Scemma

Deel 15: Naar Emma's huis

"Ik wil graag op dezelfde dagen en tijden als Scott werken" zegt Emma. "Oké dat is helemaal prima. Als je het goed vindt kan hij je dan ook inwerken." "Ja, dat vind ik helemaal goed hoor" antwoord ze misschien net iets te blij. "Scott stem jij daar ook mee in?" "Tuurlijk, ik zal deze koppigaard alle fijne kneepjes van het vak leren. Dat komt helemaal in orde. Ik zal haar begeleiden tot een fantastische serveerster."

Emma geeft hem even een soort boze blik en ze bloost een beetje van schaamte. "Waarom zei hij nu dat ik koppig ben en dat nog wel tegen zijn baas en binnenkort dus ook mijn baas?" Ze besluit er net een reactie op te geven als Scott haar een knipoog geeft om duidelijk te maken dat hij een grapje maakte. Zijn baas lijkt er niet zo over in te zitten en zegt: "Ik ben het wel gewend hoor dat Scott af en toe zo'n opmerking maakt. Die krijg ik ook voortdurend naar mijn hoofd geslingerd. Of ik krijg ze indirect te horen van mijn klanten. Gelukkig kan ik daar goed tegen en een grapje op de werkvloer mag ook af en toe wel. Anders wordt het hier ook zo'n saaie boel." Oké het is dus duidelijk dat de toekomstige baas van Emma niet een heel streng iemand is. Daar is Emma zelf best wel opgelucht door. "Dus als hij weer een rare opmerking maakt dan pak je hem gewoon terug" zegt de baas lachend. "O meestal doe ik dat al wel hoor" lacht ze. "Ja, als u denkt dat ik erg ben dan hebt u nog geen kennis gemaakt met mevrouw Wolfs hier" zegt Scott lachend.

"Goed ik hoor het al, jullie zijn vast een goed team en ik heb er alle vertrouwen in dat jullie goed zullen werken. Dan zit voor mijn betreft dit sollicitatie gesprek erop. Of hadden jullie nog vragen?" Beide schudden ze hun hoofd. "Morgen zal Scott je je werkkleding geven, want dan is het je eerste werkdag." "Oké dankuwel en tot morgen." Scott en Emma staan weer op en lopen het restaurant uit.

"Wow ik heb gewoon een baan" zegt ze blij als ze weer buiten staan. "En ik heb een nieuwe collega" zegt Scott enthousiast terwijl hij een arm om haar heen slaat. "Vind je het trouwens echt niet erg dat ik je moet inwerken. Ik bedoel dan zit je nog meer met mij opgescheept als dat je nu al bent." "Nee tuurlijk niet. Ik vind het juist wel fijn. Ik ken daar ook nog helemaal niemand dus het geeft juist een goed gevoel dat er iemand is die ik vertrouw en die mij ook al best wel goed kent" zegt Emma. "Ik denk dat het niet lang duurt voordat ze weten wie je bent hoor. We zijn best een hechte groep collega's. Je hoeft ook niet bang te zijn dat ze je niet opnemen. En stel dat ze toch vervelend doen dan kom je naar mij en dan zal ik er persoonlijk verandering in brengen."

Emma weet even niets te zeggen. Waarom is hij zo lief? Hoewel ze nog niet zo'n lange tijd met elkaar omgaan heeft ze het gevoel dat hij er altijd voor haar zal zijn. Ook zal hij het voor haar opnemen als iets of iemand haar kwaad zou doen. Dat vindt ze net zo leuk aan hem. Ze heeft het niet echt op andere mensen gemunt, maar bij Scott is dit toch echt wel anders en dat begint ze iedere dag steeds meer te beseffen.

Het is inmiddels de volgende dag. De laatste schoolbel is net gegaan, dus de schooldag zit er in ieder geval al weer op. Wederom heeft Scott met volle trots af en toe in de richting van Emma gekeken. Hoe ze met volle teugen de les probeerde te volgen bezorgde hem gewoon een grote glimlach op zijn gezicht. Hij zat zelfs een keer zo erg te dromen dat meneer Botty hem hierop aansprak. Gelukkig wist hij zich er met een goede smoes uit te redden.

Nu was het moment dat Emma voor het eerst sinds een paar dagen een bezoekje zou brengen aan haar ouderlijke huis. Als ze voor de deur staat kijkt Emma eerst nog even goed of haar ouders niet toch toevallig nog thuis zijn. Als ze hier zeker van is steekt ze haar sleutel in het slot en doet ze de deur open.

"Goed, hartelijk welkom in mijn huis" zegt ze terwijl ze de deur voor Scott open houdt. "Dankuwel mevrouw" lacht Scott. "Laat je schoenen maar aan hoor, mijn ouders maken hier toch iedere dag schoon en het maakt me op dit moment echt niets uit of ze nu een beetje harder de vloer moeten boenen of niet." Scott deed namelijk al de aanstalte om zijn schoenen los te maken.

Als ze in de woonkamer staan kijkt Emma even rond, het is hier gewoon precies hetzelfde als de laatste keer dat ze hier was. Het enige dat anders is is dat er niet een stapel boeken van haar op de bank ligt.

Scott ziet een foto van Emma staan van een paar jaar geleden. "Ben jij dit?" vraagt hij. "Ehm ja, maar zullen we maar naar m'n kamer gaan?" Ze praat niet zo graag over vroeger. Op die foto staat Emma namelijk nog met bruin haar. Het was toen nog in de tijd haar "brave" leven. "Je bent best wel veranderd" zegt hij. "Ja klopt, maar ik heb geen zin om daar nog meer gezeur over te krijgen. Ik heb dat al wel vaak genoeg gehoord de laatste tijd van mensen uit mijn omgeving. Die vroegen zich allemaal af waarom ik zo'n lelijke versie van mezelf heb neergezet." "Ik vind allebei deze Emma's wel wat hebben, maar ik denk toch dat dit groen blauwe haar mijn favoriet is." Hij pakt een plukje van haar haar en doet dit achter haar oor. Emma moet ervan blozen.

"Ik pak wat spullen van boven en dan zijn we weer weg" zegt ze om maar snel van onderwerp te veranderen. "Ja, is goed." Emma loopt naar boven naar haar kamer gevolgd door Scott.