Trapped

Hoofdstuk 2

Na een aantal minuten gekletst te hebben, worden we onderbroken door de directeur die met zijn handen klapt om onze aandacht.

Terwijl hij dit doet, zie ik hem gespannen van het ene been op het andere bewegen. Als iedereen wat rustiger is geworden klinkt zijn stem: "Kinderen, even stil graag. Jullie denken vast dat we een project gaan doen, maar dat is niet, uh, precies wat er aan de hand is.. Deze jongeheren hebben wat te vertellen. Ik, uh, kan beter hun het woord geven.."

Terwijl hij dat zegt, stapt hij naar achter. De jongen naast hem doet rustig een stap naar voren. Hij ziet er netjes uit, rustig. Dat valt nog meer op omdat de directeur inmiddels de Middellandse Zee aan water heeft gezweet.

Zijn autoritaire stem klinkt beheersd door de zaal. "Hallo allemaal. Bedankt dat jullie hier wilden komen. Zoals de heer Brakeneinde hier net al zei, hebben wij een soort project. Een aantal van jullie gaan hieraan aan deelnemen. Hij hier," hij wijst naar een andere jongen achter hem, "zal namen voorlezen van jongens die dit mogen. Daarna zullen deze jongens naar zaal 1 worden gebracht. Ondertussen worden er aan de meiden een aantal vragen gesteld. Op de hand van jullie antwoorden kiezen wij ook een aantal meiden die mee mogen.Het zijn persoonlijke vragen, dus wij zullen discreet met de antwoorden omgaan. Wij vragen om zoveel mogelijk samenwerking. Bedankt."

Wanneer hij klaar is met praten, hoor ik hier en daar wat gefluister. Dit stopt wanneer de andere man begint met praten. Hij noemt namen op, niet meer dan 10. Ik ken geen van de jongens. Ik heb ze wel eens gezien, maar daar houdt het dan ook bij op. Terwijl de namen werden opgenoemd kwamen er een stuk of 7 andere mannen richting de meidengroep gelopen. Toen de man klaar was met praten, en de jongens werden weggeleid, vroegen de zeven mannen allemaal vragen aan de meiden uit de groep

"Heb jij enig idee wat er aan de hand is?" Hoor ik naast me. Ik kijk op en zie dat Lizzy me vragend aankijkt. "Geen idee.." Luidt mijn antwoord.

Al snel zijn ik en Lizzy aan de beurt. Ik heb een redelijke jonge man tegenover me. Hij lijkt niet veel ouder dan ik.

"Oké, vraag 1: doe je aan sport?" Vraagt hij direct, op een monotone stem. "Ook hallo, ik ben Catherine. Natuurlijk wil ik wat vragen beantwoorden. Of ik aan sport doe? Jazeker. Kickboksen." Het sarcasme druipt er van af.

Ongestoord vervolgt hij: "Heb jij momenteel een relatie? Zo ja; hoever ben je gegaan en heb je ziektes die seksueel overdraagbaar zijn?" Mijn mond valt open van verbazing. Ik probeer te ontdekken of hij een grapje maakt. Wanneer ik zie dat hij absoluut geen grap maakt, voel ik me verontwaardigd "Wie ben jij om dat te vragen?!" Klinkt mijn stem.

"Wil je alsjeblieft gewoon antwoord geven op de vraag. De antwoorden zijn volledig anoniem en zullen alleen voor ons project worden gebruikt." Klinkt zijn verveelde stem.

Een beetje van slag antwoord ik dan toch: "Ja, ik ben seksueel actief geweest, nee ik heb nu geen ziektes die seksueel overdraagbaar zijn."

"Prima. Als u naar de kleine zaal zou willen gaan." Voor ik antwoord kan geven of iets kan vragen, richt hij zijn aandacht weer op het volgende meisje. Ik zie dat Lizzy ook net klaar is samen lopen we dan maar naar de kleine zaal.

"Was hij bij jou ook zo'n klootzak?" Vroeg ik terwijl ik chagrijnig kijk. Lizzy knikt en zegt: "Alsof hij dit helemaal niet wilde! Wij doen dit toch voor hun? En ook super random vragen.." Daarop knikte ik weer.

Toen we even haddden staan wachten kwamen de twee woordvoerders van het groepje weer.

"Ah, mooie vangst weer!" Zegt een van de twee met een halve, gemene glimlach. De andere gniffelt enkel wat. Diegene die net heeft gesproken klapt in zijn handen. Niet iedereen luistert, waaronder de zogenoemde: 'barbietrutjes'. Zij praten, expres, heel hard en er springen woorden uit als: knap, type, voor jou, hot, etc. Natuurlijk in combinatie met veel 'zacht' gelach.

De jongen, die nog niet een seconde anders dan chagrijnig heeft gekeken, die klapte, grijpt naar zijn zak en haalt er iets zwarts uit. Dat is toch niet..

PANG. Stukjes plafond vallen naar beneden. Het rook komt nog uit het pistool. Het valt dood, maar dan ook dood stil. Iedereen kijkt vol ontzet naar zijn hand, waarin hij het pistool met een stevige grip vast heeft.

"Nu ik eindelijk jullie aandacht heb: jullie gaan met ons mee. Stribbel tegen en je krijgt een kogel door je kop. Iedereen begrepen? Mooi. Kom."

Hij en de andere jongen lopen weg en ik volg ze. Ik wil hand van Lizzy grijpen, maar ze loopt niet meer naast me. Ze staat aan de grond genageld, zwaar te ademen. "Liz, kom we moeten mee.." Fluister ik zachtjes. Deze woorden helpen niet, ze begint alleen maar zwaarder te ademen en het lijkt alsof ze me niet meer zag.

"Liz, kom nou.. We moeten echt.." "Schiet op, we hebben niet de hele dag!" Buldert een stem achter me. Voor ik het weet snauw ik terug: "Ze heeft toch een soort paniekaanval door dat kutschot van net. Kijk dan, ze moet toch eerst kalmeren, eikel."

Zodra de woorden mijn mond hebben verlaten heb ik er spijt van. Die spijt word alleen maar groter wanneer ik iets hards en kouds tegen mijn achterhoofd aanvoel. Zonder om te kijken, weet ik dat het een pistool was. Ik hoor een klik van het laden van het pistool achter me. 

"Hoe noemde je me..?" Klinkt een boze, zware stem achter me. Ik houd me stil, hopend dat hij de trekker niet zou overhalen. Ik voel zijn boosheid erger worden. Het blijft akelig stil. Tot een andere stem zegt: "Claim."