Hasta değilim

228 52 43
                                    

"İlaçlarını aksatmadan alıyor musun?"

Kafamı iki yana salladım.Ellerini masanın üzerinde birleştirerek gözlerime baktı.

"Eğer ihmal edersen iyileşemezs-"

"Hasta değilim."

Ayağa kalktım.

"O ilaçları asla içmeyeceğim ve bir daha buraya gelmeyeceğim çünkü hasta değilim."

Doktorun konuşmasına fırsat vermeden odadan çıktım.Kapıyı sertçe kapatıp kliniğin içinde yürürken yerdeki çizgilere bastım.Adımlarımı takip ederek koridordan geçerek merdivenleri adımladım.

Aşağı indiğimde babamı bekleme salonunda gördüm.Beni fark ettiğinde ayağa kalkıp yanıma adımladı.

"Oğlum."

"Gidelim baba."

"Seans-"

"Bir daha buraya gelmek istemiyorum."

Yerdeki halının çizgilerinde yürümeye başladığımda kulaklığımı taktım.Klinikten çıktığımda kaldırım taşlarındaki çizgilere geçerek arabaya adımladım.

Babam arabanın kilidini açtığında ön koltuğa oturdum.Telefonumu çıkararak müzik açtım.Arabaya binip çalıştırdığında camdan dışarı bakmaya başladım.

Hasta değildim ve ilaç kullanmayacaktım.

---

Yemek boyunca herkes sessizdi.Bakışlarım annem,babam ve kardeşim arasında gidip gelirken yemek çubuklarını bırakıp arkama yaslandım.

"Ne söyleyecekseniz dinliyorum."

Annemle babam bakıştıktan sonra annem bana döndü.

"Oğlum,biliyorsun ki biz senin iyiliğini istiyoruz."

Bu cümle gülmeme sebep olmuştu.Dudaklarımı birbirine bastırıp kafamı salladığımda devam etti.

"Bu takıntını aşmak için seansları ve ilaçları aksatmamalısın."

Babam da ona destek verici konuşmalarına başladı.

"Evet oğlum daha fazla aksatmamalısın.Göreceksin,yakında bunu yeneceksin."

"İlaçlarını kullandığında anlayacaksın."

"Eminim düzelip normalde döneceksin."

Kaşlarımı kaldırarak baktım.

"Normale döneceğim?"

"Evet."

"Ben zaten normalim.Hasta değilim."

"Ama oğlum-"

"Bu şey takıntı ya da hastalık değil.Beni anlamıyorsunuz."

"Anlıyoruz."

"Hayır."

Kafamı iki yana sallarken kısık sesle mırıldandım.

"Yalnızca o anlıyor."

Minho elimi tuttuğunda ona bakarak gözlerimi açıp kapattım.Ayağa kalkıp annemle babama baktım.

"Ne seansa gideceğim ne de ilaç kullanacağım.Beni rahat bırakın."

Arkama dönüp çizgili halının üzerinden merdivenlere yürüdüm.Odama girdiğimde kapıyı kapatarak pencereye adımladım.Çantamdaki sigara paketimden bir tane çıkarıp yaktım.Derin bir nefes çektikten sonra dumanı pencereden soğuk havaya bıraktım.

Çizgiler ve sen | SopeHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin