Scemma

Deel 6: Niet meer te vertrouwen

"Maar Emma je kunt me ook vertrouwen ik ..." begint Scott maar hij wordt onderbroken door Emma. "O ja? En dan vertel je mijn grootste geheim door aan Botty die het vervolgens weer aan mijn oom gaat doorvertellen?" Emma begint te huilen. Intussen komen meneer Botty en meneer Wolfs het kantoor uit. "Emma kun je even binnen komen?" vraagt meneer Wolfs. "Scott loop jij ook maar even mee."

Beide lopen ze het kantoor in. Emma doet dit met veel tegenzin en waarom moest Scott nou ook zo nodig mee? Ze wil eigenlijk even niet meer met hem praten. Het voelt een beetje alsof hij haar heeft verraden bij haar Nederlands docent.

"Neem plaats" zegt meneer Wolfs en hij wijst naar de twee stoelen tegenover hem aan de andere kant van zijn bureau. Ze doen wat hen wordt opgedragen en gaan braaf zitten. Het voelt echt alsof ze beide op het matje geroepen zijn.

"Emma, wat ik van meneer Botty heb gehoord heeft me erg laten schrikken. Ik wist niet dat er problemen waren." "Er zijn ook geen problemen alles is goed" probeert Emma zich er nog uit te redden. Hij kijkt haar even diep in haar ogen aan. Heel langzaam ontwikkelen er zich tranen in haar ogen die vervolgens over haar wangen stromen. "Ik wist niet dat het zo erg was thuis" zegt Wolfs dan. "Waarom heb je dat niet gewoon verteld?" "Je zou me toch niet geloven, omdat papa jouw broer is en je het toch voor hem zou opnemen." "Wat? Ik zal je heus geloven als je zoiets zegt. Dat verzin je niet zomaar. Bovendien heb ik ook niet altijd de beste band met je vader gehad, hij kan soms plots een woede uitbarsting hebben en dat kan ik ook af en toe echt niet uitstaan."

"Maar ik wil dat je weet dat je altijd bij me terecht kan als er iets is en krop je gevoel absoluut niet op." "Jeetje zit ik ineens bij een psycholoog ofzo?" "Emma ik meen het." "Ja het zal wel whatever." "Nee, niet whatever. Vertel me wat er allemaal aan de hand is." "Hoezo moet ik dat nog allemaal vertellen. Je weet het toch al? Scott heeft alles aan Botty verteld en Botty weer aan jou dus wat moet ik er verder nog over zeggen." Ze werpt een boze blik naar Scott. "Emma blijf rustig, Scott probeerde je alleen maar te helpen en het is fijn dat je gisteren bij hem kon blijven slapen." "Ja het zal allemaal wel." Emma staat boos op en rent het kantoor uit. "Ik ga wel even achter haar aan, want dit is mijn schuld" zegt Scott en hij staat ook op en loopt achter Emma aan.

"Emma wacht nou!" Opeens staat ze stil en draait ze zich om. De tranen stromen nu echt over haar wangen heen. "Laat me nou met rust!" Hij pakt haar hand vast en zegt: "Nee ik laat je niet met rust. In ieder geval niet voordat ik mijn excuses aan heb geboden. Ik had het nooit aan Botty mogen vertellen zonder dit eerst met jou te overleggen. Ik maakte en maak me nogsteeds zorgen om je. Ik wil je zo graag helpen. Ik heb het verteld omdat je iemand nodig hebt die je hierbij helpt." "Ik hoef niet geholpen te worden en ik heb niemand nodig, ook jou niet." Bij die laatste drie woorden voelt het alsof de grond onder Scott's voeten vandaan zakt. Heel langzaam laat hij haar hand los. "Ik wilde je alleen maar helpen" zegt hij nog zacht voordat hij wegloopt.

Emma loopt ook weg, maar ze loopt niet weg naar ergens in de school, nee ze loopt de deur van de school uit. Ze is er echt even klaar mee en wil even alleen zijn. Wat kan school haar op dit moment nu schelen? Ze zou zich toch niet kunnen concentreren als ze wel in de les zou zitten.

Scott loopt naar het sportveld. Hij moet even wat woede kwijt. Hij is niet eens boos op Emma, maar hij is boos op zichzelf. Hij kon het weten dat ze zo zou reageren. Hij heeft haar echt gekwetst en nu wil ze niks meer met hem te maken hebben. Het is allemaal zijn schuld. Scott ziet een bal liggen en geeft haar de hardste schop ooit tegen. De bal vliegt meters ver door de lucht.

"Wat heeft die bal jou misdaan?" hoort hij opeens achter zich. Het is Vince die Scott naar het sportveld had zien gaan. Als Scott zich omdraait en Vince ziet dat hij aan het huilen is zegt hij: "Kom een zitten Scott." Ze gaan naast elkaar in het gras zitten. "Ik heb het allemaal verpest, ik heb haar vertrouwen gebroken en ze vertrouwd al zo weinig mensen. Ze lijkt hard van de buitenkant, maar ze is van binnen best kwetsbaar." "Je hebt het over Emma hé?" Scott knikt. "Wat is er precies gebeurd?" Scott verteld het hele verhaal.

"Wow heftig, sorry dat ik het zeg, maar ik snap ergens wel dat ze zo heeft gereageerd. Ik zou het ook niet cool vinden als de persoon aan wie ik iets in vertrouwen heb verteld het doorverteld." "Ja daar ben ik zelf ook achter gekomen, ik weet dat ik stom ben geweest, maar ik kan het nu toch niet meer terugdraaien." "Nee dat niet, maar je kan er wel voor zorgen dat het weer goed komt. Ze ziet vast ook ergens wel in dat jij gelijk hebt in het feit dat ze hulp nodig heeft. Ze had ook hulp nodig toen ze bij jou heeft geslapen, anders was ze er misschien wel veel slechter aan toe geweest" zegt Vince. "Geef haar de tijd en zie waar het schip strand."

"Dankjewel Vince, voor je advies en dat ik mijn hart even heb kunnen luchten." "Geen probleem, daar zijn vrienden voor." "Maar wil je me wel beloven dat je aan niemand verteld dat ik je dit heb verteld, anders vermoord Emma me echt." "Nee, maak je geen zorgen. Ik zal zwijgen als een graf."