Adı Aşk Değil / Yarı Texting

AAD / 3 /

080423 / Cumartesi

Adı Aşk Değil

/ Üçüncü Bölüm /

Güneşli bir bahar sabahı açık penceremden odama sızan güneş ışıkları ve kuş cıvıltılarıyla sakin sakin uyuyordum. Ta ki canım abim gelip odamda bas bas bağırana dek.

"Astanaa Redd kalkınız çabuk. Çok acil bir şey oldu."

Acil demesiyle kafamı kapı tarafına çevirip tek gözümü açıp ona baktım. Bir elinde bir bardak su diğer elinde ise beyaz bir zarf vardı. Elindeki zarfı fark ettiğim an yataktan fırladım. Yaptığım alışverişten sonra umarım eve haciz gelmemiştir.

Elindeki zarfı açıp okumaya başladı. En sonunda bana uzattı. "Sana gelmiş."

Gözlerimi iyice belertip yüzüne öfke dolu baktım. Senin hiç mi özele saygın yok itt.

"Ya sen salak mısın? Bana geldiyse sen niye okuyorsun?" Dedim bir anlık sesimi yükseltip.

Pis pis sırıtarak yatağıma oturdu. Yorganı kaldırıp yatağın içine elindeki suyu boca etti.

Gözlerim iyicene büyürken onun da sırıtışı büyüdü.

"Anne Astana altına yapmış!!" Diye bağırmaya başladı.

Yaptıklarını şaşkınlıkla izlerken daha da bağırmaması için ellerimi ağzına kapattım. Kısa bir boğuşmadan sonra bağırtısı durdu ve ellerimi geri çektim.
Sinirle koluna vururken "Gelmişsin 24 yaşına hâlâ çocuk çocuk hareketler. Nolur büyü biraz yaa." Diye sitem ettim.

Yatağa bakıp kahkahalarla odamdan ayrılırken elimdeki zarfı işaret edip "Güzel gezi, gidelim üçümüz." Diyerek odamı terk etti. Allah'ın cezası pislik.

Ona söve söve yatağın ıslanmamış bir kenarına oturdum ve zarfı açıp yavaşça okudum.

Zarfı tamamen okuduktan sonra dudaklarıma bir gülümseme kondu. Bu iki gün sonra olacak bir üniversite gezisiydi. Gezmeyi fazlasıyla severdim. Bu yüzden o geziye gidecektim. Annem ve babam tek göndermezlerdi o yüzden pislik salak abim Terliz de gelecekti. Rahat dursaydı bari.

Banyoya geçip elimi yüzümü yıkayıp güzel yemek kokuları gelen mutfağa geçiş yaptım. Güzel bir masa hazırlamıştı annem. Kafamı masadan çekip dolu sandalyelerde gezdirince gördüğüm kişi ile ufak bir dumura uğradım. Arles Wall. Bu da ayrı pislikti. Abimin arkadaşı işte ne beklersin ki.

Ona baktığımda onun da bana bakıyor oluşunu gördüm. Göz devirip boş olan tek sandalyeye - yanına - oturdum. Ve sessizce kahvaltımı yapmaya başladım. O sırada abim de anneme üniversite gezisinden bahsediyordu. Annem ise onaylar mırıltılar çıkardı. Kedi misin annee??

"Gidin de ben de biraz kafamı dinleyeyim. Kavganızdan biraz uzak olayım." Dedi.

Abim de kafa sallayıp Arles'e döndü. Ve söylediği şey beni bir kez daha şaşkına çevirdi.
"Merak etme annem. Arles ile ben kızına gözümüz gibi bakacağız."

Beynimde bir şimşek daha çaktı ve hemen yanındaki Arles'e baktım. O da bana bakıyorken sol gözünü kırptı. "Rahat ol Astanacığım abinle bana emanetsin." Sesi, tavrı o kadar sinir bozucuydu ki o an elimdeki çay bardağını yüzüne atmak geldi içimden.
Tam yapacağım sırada annemin sesi beni kendime getirdi.

"Arles evladım, sadece Astana değil oğlum Terliz'i de sana emanet ediyorum. İçlerinde aklı başında olan bir tek sensin."

Annemin dediklerine alayla güldüm ve göz devirdim. Arles ise bana bakıp dudağının sol tarafını kıvırdı alay eder gibi.

°
Saat öğlen ikiydi. Arles ise hâlâ bizim evdeydi. İşin gücün yok mu olum gitsene evineee.

Abimle salonda oturmuş izledikleri maçın tekrarını izliyorlardı. Mallar amk.

Ben de hem sıkıldığımdan hem de Arles pisliğine inat yanlarında duruyordum. Ama buradada sıkılmıştım. Oturduğum koltuğun kenarına başımı koyup karşı koltukta oturan Arles'i süzdüm.
Maça pürdikkat odaklandığı için beni görmüyordu bile.

Siyah dağınık saçlarıydı belki de onu böyle karizmatik gösteren. Ya da yemyeşil gözleri...

Telefonumdan gelen bildirim sesiyle bakışlarımı Arles'ten çekip telefonumu elime aldım. Ve gördüğüm mesaj bildirimi beni bugün yine yeniden şaşkına uğratacak türdendi.

Arles Wall : Daha fazla süzme istersen.

Arles Wall : Nazar değdirirsin

Yazdığına göz devirip daha fazla orada kalmak istemedim ve odama gidip yatağımın ucuna oturdum. Kalırsam daha da süzer nazar da değdirebilirdim açıkçası.

Siz : Ne süzmesi kardeşim.

Siz : Gözüm dalmış bir kere.

Arles Wall : Aynen aynen kardeşim.

Arles Wall : O gecede kardeşin miydim;)

Siz : O gece için pişmansın sanıyordum.

Siz : Oysa dilinden düşmüyor hiç.

Siz : Sahi hatırlıyor musun o geceyi?

Arles Wall : Hatırlıyorum.

Arles Wall : Hem de her anı, her dakikasını;)

Görüldü atıp dudaklarımı büzdüm. Ben neden hatırlamıyorum yahu?

°

Bolum sona erdi

Neler oldu acaba bahsi gecen o gecede??

Oy atmayi unutmayalim

Umarjm begenilir ben cok severek yaziyom cunku

Bir suru opucukkk<3