Hayatınız boyunca yalnızca bir kişi için yolunuzu değiştirdiniz mi? Belki de daha önce hiç başınıza gelmeyen duygular,güzellikler bir kişide toplanmış olabilir mi? Bazı sorular cevapsız kalmamalı.Aşka karşı kendinizi teslim etmeden önce kalben duyun...
Evet,arayan oydu.Ama açıp açmama konusunda çok kararsız kaldım.Daha sonra bir umutla açtım telefonu.İlk sözü merhaba oldu.Merhaba dedim.Nasılsın diye sordu.Bende nasıl bıraktığını bilmiyor musun dedim.O da ağlamaklı ses tonuyla anlıyorum dedi.Bende,hayırdır kırdığın adama bakıp kırılmamış bir yanı varsa tekrar kırayım demek için mi aradın dedim.O da ''çok uzatmayacağım,eğer ufak bir hatırım varsa aynı parkta buluşalım'' dedi.Tamam dedim ve evden çıktım.
Parka giderken ağlıyordum.Çünkü onu gördüğümde kalbimin,kırıkları unutup çarpacağını biliyordum.Yoluma devam ederken onu gördüm o da daha yeni geliyordu.Hiçbir şey demeden koştu sarıldı ama ben karşılık veremedim.Ellerim o an kalkmadı biliyor musunuz? Karşılık veremeyince çok durmadan o da sarılmayı kesti ve ''pardon'' dedi.O gün havada yağışlıydı ve soğuktu o yüzden ilk ve son maaşımla onu kafeye götürdüm ve orada konuşmaya başladık.Bana şunları dedi:
''Seni kırıp bıraktığım gün her şeyi çok normal sandım çünkü kırdığımın farkında bile değildim.Ancak daha sonra kırdığımı fark ettiğimde her şeyin çok geç olduğunun farkına vardım.Seni arayamadım çünkü korktum.Gözüm o an nasıl dönmüş bilmiyorum.Ama şunu unutma seni bir an olsun sevmekten vazgeçmedim.Evet biliyorum şimdi bana çok kızgınsın belki de yüzümü bile görmek istemiyorsun ama bunları sana telefonda söylemek istemedim.Eğer bitirmek istersen şimdi söyle bitir''dedi.
Bu kadar şey söyledikten sonra bir şey diyemedim.Yaşadıklarımı,neler hissettiğimi hiçbir şeyi.Kalbim hala daha onu istiyor.O yokken hayat rezalet.Ağzımdan sadece şunlar çıkabildi:
Bana bir veda bile etmeden gittin,beni ne hallere soktun ama sana karşı bende en ufak bir sevgi azalması hissetmedim.O yüzden diyeceğim şu sen ne yapmak istiyorsun şimdi?
''Bize bir şans daha verebilecek misin?''
''Peki ya sen kırıkları toplayabilecek misin?''
O da ''her şey zamanla düzelecek,inan bana'' dedi.Tamam o zaman şans yüzümüze güler inşallah dedim.Ayağa kalktık ve sarıldık.İşte o an bir ilk gerçekleşti.Dudağımdan öptü.Bugüne kadar yanlış anlar,hakkımda yanlış düşünür diye bunu aklımdan geçirmedim bile.Öptükten sonra gözlerime bakıp ''çok seviyorum seni'' dedi.Bende seni çok seviyorum,hadi o zaman buradan çıkalım dolaşalım biraz dedim.Bunu dedikten sonra ''bana karşı hala soğuksun'' dedi.Bende,zor günler geçirdim düzelir dedim.El ele tutuşup çıktık kafeden.
Yol boyunca sürekli özür diledi ve gün öyle geçti.Akşam eve geldiğimde yüzüm gülüyordu ama acı bir gülümsemeydi bu çünkü yeri geldiğinde acıtağını biliyordum.O akşam yine telefonda konuştuk baya,az çok sesim düzelmişti artık.O da beni güldürmek için çok çaba sarf etti.Daha sonra kardeşim geldi yanıma ve dedikleri ''sen bu kadar büyüdün mü prensesim'' dedirtti.
''Abi,bu kadın senin ilk aşkın,ilk duyguların.Onunla barışmana çok sevindim.Biliyorum onu çok seviyorsun ve her ne kadar canın yansada onunla olmak istiyorsun.Canım abicim benim seni çok seviyorum.O seni her ne kadar üzmüş ve kırmış olsa da hala daha seni sevdiğine eminim.Hayatında her şey yoluna girecek merak etme.''
Ağlıyordum.Kardeşime sarılıp, prensesim benim sen bu kadar büyüdün mü? Canım benim,dedim.
Ağlayın dostlar gerekirse her şey için ağlayın,ama en sonunda onunla mutlu olabileceğinize inandırın kendinizi.Tekrara düşecek ama hep dediğim gibi düz yolda giderseniz çelme takanınız çok olur.O yüzden farklı yollar kullanmayı tercih edin.Demek ki biz hep düz yoldan gittik ve bir gün çelmeyi yedik ayağımıza.Bunların hepsi tecrübe.Ama unutmayın:
''Tecrübeler,ayakta tutar insanı''
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
