Masked Joy

17

"How's your day, my love?" Luke asked, nandito kami ngayon sa kwarto at nagpapahinga.

Huminga ako nang malalim bago sumagot, "Ayos lang naman, nakakapagod."

"Gusto mo ba munang mag day-off bukas? Para makapagpahinga ka," he said.

"Hindi na, magugulo lang ang mga schedules."

"Ako na ang bahala roon, ayaw kong napapagod ka. Dito ka na lang sa bahay bukas, hmm?" he said.

"Luke... Sabi ko naman sayo hindi na kailangan, sanay na ako sa ganito," I replied.

"Fine. If that's what you want," he answered, mabuti na lang at sumuko na. Ayaw ko talaga na mag day-off bukas dahil magugulo ang schedules.

"Nakita ko pala kanina si ate Ella at Emma, malapit sa café," I said. Biglang tumaas ang kilay niya nang sabihin ko iyon.

"Really? Ang sabi niya sakin ay nandito sila sa bahay buong araw, sinong kasama?" he asked.

"May lalaking kasama e, pero hindi ko kilala at hindi ko gaanong nakita ang itsura," I answered.

Huminga siya nang malalim at hinarap ako, "Love? Sayo ko lang ito sasabihin. I always wonder, am I really Emma's father?"

I raised an eyebrow at him, "Bakit mo naman naisip yan?"

"Nothing, hindi ko siya kamukha. Ang sabi ni Cian makakaramdam ako ng lukso ng dugo, pero noong nakita ko si Emma... Wala," he answered.

I breathed deeply and rubbed his hand softly, "Love, ayaw kong mangialam sa relasyon niyo. Ikaw ang nakakaalam niyan at ng nararamdaman mo, bakit hindi mo kausapin si ate Ella? Kayo dapat ang magusap."

"Love?! You called me love?!" nagulat ako sa biglaang sigaw niya.

I chuckled, "Yes."

"Yes!" he said and hugged me.

"Bumalik na tayo sa usapan, anong plano mo?" I asked.

"Hahanap ako ng timing, kakausapin ko siya."

"Mabuti kung ganon, basta tandaan mo nandito lang ako kapag kailangan mo ako, hmm?"

"Yes, I love you."

"I love you."

When I entered the café, I immediately saw Lily and quickly held onto my arm, "Ano? Nasabi mo ba kay Sir Luke ang nakita natin kahapon?"

Ibinaba ko ang bag ko sa lamesa "Oo, kakausapin niya raw si ate Ella."

"Huwag mo ngang tinatawag na ate yang Ella na yan!" she said.

"Lily, may galang pa rin ako sa kaniya."

"Kahit na! Kita mo naman ang ginawa sayo?! Kapag nalaman natin na hindi talaga si Sir Luke ang tatay ni Emma malalagot yan sakin!" she said like a mom.

"Oo na po, mama," I replied.

Ano kaya ang mangyayari ngayong araw? Sana naman ay may bago, paulit-ulit na lang kasi ang nangyayari sa araw ko. Wala na bang iba? Pero mas ayos na rin ako rito, dito na rin ako nasanay.

Kapag nakapagipon na ako ng pera, gusto ko rin makapagpatayo ng sariling café katulad ni Luke, yung tipong ako na ang nagpapasahod at hindi na ako ang pinapasahod. Hay nako, Cynthia... Makakamtam mo rin iyan, magsikap ka lang.

"Cynthia!" I heard ate Ella scream, I looked at her and she pulled my arm to the office.

"Aray! Bakit ba?!" I asked.

"Anong sinabi mo kay Luke?! Bakit niya tinatanong kung anak ba niya talaga si Emma?! Kung alam ko lang na ganito ang gagawin mo sakin sana pala ay hindi na kita itinuring na kapatid!" she scream.

"Wala, siguro ay nakahalata si Luke na hindi niya kamukha si Emma. At hindi rin naman kita itinuturing na kapatid."

"How dare you! Anak niya si Emma."

"If so, why are you triggered?" I asked.

"Ang kapal talaga ng mukha mo! Anak niya si Emma!"

"Ako?" I asked and grinned. "Sa ating dalawa ikaw ang makapal ang mukha, ako ang asawa. Pasalamat ka nga at pinayagan kitang tumira sa pamamahay namin," I emphasized the mention of pamamahay namin.

"Sana pala at hindi ka na lang nakita ni Luke! Sana pala namatay ka na lang-" before she could continue what she was going to say, I slapped her.

"Wala akong ginawang mali sayo, hindi ko kasalanan kung nakakahalata si Luke na hindi niya anak si Emma. Kung ako sayo, ngayon pa lang ay umamin ka na kung hindi niya talaga anak si Emma. Kung anak niya si Emma, bakit ganiyan ang reaction mo noong tinanong niya kung siya ba talaga ang tatay ni Emma? Doon pa lang, halatang hindi na siya ang tatay," I replied and walked away from the office.