Scemma

Deel 16: De deurbel gaat

Als ze op haar kamer aankomen kijkt Scott even verwonderd rond. Er hangt namelijk roze behang op haar kamer, dit is echt wel het laatste wat hij van haar had verwacht. Emma ziet zijn blik en zegt: "Ja ik weet het, roze is ook niet mijn kleur, maar dit zit er al vanaf kleins af aan op. Van mijn ouders mocht ik niet een ander behangetje uitkiezen op latere leeftijd. Dat vonden ze zonde van het geld, omdat het behang er gewoon nog top top in orde uitziet. Ik had er nog over nagedacht om het er allemaal af te scheuren zodat ik wel iets nieuws zou krijgen, maar heb dit toch maar niet gedaan omdat ik zou weten dat mijn ouders dan alsnog niks nieuws gingen kopen." Scott lacht er een beetje om.

Emma wil er verder niet op in gaan en haalt een grote tas onder haar bed vandaan. Deze legt ze op haar bed en vervolgens doet ze haar kast open. Ze pakt een hele stapel kleren eruit en doet het in de tas. Vervolgens pakt ze nog een stapel leesboeken en andere dingen waaraan ze gehecht is. "Goed ik heb alles." "Weet je echt zeker dat je hier niet meer terug komt?" "Ja, ik ben totaal klaar met mijn ouders. Ik heb nu al mijn spullen die ik graag bij me wil hebben, dus ik zie ook geen andere reden om hier nogmaals te komen."

"Als je nog meer wil meenemen vind ik het ook goed hoor, alles kan bij mij een mooi plekje krijgen zodat je je echt thuis gaat voelen. Ik wil best helpen dragen." "Jij bent echt veel te lief weet je dat?" vraagt Emma. Scott pakt haar handen vast en zegt: "Maar jij bent nog liever." Wederom moet ze er weer van blozen. Ze komen iets dichter bij elkaar met hun gezicht en voordat hun lippen elkaar raken gaat de deurbel. Van schrik laten ze elkaar los.

"Shit, zijn dat mijn ouders?" "Hoezo zouden je ouders aanbellen? Ze hebben toch de huissleutel?" "Ja dat is ook waar." Emma besluit dan maar om weer naar beneden te gaan en de deur open te doen, gevolgd door Scott.

Als de deur opengaat staat daar meneer Wolfs. "Wat doen jullie hier?" Is het eerste dat hij zegt als hij hen in de deuropening ziet verschijnen. "Ik kwam wat spullen ophalen en wat doe jij hier?" vraagt Emma. "Ik wilde met je ouders gaan praten, ik heb er namelijk erg over in gezeten over de manier waarop ze met je zijn omgegaan." "Papa en mama zijn niet thuis, ze zijn aan het werk. Dat wist ik vandaar dat ik hier nu ben. Ik hoef ze namelijk niet meer onder ogen te komen. Je hoeft het ook niet voor me op te nemen, het is goed zoals het nu is en ik hoef ze ook nooit meer te zien." "Emma, maak geen overhaaste beslissingen. Het blijven toch je ouders." "Ja en ik blijf voor altijd hun dochter, maar het liefste zullen ze me helemaal uit hun leven willen verwijderen zodat alle problemen die ze met mij hebben ineens uit de wereld zijn. Wedden dat ze nu veel gelukkiger zijn zonder mij? Nu hebben ze ook geen gezeur meer van andere vrienden en kennissen die een mening over mij hebben."

"Emma'tje ze zullen echt altijd van je blijven houden dat weet ik zeker en als ze dat niet doen moet je weten dat ik dat wel altijd zal doen." "Je hoeft het niet voor ze op te nemen en het is heel lief dat je dit zegt, maar het is goed zoals het nu is. Ik kan bij Scott terecht en daar ben ik heel erg blij mee." "Ik snap dat je er niet over wil praten, maar krop niet alles op. Praat er met iemand over als je dat nodig hebt. Of dat nu met mij is of niet moet je zelf weten en volgens mij is Scott ook een goed luisterend oor." "Ja, dat is hij zeker" Emma kijkt met een glimlach naar hem toe.

"Nou dan laat ik jullie maar even, tot morgen op school. O ja Scott zou ik trouwens het woonadres van jouw moeder mogen, zodat ik weet waar ik naartoe moet als er iets met Emma aan de hand is?" vraagt meneer Wolfs. Scott schrikt even en Emma trouwens ook, want ze wonen helemaal niet bij zijn moeder. Ze wonen op een dakterras en als Wolfs hierachter komt dan is Scott zijn plekje misschien wel kwijt. Wat hij misschien nog wel erger vindt is dat al Wolfs het ontdekt hij Emma bij hem weghaalt, omdat het geen goede woonplaats is.

"Mijn moeder is erg gesteld op haar privacy en ik geef het adres dus liever niet door." "Ik moet toch wel weten waar Emma uithangt?" "Ik red me wel en Scott's moeder is ook heel erg lief. Als er iets is kun je me wel bellen en ik kan jou ook bellen als er iets aan de hand is. Je hoeft ook niet iedere dag op de stoep te staan dus misschien is het wel verstandig dat je het adres niet krijgt" probeert Emma de situatie te redden. "Oké ja, misschien heb je gelijk. Ik zal dan wel vaak op de stoep staan denk ik, maar dat doe ik alleen omdat ik bezorgd om je ben. Laten we dan maar afspreken dat ik je af en toe mag bellen en dan vind ik het goed."

"Ja, dat is helemaal prima. Tot morgen op school" zegt Emma om er maar vanaf te zijn. Ze kijkt er ook niet echt naar uit om elke dag met haar oom aan de telefoon te hangen, maar als er niks anders op zit dan moet het maar. "Tot morgen en pas goed op jullie zelf." Ze zwaaien Wolfs uit en gaan weer naar binnen en sluiten de deur.

"Wow dat was op het nippertje, bedankt dat je me hielp." "Geen probleem, ik wil jou ook niet onnodig in de problemen brengen."