Masked Joy

15

"Cynthia? Open the door, please," I heard Luke said. Madaling araw na at gising pa rin ako, hindi ko alam kung bakit alam ni Luke na gising pa ako ng ganitong oras. Siguro ay alam niya na hindi ako makakatulog dahil sa nangyare kanina.

Hindi ko pinansin ang tawag niya at nagkumot, maya-maya pa ay kumatok na naman si Luke. Hindi ko pinapansin ang mga tawag at katok niya, naiinis ako sa mga ginagawa niya sa akin. Bakit pa ba siya bumalik? Bakit pa niya ako kinausap? Nagsisisi tuloy ako kung bakit ako nagstay rito sa bahay niya noong gabing umuulan at wala akong masakyan.

Ilang minuto pa ring kumakatok at tinatawag ako ni Luke ngunit hindi ko pa rin ito pinagbubuksan ng pinto, sa sobrang inis ko ay tumayo ako sa kama at binuksan ang pinto.

"Ano bang problema mo ha?!" I asked.

"Don't shout, love. I'm here to explain, listen to me please..." he plead.

Tinignan ko siya at bakas sa mukha niya ang sinseridad. Umiwas ako ng tingin, unti-unting tumutulo ang mga luha ko.

"A-akala ko seryoso ka na, Luke e. Handa na akong bigyan ka ng isang chance, p-pero b-bakit? b-bakit mo ginawa yon?" I sobbed.

I looked at him and wiped the tears that were falling from my eyes, "B-bakit si ate E-Ella pa?! W-wala na nga kayo ni S-Scarlet... P-pero may bago ka naman, m-may a-anak pa kayo. Sagutin mo nga ako, Luke. S-sayo ba ang batang yon?"

He tried to hold my arm but I moved it away, "Love... Oo, may nangyari sa amin ni Elle, hindi ko alam na may mabubuo kami. Listen to me, love... I don't love her, I only love the girl. The child did not know what was happening."

I smiled bitterly, "Bakit mo pa kasi ako binalikan? Kung pumayag ka lang na magdivorce tayo dati, hindi mangyayari to. Hindi ako masasaktan, Luke! M-masaya ka bang nakikita akong n-nasasaktan? Masaya ba?! Kahit sabihin mong hindi mo siya mahal, doon na rin papunta yon dahil may anak kayo!"

"I don't love her! You're the only one I love, Cynthia... Kahit ipilit mo pa sa akin si Ella, hinding hindi ko siya magugustuhan. Iyong nangyari sa amin, hindi yon seryoso, hindi ko inaakala na may anak pala ako sa kaniya. I only care about the child, please, understand me... I love you so much, Cynthia..." he said and hugged me and wept on my shoulder.

"U-umalis ka na, matutulog na ako. Samahan mo na roon sila ate Ella, mas kailangan ka nila," I said, shoving him away.

"Mas kailangan mo ako, maayos sila Cynthia. Ikaw? Hindi, dahil maraming nasa isip mo. Magpahinga ka na tayo," he replied and pulled me to the bed.

Hindi ko alam kung bakit ang bilis kong bumigay sa kaniya, sobrang rupok ko naman kung ganito. Nakahiga ako sa braso niya habang ang isa niyang kamay ay nakayakap sa bewang ko. Nakayakap lang ako sa comforter, habang siya ay nakatingin lang sa akin.

"How are you feeling?" he asked, running his fingers through my hair.

"I-I feel better, alam ko na ngayon kung ano ang dahilan mo. I'm sorry," I said.

"Why? You haven't done anything wrong. I should have told you in advance," he replied.

"Ilang taon na yung bata? Anong pangalan niya?" I asked.

"Her name is Emma, she's just 5 years old and I just met her yesterday," I was surprised by his answer.

"Y-yesterday? Are you serious?" I asked.

"Yes, kahapon lang," he said and smiled.

I sighed and didn't ask anymore. Isiniksik ko ang sarili ko sa dibdib ni Luke, dahilan para matawa siya. Anong oras na at malapit na sumikat ang araw, pero heto pa rin kami, gising pa. Bumabagsak na rin ang mata ko kaya ipinikit ko na ang mga mata ko.

"I love you so much, meine liebe. I love you so much," I heard him whisper and planted a kiss on my forehead.

"No words can express how much I love you," ayon ang huling sinabi niya bago ako makatulog.

Noong gabing yon, ang sarap ng tulog ko. Knowing that Luke was there next to me and he was able to explain his side. Maybe I just really trust Luke a lot, and I hope he doesn't destroy it.