" Ik Wil Het Alleen Met Hem "

-113-

27 maart, 11:34

Ik lig huilend in bed. Stomme kut hormonen en dat meen ik. De tranen blijven maar op komen. Matthy is op werk en ik ben hier alleen en dat valt me in een keer heel zwaar. Ik lig echt hard te huilen dat is echt niet normaal. Zo lig ik nog een half uurtje, ik ben niet op te vrolijken.

~ tijdje later

Ik lig op de bank. Ik ben aan het lezen in een boek. Ben weer aan een nieuwe gestart, want de andere heb ik al weer uitgelezen. Matthy heeft me eergisteren wat cadeautjes gegeven. Toen heb ik ook al staan janken, maar dan van blijdschap. Hij heeft me dingetjes gegeven om mezelf te verwennen in deze tijd. Ik ben er echt blij mee. Dit boek zat er ook bij. Het gaat over een zwangere vrouw van 25 die allemaal dingen meemaakt.

Ik lig lekker onder een dekentje dit te lezen. Ik vind het echt wel leuk zo'n boek. Ook al kan ik mezelf er totaal niet mee vergelijken, geeft het me toch wel een glimlachje van dat dit iets positiefs is. Ik vind het heel lastig om dit gevoel te beschrijven. Sowieso omdat ik stemmingswisselingen heb:). Maar dat maakt even helemaal niet uit. Nou goed, zo zit ik mijn tijd uit. Te lezen in een super leuk, interessant en begripvol boek.

~ tijdje later

Ik sta weer eens over te geven. Ben naar boven gegaan, want dat is gewoon fijner met meer ruimte. Echt alles komt eruit. Ik heb net twee beschuitjes proberen weg te werken, maar dat is niet helemaal gelukt. Over een half uurtje is Matthy thuis en daar kan ik echt niet meer op wachten. Ik wil hem gewoon echt heel graag zien, ik voel me zo ontiegelijk slecht.

Na tien minuten overgeven, gaat het weer. Ik ben mijn tanden weer aan het poetsen. Zo heb ik gewoon een frisse mond is toch wel vriendelijk voor de mensen om me heen. Ook al boeit het Matthy geen ene zak meer, want het is normaal geworden voor hem in korte tijd. Als ik klaar ben met tandenpoetsen enz, loop ik naar de slaapkamer. Hier pak ik dan mijn laptop. Ik ga op bed zitten tegen de muur en start dan mijn laptop op.

Ik wil even kijken wat mijn mentor leerlingen er van brouwen. Ik ben nog steeds hun mentor, want ik help Mijke nog steeds, alleen dan via thuis door mailtjes en appjes. Gewoon met ideeën en steun. Het is niet niks om een mentor van een klas te zijn. Ik kijk als eerste naar de cijferlijsten. Bij sommige ziet het er echt keurig uit en bij de andere echt een stuk minder.

Maar dat is normaal hè. Niet iedereen kan een wonderkind zijn zoals Matthy. Want hij was dat wel.. Ik hoop dus echt dat die twee in mijn buik, die genen van Matthy krijgen. Dat zou wel echt leuk zijn. Sowieso hoop ik bij een aantal dingen, dat onze kindjes echt de genen van Matthy krijgen. Bedoel, hallo het is Matthy! En bij mij zijn er dan toch wel een aantal dingen minder. En ik weet dat ik daar onzeker over ben en dat ik dat niet mag zijn van hem, maar toch. Het is wel echt zo.

Als het meisjes zijn of een meisje, ik hoop zo niet dat er HP in hun zit. De aanleg op dat te krijgen, bedoel ik hiermee. Het is zo verschrikkelijk en dat wil ik ze echt niet geven. En ook niet het met eten. Dat het gewoon niet lukt, als je emotioneel bent of wat dan ook bang. Dat zijn wel de dingen die je niet hoopt mee te geven.

Maar dat heeft denk ik iedere ouder. Matthy hoopt zo niet zijn mensenschuw karakter door te geven. En daar denk ik dan weer van: dat is helemaal niet erg. Ik vind dat ook echt wel weer leuk aan hem op een of andere manier. Maar ja, bij ieder zijn ding eigenlijk. Je kan niet perfect zijn en toch is dat in iedere ouders ogen dat hun kind perfect is. En ik denk dat wij dat ook gaan hebben dat gevoel.

Uiteindelijk hoor ik de deur open gaan. Ik roep dan van boven:" Heyy!" Hij roept terug en ik hoor hem zijn jas en schoenen uit doen. Hierna loopt hij naar boven. Hij zegt dan met een groot glimlachje:" Hey lieverd." Ik zeg hier dan op:" Hey schatje." Hij geeft me een zoen en vraagt dan:" Wat ben je aan het doen?" Ik zeg hierop:" Ik was aan het kijken hoe mijn mentorleerlingen het doen." Terwijl ik dat zeg, leg ik mijn laptop op mijn nachtkastje.