Trapped

Hoofdstuk 8

Oh... God, help me. Wat moet ik doen..? Ik kijk naar de handdoek en probeer mijn lichaam zo goed mogelijk te bedekken. Oké.. Mijn hand gaat naar het slot en ik draai het om. De deur gaat open en ik zie Bas languit op het bed, kijkend naar de tv. Ik kijk geïrriteerd naar hem en trek mijn wenkbrauwen naar hem op. Hij grijnst en kijkt onbeschaamd naar mijn lichaam. Ik voel me ongemakkelijk onder zijn blik.

"Nou? Waar liggen ze?" Zeg ik ongemakkelijk. Hij wijst naar de bank en zegt: "Daar liggen ze." Ik ren erheen en grijp naar de kleren. Ik hoor gegniffel achter me en ik draai me verward om. Waarom lacht hij nu weer? Hij haalt zijn schouders op. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes. Ik vertrouw hem niet.

Ik loop naar de badkamer en draai de deur weer op slot. Ik kijk naar de kleren. Het is een onderbroek, bh en een wijd shirt. Waar is het broekje? Die... Ik vloek zachtjes. Ik doe de kleren aan en kom weer uit de badkamer. Hij kijkt niet op van de tv. Ik ga op de bank zitten en kijk om me heen.

"Kom naast me liggen." Ik draai met mijn ogen om zijn dwingende toon. "Nee." zeg ik simpel. "Kom nu. We willen niet dat je vriendinnetje beneden iets overkomt, toch?" Mijn hoofd schiet opzij. Hoe durft hij haar te bedreigen?! Ik stuur de meest dodelijke blik zijn kant op. Toch sta ik op en loop langzaam naar hem toe.

"Kom naast me liggen" zegt hij kloppend op het bed. Ik twijfel en hij ziet het. Zijn blik wordt harder, dwingender. Ik klim langzaam op het bed. Ik ga op het uiteinde van het bed zitten, zo ver mogelijk van Bas vandaan. Ik focus me op de tv. Oh god... Een horror film.. Ik heb een hekel aan horror films, vooral met geesten.

Om het nog erger te maken voel ik twee armen die me dichter tegen Bas aan trekken.
Hij heeft een arm achter mijn rug, zijn hand rustend op mijn been. Het voelt verkeerd, zo dicht tegen hem aan. Hij die me aanraakt. Ik beweeg, onopvallend, hopend dat ik van hem weg kan komen. Hij trekt me alleen nog maar dichter tegen hem aan. Zover dat mogelijk is. Hij fluistert in mijn oor: "Het is Insidious, houd je van horror?" Ik schud mijn hoofd. "Pech gehad." zegt hij. Ik rol met mijn ogen.

Mijn kin wordt ruw naar hem getrokken. "Niet. Met. Je. Ogen. Rollen." Hij heeft een kwade blik in zijn ogen. Een sterke blik. Intimiderend. Ik knik voorzichtig. "Goed." Ik probeer mijn gezicht niet te laten vertrekken. Hij gaat langzaam naar me toe en kust me zachtjes op mijn lippen. Ik beweeg niet.

Hij trekt langzaam terug en leunt weer naar achter. Hij duwt me dichter tegen hem aan en legt me zo neer dat ik met mijn hoofd op zijn schouder lig. Hij trekt de dekens over ons heen en laat dan zijn andere hand weer op mijn been rusten. Ik beweeg mijn been zo, dat zijn hand eraf valt. Nog geen seconde later legt hij deze er echter weer op. Weer schud ik hem eraf. Wel, dat probeer ik althans. Hij knijpt in mijn been zodat ik hem er niet af kan schudden. "Auw."

"Moet je hem er maar niet afhalen." klinkt het spottend. Er komt een geïrriteerde zucht uit mijn mond. Gegrinnik klinkt naast me. Ik onderdruk de neiging om met mijn ogen te rollen. Hij pakt de afstandsbediening en zet de film tijdelijk stil, om hem terug te spoelen. "Anders snap je er niks van."

"Hoeft ook niet, ik haat horror," Hij antwoordt niet. De film begint. Ik kreun. 

De film is nu halverwege en ik zit met de deken opgetrokken, vlak onder mijn ogen. Mijn blik gefixeerd op het scherm. Zie hier de reden waarom ik horror haat.

Ineens stopt het scherm. Twee witte streepjes verschijnen op het scherm. Waarom zet hij hem op pauze? "Ik heb honger gekregen, ik ga wat te snacken pakken. Blijf hier." Hij geeft me een kus op mijn slaap en gaat van het bed. Hij stapt van het bed en loopt de kamer uit.

Nadat de deur dicht klapt ren ik erheen. Op slot. Het zou ook anders. Ik loop beteuterd terug naar het bed. Ik ga lekker liggen in het bed, met dekens om me heen. Na een paar minuten komt Bas weer de kamer binnen, met een schaal in zijn handen. Hij springt op het bed en zet de schaal met chips op zijn schoot. Hij zet de film weer op 'play' en de enge momenten beginnen weer. Het is stil in de kamer, behalve het geluid van de film. Oké, Cath. Nog maar even. Ineens voel ik zijn hand weer op mijn been. Hij maakt weer kleine cirkeltjes op mijn been, net als hij deed toen we beneden waren. "Wil je dat niet doen?" fluister ik. Ik weet niet waarom ik fluister , maar het voelt fout om luid te praten. "Ik doe het lekker wel." zegt hij op een stangende manier. Ik zucht.

Na een tijd is de film eindelijk afgelopen. Bas zet de schaal op het kastje naast hem en pakt daarna de afstandsbediening. Nadat hij de tv heeft afgesloten voel ik hoe moe ik eigenlijk ben. Ik voel een gaap op komen. Oh nee. Ik ga dus niet gapen waar hij bij is. Nee. Nee. Nee! Te laat! Een gaap verlaat mijn mond en ik kijk snel de andere kant op, zodat het niet opvalt.

"Is het prinsesje een beetje moe..?" vraagt hij plagend. "Ga slapen, Princess." Ik wil tegenstribbelen, maar ik ben te moe om ook maar iets te zeggen. Ik knik voorzichtig en zak naar beneden op het kussen. Hij trekt me echter weer half op zich. Zo, dat ik op mijn hoofd in zijn schouderholte ligt. Ik ben te vermoeid om tegen te stribbelen. Hij slaat zijn armen om me heen en zo val ik in een droomloze slaap.

Als ik wakkker word, voel ik twee armen om me heen. Huh? Ik volg de armen en zie dan Bas. Natuurlijk, zou het bijna vergeten.. Bijna.

Bas slaapt nog, zijn borst gaat rustig op en neer. Zijn gezicht is één en al rust. Hij ziet er zelfs normaal uit. Ik glimlach. Dan komt de realisatie en besef ik dat in de armen van een moordenaar lig. Ik probeer me los te wurmen. Gek genoeg lukt het. Ik stap voorzichtig uit het bed, om zo mijn voeten op het koude ondervlak te plaatsen. Een rilling loopt over mijn rug. Waar is zijn kledingkast? Ik heb sokken nodig.

Na heel zachtjes alle lades open te hebben getrokken heb ik eindelijk sokken gevonden. Ik loop voorzichtig naar de deur. Hij is open! Waarom is hij open? Een test. Natuurlijk! Ik loop door de deur en herinner me de weg naar beneden. Ik loop net door de gang als ik mijn maag zachtjes hoor rommelen. Eten..

Tien minuten later zie je mij eieren bakken, dansend op de muziek die uit een radio komt. Een ping geluidje komt uit de toaster. De toast is klaar! Snel haal ik de broodjes eruit en leg ze op twee bordjes. Ik focus me weer op de eieren en zie dat ik net op tijd was. Nu voorzichtig omdraaien.. Ineens voel ik twee handen op mijn heupen. Ik schrik van het plotselinge contact en stoot met mijn hand tegen de pan aan. Mijn hand schiet omhoog en ik schreeuw: "Auw!"

Het brandt niet ontzettend, maar ik kan het beter koelen. Ik draai me om en ontmoet de ogen van Sebastiaan. Ze staan ongerust en schuldig. "Het spijt me Cath! Gaat het?" Ik knik en loop van hem weg richting de kraan.

Het lauwe water voelt goed tegen mijn verhitte huid. Bas komt weer achter me staan en slaat zijn armen om me heen. Hij duikt in mijn nek en fluistert voorzichtig: "Het spijt me echt.."

Ik haal mijn schouders op en ineens schieten mij ogen vol met angst. De eieren! Nee!
Bas laat me ineens los en gaat snel met de eieren bezig. Oh, kennelijk zei ik het hardop. Ik murmel een zacht bedankje en haal mijn hand onder de kraan vandaan. Ik droog mijn handen af en tegelijkertijd legt Bas de eieren op de stukjes toast. Hij pakt twee glazen en loopt naar de koelkast. Hij komt terug met een pak drinken en vraagt: "Jus?" Ik knik en hij schenkt het in de glazen.

Ik ga aan de tafel zitten, wachtend op het eten. Hij komt al vrij snel aangelopen en zet de borden voor me neer. "Eet smakelijk." Ik zeg hetzelfde en begin snel aan mijn eten. We eten het in stilte.

Wanneer het eten op is, zet ik mijn bord in de gootsteen. Hij mag het gaan opruimen. Hij zet het bordje op die van mij en zet me dan tegen het aanrecht.

"Ik vond het heel lief van je dat je ontbijt hebt gemaakt en ik wilde je niet branden. Als goedmakertje mag jij beslissen wat we vandaag gaan doen."