A/N: this chapter was frustrated kasi naman... nong una ko itong ginawa at tapos na sana at ipu-publish kona ay nawala lahat ng sinukat ko sa chapter na'to-_- kaya kung may error man kayong nababasa pasinsiya na tagalaga huh.
—prttyugly20
____________________________________
__*12*__
Nang makauwi ng bahay ay mabilis s'yang pumasok sa kanyang kwarto para magpahinga napagod siya sa mga ginagawa ng mga kaibigan n'yang inaakala niyang mga seryosong tao pero naging mga bata naman ito ng maglaro sila kanina ng tumbang preso. Nagalit pa ang isa dahil siya nakaganti ng ito na ang taya. Ang mga luko kasi pinagkaisahan nila dinamay pa siya.
Binabalikan niya ang mga tagpo kanina ng mag ingay ang cellphone niya.
Nang tingnan niya ang caller ay hindi naman naka rehistro ang pangalan, unknown ang nakalagay. Kung sasagutin niya ang tumawag eh baka tulad lang to nong una na hindi na naman siya sasagutin ng nasa kabilang linya.
Kaya, hinayaan nalang niyang mag-ingay ito. Ilang besis na tumunog ang cellphone niya hanggang sa tumigil nalang ito, siguro dahil napagod na ito sa kakatawag. Huh! Buti nga sa'yo, Akala mo huh maisahan mo ako. tsk!
Nakatulogan na niya ang isipin na'yon. Siguro, dahil narin sa pagod siya sa pinaggagawa nila kanina.
Naalimpungatan siya ng may yumugyog sa balikat niya. Magpapanic na sana siya ng makitang ang ina niya pala ang nangistorbo sa kanya.
"Mo-mommy?"
"Hey...baby bakit di'ka man lang kumain bago natulog?"
"Ahmm..ano kasi mommy nakatulogan kona ang pagod sa pinaggagawa namin kanina."
"Hmmm...mukhang nag enjoy ka ng sobra kamasa sila."
Ngumiti nalang siya sa sinabi ng Ina.
"Pero alam mo kanina mommy...may kakaiba akong akong kutob na nararamdaman kanina na hindi ko alam kung bakit ko naramdaman yon."
"Bakit. Ano ba yon.?"
"Kanina kasi habang kasama ko sila Gunn parang may kulang. I don't why but I have this guts na parang there's someone missing in their group na iwan di'ko alam, basta ko nalang yon naramdaman."
"Pakiramdam mo lang yon anak. Kita mo mawawala rin yan at tsaka bakit mo sila pagdudahan kung matagal mo naman silang kasama di'ba it's been ten years yet hindi parin buo Ang pagtitiwala mo sa kanila."
"No. Hindi yon ang intendsyon ko. I am. I trust them but it's like I become like nakakaramdam ng kakaibang emosyon nong kasama ko sila. May be, dahil siguro ngayon ko lang sila ulit naka bonding? O dahil nagiging praning lang ako at guni-guni ko lang lahat."
"Anak...wag mo nang intindihin ang bagay na'yon dahil kung may tinatago man sila na patungkol sayo what's the point of hiding from you.hmm?"
Napatango siya sa sinabi ng Ina. Ngumiti siya rito.
"Tama. Hindi ko dapat pagdudahan ang mga taong tumulong sa akin." ngumiti lang ang mommy niya tapos hinaplos ang buhok niya.
