Trapped

Hoofdstuk 9

Alles wat ik wil? Wat ik wil.. Ontsnappen. Maar niet alleen.. Lizzy moet mee..

Ik kan natuurlijk iets voorstellen, buiten het huis.. En dan gewoon vragen of Lizzy mee kan.. Wat kan je buiten het huis doen, waarbij je makkelijk afstand kan bewaren.. Bioscoopstoelen! Dikke leuningen, grote stoelen, buiten het huis, in het midden van een stad. Perfect!

"We zouden naar een bioscoop kunnen gaan?" Zijn ogen lichten zichtbaar op, waarschijnlijk denkt hij dat ik het als een 'date' bedoel. Kun je je dat voorstellen?

Hij wrijft met zijn handen over mijn armen en zegt: "Natuurlijk schatje." Ik slik een brok van afgunst weg en glimlach naar hem. Verzamel moed, en zeg dan: "En misschien kunnen we Lizzy ook mee vragen?"

Nu trekt hij een wenkbrauw op. "Waarom wil je haar mee?" Shit, wat moet ik nu zeggen? Ja, ik wil ontsnappen maar wil dan wel Lizzy mee. Denk niet dat ik die woorden moet gebruiken..

"Nou.. Jij vindt die eikel toch aardig? En ik zou het heel leuk vinden als ik en Lizzy weer eens naar de bioscoop kunnen.." Terwijl ik dit zeg, geef ik mezelf in gedachten een schouderklopje voor dat ik mijn gezicht in plooi kan houden.

"Mmm... Vooruit." Ik begin direct te glimlachen als een gek en wil hem bijna omhelzen. Bijna. "Nou, wat wil je op dit moment doen dan, lieverd?" Uuh.. Dit was ik vergeten.. Je gaat 's avonds pas naar de bios.. Oeps. "Uuhh.. Uuhh.." Hij onderbreekt mij ge-'uuhh' door te zeggen: "Laten we gaan gamen." Ik kreun. "Gamen?" zeg ik met een geïrriteerde blik. Zijn blik wordt duisterder.  "Best."

Zijn blik wordt onmiddelijk zachter en hij trekt me mee naar de woonkamer. Hij gooit me zachtjes neer op de bank.

Hij loopt snel naar de tv, en haalt daar controllers weg. Ik ga snel languit liggen. "Mijn bank." En ik lach kwaardaardig. "Cath, haal je benen weg." "Nee" Zeg ik eigenwijs. Hij wacht even en dan..

Ploft hij met zijn volle gewicht op mijn scheenbenen neer.

"Auw! Gek ga eraf!" Gil ik boos. Dat deed echt veel zeer.. "Voor een kusje. Precies." hij tikt met zijn vinger op zijn wang "hier."

Ik kijk hem boos aan. "Not gonna happen." "Dan zit ik heel comfortabel hier." Dit meen je niet! Onthouden: doe dit niet weer. Hij pakt een van de controllers en begint dan te gamen.

Na een tijdje beginnen mijn voeten te tintelen. Auw.. Dit doet echt veel pijn.. Zal ik dan toch..? Nee! Cath, sta je vrouwtje. Maar het doet zo'n pijn.. Zo erg is de wang niet... Jawel! Zijn vieze, vieze wang. Dat wil je niet Char. Hij raakt vanzelf moe ervan. Maar over hoe lang? Dit doet zo'n pijn.. Nee.. Dit kan niet meer..

"Argh, best! Ga van me af." Daarna leun ik naar voren en geef ik hem een snel kusje op de wang. Bah. Ik haat verliezen.

Hij daarentegen begint te lachen en staat op. Ik beweeg mijn voeten. Damn, dat doet pijn. Ik sis zachtjes van de pijn. Ik trek mijn benen naar me toe en begin zachtjes te wrijven. Sebastiaan ploft neer op de bank, maar ik weiger hem aan te kijken.

Hij zucht en doet het spel uit. "We gaan weer naar boven." Zegt hij enkel. Nu moet ik opstaan. Ik wil net mijn voetjes op de koude, harde vloer zetten als ik twee armen onder me voel. Nee! Ik haat opgetild worden. "Laat me los! Ik háát opgetild worden!"

"Raak er dan maar aan gewend, schatje, want dit gaat veel vaker gebeuren." Ik sla mijn armen over elkaar heen en kijk gehumeurd naar voren. "Niet als het aan mij ligt." We zijn bijna bij de kamer als ik ineens een gil hoor. Niet zomaar een gil.

Lizzy's gil.