" Ik Wil Het Alleen Met Hem "

-137-

1 oktober, 00:09

Ik zit nog steeds op de skippybal in volle concentratie. Het doet nu echt pijn. Ik ben moe, heb rugpijn en ben kei misselijk. Het is stil bij ons in de kamer dat nog wel. Matthy heeft mijn handen vast en probeert mij zo goed mogelijk te ondersteunen. Het is rustig en kalm in de kamer en dat is voor mij nu wel echt heel fijn.

Het is echt niet niks zo. Uiteindelijk, besluit ik om met Matthy een warme douche te nemen. Misschien vind ik dat wel fijn. Zo kleedt Matthy me helemaal uit. Ik hang tegen hem aan. Zit nog steeds in een concentratie focus ding. Samen lopen we naar de badkamer, waar hij dan de douche aanzet. Wel lekker warm, maar niet te warm.

Zo stappen we er dan samen in. Ik hang echt helemaal aan hem. We praten niet. Ik concentreer me echt alleen op de weeën. Op een of andere manier kan ik ook niks anders. Matthy wrijft over mijn rug en blijft ook vooral rustig en kalm. Uiteindelijk staan we gewoon een half uur te douchen, omdat dit gewoon fijn is. Warmte helpt dus echt. Na eventjes vraag ik zachtjes:" Ben jij nerveus?" Ik hoor Matthy zeggen:" Gezonde spanningen liefje." Ik knik en voel weer pijn in mijn buik opkomen.

Na eventjes stappen we er dan uit. Ik droog mezelf dan een beetje af, althans dat probeer ik. De plekjes waar ik niet bij kan, doet Matthy voor me. Hierna doe ik mijn ondergoed aan. Voor de rest niks, want ik heb het echt warm. Zo loop ik dan met Matthy terug naar de slaapkamer. Hier ga ik dan op bed zitten. Gelijk voel ik in mij, dat het echt verschrikkelijk zit, waardoor ik weer ga staan. Ik ga weer op mijn skippybal zitten, dat zat toch beter dan dat.

Zo begin ik hier dan weer op te bewegen. Matthy is op bed gaan zitten en vraagt dan:" Gaat het?" Ik doe mijn schouders omhoog en zeg:" Het doet gewoon pijn." Matthy knikt en wrijft over mijn bovenbeen. Ik ben dan weer in volle concentratie. Ik let heel erg op de pijn en mijn buik. Zo zit ik dan weer eventjes.

~ eventjes later

Miriam is weer aan het kijken. Ik lig op mijn rug op bed. Ze zegt dan:" Je hebt nog steeds drie centimeter ontsluiting." Matthy knikt en zegt:" Is dat normaal?" Ze zegt hierop:" Ja zeker, soms duurt het wel van 12 tot 48 uur, maar op de snelheid en de pijnniveau, ga ik er vanuit dat het vandaag gaat gebeuren." Ik knik, terwijl ik mijn kleding weer aan doe. Ik ga dan weer liggen op bed onder de dekens. Ik lag namelijk best prima. Wel gewoon op mijn rug.

Matthy loopt met Miriam weer naar beneden. Ik blijf liggen en probeer mijn ogen weer te sluiten om nog eventjes te gaan slapen. Ik ben echt heel erg moe. Na eventjes komt Matthy weer naar boven gelopen. Hij komt naast me in bed liggen en geeft me een kus op mijn voorhoofd. Hij zegt dan:" Ga je proberen te slapen schatje?"

Ik knik en zeg:" Ja, ik hoop dat ik er doorheen kan slapen." Matthy knikt en geeft me een zoen op mijn mond. Hierna sluit ik weer mijn ogen. Het doet echt al wel pijn, maar ik probeer er niet op te letten. Dat lukt niet helemaal, maar uiteindelijk lig ik dan wel te slapen. Wel heel lichtjes, maar ik slaap.

~ tijdje later

Ik ben beneden in de woonkamer aan het lopen. Matthy is weer met Miriam aan het bellen. Het is net zes uur geweest en ik heb zoveel pijn. Het is echt niet leuk meer. Matthy zegt dan, als hij heeft opgehangen:" Ze komt er weer aan." Ik knik zuchtend en krijg dan een knuffel. Hij wrijft zachtjes over mijn rug en zegt:" Kan ik iets voor je doen lieverd?" Ik schut mijn hoofd en zeg:" Nee schatje." Hij knikt en geeft me dan een kus op mijn haar.

Zo krijg ik dan weer een wee. Ik leg mijn armen om Matthy en focus me weer. Ze komen nu wel echt met regelmaat. Matthy houdt me stevig vast en zorgt voor steun, wat ik heel erg fijn vind op dit moment. Na eventjes zakt het weer weg. Ik ga dan voorzichtig zitten op de bank. Matthy komt naast me zitten en doet zijn arm om me heen. Ik ga zo dan tegen hem aanliggen.

Hij zegt dan:" Over een aantal uur, liggen daar twee kleintjes in." Ik knik en zeg:" Ja... Ik weet het en ik kan niet wachten..." Matthy wrijft zachtjes over mijn rug en begint dan te vertellen over welke dingen we allemaal gaan meemaken deze week. Bij de volgende wee, ga ik wel weer staan. Matthy ondersteunt me dan weer. Zo doen we dit elke keer opnieuw.

Uiteindelijk is Miriam er dan weer. Ik loop heel voorzichtig weer naar boven en ga dan op bed liggen. Hier doe ik mijn onderbroek weer uit, waarna Miriam weer meet hoeveel ontsluiting ik heb. Ze zegt dan:" Je hebt vierenhalve centimeter ontsluiting, wat betekent dat je naar het ziekenhuis kan."

Matthy zegt hierop:" Kunnen we daar al regelrecht heen?" Miriam knikt en zegt:" Ik had vannacht al gebeld, dus ja. Ik sta bij de ... " Zo geeft ze Matthy nog wat informatie. Ik ben me heel voorzichtig aan het omkleden. Tijdens de wee gewoon, omdat het zoveel pijn doet, maar ik wil gewoon weg. En dat snapt denk ik iedere vrouw die aan het bevallen is.

Nou goed, Miriam is weer weg. Matthy pakt de laatste dingen, hierna gaan we dan ook. Ik heb de jogginspak van Matthy aan. Die pas ik ondertussen. Anouk is net ook al gebeld door Matthy. Die maakt zich ook klaar om te gaan. Ze is natuurlijk onze fotograaf. Uiteindelijk zitten we dan in de auto. Achterin staan onze autostoeltjes voor de twee. Het ziet er heel leuk uit. Matthy heeft zachtjes de muziek aangezet.

Zelf ben ik in volle concentratie op die weeën onder controle te houden, want ze doen echt pijn. Dadelijk mag ik de ruggenprik en daar verlang ik nu echt naar. Ik ben kapot, heel erg moe. Matthy legt tijdens het autorijden, ook mijn hand op mijn bovenbeen, als teken dat ik het goed doe. De pijn is echt niet meer leuk.