Çizgiler ve sen | Sope

Suçlu

4 çöreğin olduğu paketi titreyen ellerimle resminin yanına koydum.

"Sana çöreklerini getirdim."

Elimi fotoğrafının üzerinde gezdirdim.

"Sevgilim..."

Gözyaşım aktığında yaklaşarak alnımı fotoğrafına yasladım.Yokluğunun bir kabus ya da şaka olduğunu düşünüyordum fakat değildi.

O,gitmişti.

"Buna nasıl dayanacağım?Sensiz nasıl yapacağım?"

Bacaklarım gücünü kaybettiğinde elim resminden kaymaya başladı.Yere düştüğümde kafamı tahta yere dayayıp ağlamaya devam ettim.

"Hyung."

Minho yanıma oturduğunda yaşlı gözlerim onu buldu.O da benim gibi ağlıyordu.

"4 saattir buradayız.Hadi gidelim."

Kafamı iki yana salladım.

"Gidemem.Onu terk edemem."

"Etmeyeceksin ki."

"Bunu benden isteme."

Diğer yanıma da Jisung oturup elini omzuma koydu.

"Yine geliriz.Şimdi gidelim,biraz dinlenelim."

"Beni rahat bırakın."

"Hoseok-"

"Siktirin gidin!"

Bağırdığımda ikisi birbirine baktı.Kafamı geriye atıp yasladım.Gözlerimi kapattığımda duyduğum adım sesleriyle yanımdan uzaklaştıklarını anladım.

Elimi göğsüme götürerek hissettiğim ağrıyla öylece duraksadım.Onu bırakamazdım,bırakmayacaktım.

---

Kaç saattir burada olduğumu bilmiyordum.Elim fotoğrafında öylece bekliyordum.Adım seslerini duyduğumda gözlerimi zorla açtım.Bayan Min karşıma oturup elini benim gibi resmin üzerine koydu.

Onun da gözlerinde hüzün ve acı vardı.

Elimi kaldırıp elini üzerine koydum.Bana baktığında birkaç damla gözyaşı aktı.Ağlaması beni de ağlatmıştı.

Yanına yaklaşıp ona sıkı sıkı sarıldım.Kollarını bana sarıp karşılık verdi.Birbirimize sığınıp hıçkırıklarımızı bıraktık.Beni en iyi o anlayabilirdi.İkimizin de acısı yeri göğü inletebilirdi.

Bayan Min bir süre sonra kollarını sırtımdan indirdi.Gözyaşlarımı sildikten sonra ellerimi tuttu.

"Eve gidelim."

"Gidemem Bayan Min."

"Hoseok-"

"Onu yalnız bırakamam."

Bir elimi tekrar resminin üzerine koydum.

"Yapamam..."

"Bak" dedi ellerini yüzüme çıkararak.

"Annen,baban,kardeşin ve dostun.Seni seven herkes evde bekliyor."

"Ama-"

"Merak etme" dedi titreyen sesiyle. 

"Onu yalnız bırakmayacağız."

Kafamı çevirip resmine baktıktan sonra tekrar ona döndüm.O kadar bitkindi ki daha fazla üzmek istemiyordum.Ellerini tutarak yüzümden indirdim.Yavaş yavaş ayağa kalkarken bacaklarımın uyuştuğunu hissettim.

Fotoğrafını alıp sıkı sıkı sarılarak göğsüne bastırdım.O da ayağa kalktığında kolunu sırtıma atarak bana sarıldı.Kafamı omzuna yaslayıp törenin yapıldığı yerden çıktık.