"අද අප්‍රේල් හතර දිනෝ.. උඹ මට කවදටද ඕක කරලා දෙන්නේ ආහ්? අවුරුද්දත් එනවා.."
උමීගේ හැකර කට සත්සමුදුර තරණය කර වුවත් මාගේ දෙසවනම කරච්චලයකින් පිරවූවේය.
උමී යනු මාගේ මිතුරුකැළේ සිටි නිහඩම එකායි. නමුත් අද වනවිට ඔහුගේ කියවිල්ල අතිශයින්ම දියුණු වී ඇත්තේ විවාහ වීමේ ප්‍රතිඵලයක් වශයෙන් වන්නට ඇති.
"මම කොහොමහරි කරලා දෙන්නම් බං... හිටපන්කෝ ඔහොම පනින්නේ නැතුව.. මේ ගේ ගන්න ඇවිත් ඉන්න එකාව මෝඩයට අන්දන එක ලේසි වැඩක් නෙවේ බං. ඌ ඩොකෙක්. උඹේ මේ ලදරම් දිරච්ච ගෙදර මූ අරගන්න නම් ඉතිං මූ කෙලින්ම අමු ගවයෙක් වෙන්න ඕනේ..
හිටපන්කෝ මම තණකොල ටිකක් කවලා මූව ගොනාට අන්දන්න.. උඹ දන්නවානේ ඉතිං මේ දිනාගේ හැටි"
මම මාගේ පම්පෝරිය උමීට ද ප්‍රදර්ශනය කළෙමි.
"මොකක්ද දිනාගේ හැටි?"
එක්වරම මගේ පසුපසින් ඇසුණ ඔහුගේ හඩ නිසා මම තිගැස්සුනෙමි.
"මම උඹට පස්සේ ගන්නම් උමී.."
ඉක්මනින්ම එලෙස දුරකතනයට මිමිණු මම, ඇමතුම විසන්ධි කර අනූප් දෙසට හැරුණෙමි.
නමුත් ඔහුගේ දර්ශනය මා සිත කැළඹූයේ පෙර දින මෙන් ම ය.
සුදු පැහැති අත් කොට ටී ෂර්ටයකින් සැරසී සිටි අනූප්, තම කළු පැහැති කෙටි කලිසමේ සාක්කු තුළ තම දෑත් රුවාගෙන මා දෙස බලාසිටියේ ඔහුටම ආවේණික අමුතුම බැල්මකිනි. එම බැල්ම කෙතරම් අමුතු ද යත්, ඔහුගේ හැඟීම් කොයි ආකාරයක ඒවා දැයි සිතීම පවා අපහසු ය.
"නෑ.. මේ.. යාළුවෙක් එක්ක කතා කළේ මිස්ටර් අනූප්.."
මම ඉක්මනින්ම එලෙස පැවසුවත් ඔහුගේ ඉරියව්වේ නම් වෙනසක් නොවීය.
උදෑසන හිරු කිරණ හරිතවත් පොළෝතලය මෙන්ම ඔහුව ද ඉතාමත් කඩවසම් අයුරින් දිදුලවමින් සිටියේය.
"ඔ.. හෝ... දිනූ.. දැන්වත් ඔය මිස්ටර් කෑල්ල අයින්කරන්න බැරි ද ඇත්තටම?
මට අනූප් කියලා කතා කරන්න. නැත්නම් ශාලික කිව්වත් කමක් නෑ. නැත්නම් ඉතිං.. ඔයා ආසයි නම් අනූ හරි ශාලු හරි කියලත් කතා කරන්න පුළුවන්"
YOU ARE READING
Marakatha Lochana | මරකත ලෝචන ✓
Horrorනිවාස සහ ඉඩම් ව්‍යාපාරිකාවක් වන දිනාදි චන්දූපා දිසානායක, තම පැරණි පාසල් මිතුරෙකුගේ ඉල්ලීමක් පරිදි ඔහුගේ වලව් පන්නයේ පැරණි නිවසක් විකුණා දීමට ඉදිරිපත්වනවා. ඒ සඳහා මනා ගනුදෙනුකරුවෙකු ද ඇය විසින් සොයා ගනු ලැබූ අතර, ඇයට වඩා දෙවසරකින්ම ලාබාල ඔහු වෛද්‍ය අ...
