Scemma

Deel 10: "Ik heb hulp nodig."

Als meneer Wolfs net uit hun zicht is verdwenen, komen Caro en Vince op hen afgerend. "Wat is er nu allemaal aan de hand?" Is het eerste dat Caro vraagt. "Het is niks" antwoord Emma. "Niks? Ben ik dus zomaar gisteravond wakker gebeld door Scott met de vermelding dat jij weer terecht was? En zat Karel voor niks de hele dag in de stress? Was je voor niks de hele dag niet meer op school geweest?"

"Caro rustig aan hé. Het loopt gewoon niet helemaal lekker thuis, maar vind je het goed dat ik dat niet hier midden in de gang aan jullie vertel?" "Ja, dat is waar ook. De muren hebben hier echt oren. Iedereen luisterd altijd mee als er iets aan de hand is" antwoord Vince die wel weet wat er allemaal speelt. "Ja, precies ja" zegt Emma. Scott doet even een knikje naar Vince als teken van een bedankje, omdat Vince zijn mond houd over de dingen die hij al weet.

"Zullen we maar alvast richting het lokaal lopen om niet te laat te komen?" vraagt Emma. "Zo mevrouw Wolfs, wat is er met jou gebeurt? Sinds wanneer wil jij optijd komen?" vraagt Caro. "Gewoon, ik heb geen zin in nog meer gedoe" antwoord ze en ze loopt al weg. Scott volgt haar en Vince en Caro uiteindelijk ook. De deur van het lokaal staat al open en Emma loopt al naar binnen. Ze gaat op haar tegenwoordige vaste plaats zitten, namelijk helemaal vooraan. Ze pakt haar boeken en legt die op tafel. Ook pakt ze een pen en houd die alvast klaar om eventuele aantekeningen te maken.

Scott glimlacht als hij dit ziet. Ze wil echt goed haar best gaan doen. Hij gaat ook op zijn plaats zitten. Jammer genoeg zit hij niet naast Emma. Dat had hij wel leuker gevonden, maar helaas is er een vaste opstelling. Aan de ene kant vindt hij het goed dat Emma vooraan in de klas zit, zodat ze zich goed kan concentreren op de lessen. Aan de andere kant zit ze nu wel heel erg ver bij hem vandaan.

De rest van de klas druppelt ook langzaam binnen. Als Merel langs Emma loopt werpt ze een boze blik naar haar. Emma heeft moeite om zich in te houden dus ze kijkt vlug een andere kant op. "En waar was jij vanmorgen? We hadden toch allebei straf? Of voelde je je weer eens te goed tegenover mij en dacht je dat je niet hoefde te komen, omdat je oom je die straf had gegeven?" zegt Merel boos. "Shit, ik ben het helemaal vergeten." "Vergeten? Ja dat zal wel. Je hebt me de hele hal in m'n eentje laten dweilen. Weet je wel niet hoe vies dat is en hoe slecht dat voor mijn nagels is?" "Sorry, weet je ik zal morgen alleen komen en dan regel ik dat jij niet meer hoeft te komen. Deal?"

Merel staat heel even versteld van de woorden die ze zojuist gehoord heeft en die woorden kwamen ook nog eens uit Emma's mond. "Ben je serieus?" vraagt ze. "Ja, ik zal met mijn oom gaan praten en ik zal jouw straf ook op me nemen." "Oké, deal. Ik hoop dat je je niet gaat bedenken." "Nee dat zal ik niet doen" gelukkig dat Emma dit zo heeft afgehandeld, want anders zou dit wel eens tot een nieuwe ruzie kunnen uitlopen. Mevrouw Crabs komt ook al vrij snel binnen en ze begint met haar les. Daarna hebben ze nog een les Engels en dan is het pauze.

Zoals afgesproken lopen Scott en Emma naar het kantoor van meneer Wolfs. Hoewel het gewoon een familielid van Emma is kijkt ze toch een beetje gespannen. "Hey, het komt goed hé. Hij wil alleen maar even weten hoe het met je gaat. Niks om je zorgen over te maken dus" steunt Scott haar. Emma glimlacht even lief naar hem en klopt dan op de deur. Al enkele seconden later gaat de deur open.

"Ah Scott en Emma, wat fijn dat jullie er zijn" zegt hij. Als ze naar binnen lopen zien ze dat meneer Botty er ook is. Ze gaan naast elkaar zitten tegenover meneer Botty en meneer Wolfs.

"Goed Emma, je hebt me best laten schrikken gisteren en ik ben ook erg geschrokken van het verhaal wat ik van meneer Botty heb gehoord. We hebben even overlegd en we gaan je helpen." "Ik zeg het niet graag, maar ik denk dat ik inderdaad hulp nodig heb. Ook al wil ik dit misschien niet, ik zal het moeten aanvaarden. Ik heb de hulp die Scott me al geboden heeft ook best wel nodig gehad. Hij heeft me laten inzien dat ik er niet helemaal alleen voor sta." "Heel goed dat je tot dat inzicht bent gekomen. Ik ben nu al trots op je" zegt meneer Wolfs.

"Maar even over wat wij besproken hebben. Het is duidelijk dat je even niet thuis terecht kunt. Je kunt als je wil altijd bij mij komen wonen voor een tijdje. Nu weet ik ook dat je daar misschien niet op te wachten staat. Ik dacht dus dat het misschien een goede oplossing zou zijn als je voorlopig bij Scott blijft slapen. Als dat van Scott's ouders mag tenminste." "Eh ja, mijn moeder vindt dat helemaal prima. Ze vindt Emma heel aardig, dus dat komt helemaal goed. Ze is in goede handen bij mij."

Emma maakt weer een kleine glimlach naar hem. Ze weet namelijk donders goed dat hij nu aan het liegen is. Scott zelf woont zelf eigenlijk helemaal niet meer thuis. Wel op een dakterras. Dit maakt haar echter helemaal niets uit. Een dakterras is immers net zo praktisch en gezellig. Bovendien maakt het haar helemaal niet uit waar ze is met Scott, als ze maar met hem samen is.

"Oké dat is dan geregeld als je het tenminste ook zelf wil." "Ja tuurlijk wil ik dat." "Oeps dat kwam er iets te enthousiast uit" denkt ze. Scott zelf vindt het alleen maar fijn dat ze graag bij hem wil zijn. "Oké helemaal goed. Nu over naar het volgende ding. Je cijfers..."