmiyorum, hayal meyal beliren turuncu saçlı bir kadın var ama yüzünü hatırlamıyorum. Hastanede çalışıyordum evet ama neydim? Kimdim ben? Kim olduğumu bilmeden hatırlamadan tavana bakmış bunları düşünüyordum sürekli..
Ben bunları düşünürken içeriye bir polis memuru ve doktor girdi.
"Merhaba, daha iyi misiniz?" Dedi doktor
"Evet, daha iyiyim saolun." Diye yanıtladım onu.
"Bu defter size ait beyfendi." Polis memuru elindeki defteri bana uzattı bende onun elinden aldım.
"Teşekkür ederim"
Az sonra doktor ve polis memuru gitmişti ben ise elimdeki deftere bakıyordum.
Yavaşça kapağını açtım bir tarih yazıyordu üstünde, tarihin altında ise yazılar vardı defterin ilk sayfasını okumaya başladım

15.09.2007

Bugün tıp fakültesini kazandım kardeşim.. bugün hayallerimize bir adım attım, nerdesin? Hiç bilmiyorum ama şuanda senin liseye başlıyor olmaz lazım umarım çok başarılı olursun kardeşim.. umarım hiç üzülmezsin lise hayatında ve umarım kötü insanların seni etkilemesine izin vermezsin, hayallerimizi unutma kardeşim, bir gün karşılaşacağız Ali.. sana söz vermiştim bir gün birbirimizi bulacağız diye, biliyorum kardeşim buna inanıyorum bulacağız birbirimizi sosyal medyadan sürekli araştırdım ama hiçbir sosyal medyan yoktu abicim ne bir fotoğraf ne bir iz ne bir haber hiçbir şey abicim.. hiçbir şey..
Bazen mezarlıkları geziyorum.. seni bulamayınca mezarlıkları geziyorum acaba yerin üstünde aradığım kardeşim yerin altında mı diye, ordada bulamadım ama orda bulamayınca sevindim çünkü hala sarılmak için şansımız vardı kardeşim...