" Ik Wil Het Alleen Met Hem "

-140-

meerr

Ik zit op de negen centimeter. Het gaat zo dus eindelijk beginnen... Er is al een verloskundige en een verpleegkunde aanwezig. Die heb ik daar straks al ontmoet. Ook is Miriam en Marjolijn er. Marjolijn is onze kraamverzorgster. Die hebben we al vaker gezien. Ik lig op bed mijn weeën weg te puffen. Ze zijn nu echt niet meer leuk.

Nu heb ik ook persdrang en dat is een verschrikkelijk gevoel. Je kan het echt vergelijken met poepen, alleen dat moet je tegenhouden. Ik heb de donkerblauwe nachthemd al aan met knopen. Dan hoeven alleen de knopen open, zodat er huidcontact is met de kindjes. Lig ik laten we zeggen niet helemaal naakt. Ik ben helemaal aan het zweten. Matthy dept ook met een natwashandje op mijn hoofd.

Ik zeg dan zachtjes dat alleen Matthy het hoort:" Het doet zo fucking veel pijn." Matthy knikt en zegt:" Lieverd dat zie ik.. Kan ik iets voor je doen?" Ik vraag dan:" Zou de ruggenprik sterk-." Ik word onderbroken door een heftigere wee. Matthy vraagt het gelijk aan de verloskundige. Ik zie haar naar het ding lopen en hem inderdaad sterker maken. Na eventjes zakken de weeën ook weer. Je ziet op het scherm ook de weeën en dat ze heftig zijn.

De verloskundige vraagt dan:" Hoe wil je dadelijk gaan bevallen." Ik zeg uitgeput:" Wat is het handigst. Ah." Krijg weer een perswee die ik tegen houd, hierdoor versta ik niet wat ze zegt. Matthy zegt dan, als ik het weer kan horen:" Zou het je lukken om te staan?" Ik schut mijn hoofd nee en voel dan een traan over mijn wang lopen van de pijn.

Ik hoor Matthy dan vragen:" Zou ze liggend kunnen bevallen?" Hierop krijgt hij antwoord. Ik zit echt weer helemaal in mijn eigen wereldje, mijn lichaam maakt zich helemaal klaar om te gaan bevallen, maar dat doet zoveel pijn... Matthy zegt dan:" Wil je liggend gaan bevallen?" Ik knik, waarna Matthy dit doorgeeft aan de andere mensen.

Na vijf minuten vraag ik:" Hoelang moet ik nog wachten.." Ik hoor Miriam zeggen:" Nog eventjes Céline, je bent heel goed bezig." Ik knik en kijk Matthy aan met een gezicht van ik kan niet meer. Hij pakt mijn hand vast en zegt:" Jij kan dit, echt waar schat..." Ik zucht en voel dan weer een wee die ik weg puf. Ook voel ik dat ik weer moet persen, maar die lukt me ook nog om tegen te houden.

Matthy doet mijn haar dan in een staart. Hij zegt dan:" Dan zit het niet in de weg." Ik knik puffend en pak hierna zijn ene vrije hand vast. Matthy geeft me een teken dat ik erin mag knijpen. Zo doe ik dat ook, want het voelt gewoon allemaal heel erg pijnlijk daar beneden. Na eventjes vraag ik dan zachtjes:" Hoelang nog.." De verloskundige zegt:" We gaan eventjes kijken." Ik knik en voel Miriam weer daaronder. Ze zegt dan:" Nog heel eventjes Céline." Ik zucht knikkend en voel dan weer een wee.

Heel mijn lichaam krampt weer samen. En dat voelt niet goed. Matthy legt een hand op mijn buik en de ander houd ik vast. Na maar liefst zeven minuten, zegt Miriam:" Ik ga nog een keer kijken." Ik knik vermoeid en open mijn benen. Opeens word ik weer heel misselijk. Marjolijn doet een bakje onder mijn mond. Die heeft het door, maar ik hoef gelukkig niet over te geven, wel stond ik op dat punt.

Ik zeg dan zachtjes:" Blij als ik van dat HP af ben." Ik zie Matthy zachtjes lachen, waarna hij zegt:" Dat snap ik lieverd." Miriam zegt dan:" Je bent op de 10 cm, we gaan beginnen." Ik knik en vraag:" Wat moet ik doen..." De verloskundige geeft zo instructies. De weeën en persweeën blijven komen, tijdens de uitleg en dat is kut met uitleg.

Matthy staat aan de rechterkant en heeft mijn hand vast. Aan de andere kant staat Marjolijn die mijn andere hand vast heeft. Bij mijn plekje, waar de twee uit gaan komen staat de verloskundige, verpleegkundige en Miriam, de gynaecologe. De verloskundige zegt dan:" Bij de volgende perswee mag je gaan persen." Ik knik hijgend. Ik maak eerst nog kort oogcontact met Matthy.

Bij de opkomende perswee zegt de verloskundige:" Nu zachtjes mee persen." Ik doe dit dan. Ik knijp wel echt hard in de handen van Matthy en Marjolijn. Het doet zoveel pijn. Ik zit dan ook weer in een volle concentratie. Als de volgende komt, pers ik ook weer zachtjes mee. Ik mag niet te hard, want anders scheur ik uit. Na zes keer, ben ik kapot. Miriam zegt dan:" Kom op Céline je kan dit!" Ik geef zo weer kracht.

Het brand zo erg, het gevoel is zo akelig. Je wilt dit echt niet voor de lol hebben. Matthy zegt dan:" Cél, je kan dit." Ik knik en geef dan weer de kracht die ik heb. Ik voel daaronder ook dat er allerlei dingen gebeuren, maar ik het kan het zelf niet zien. Marjolijn ziet dat ik het probeer te zien, waardoor ik iets omhoog getrokken word. Hierna pers ik weer.

Na vier minuten, zegt de verloskundige:" Je bent al ver Céline! Jij kan dit!" Ik knik hijgend en kreunend van de pijn en ga door. Ik knijp echt hard in hun handen en probeer het zo goed mogelijk te doen. Zo moet ik nog eventjes door. Dan opeens zegt Miriam:" Céline, het hoofdje komt al tevoorschijn, we gaan hem nu draaien. Je bent er bijna." Ik kijk Matthy kort aan. Hij zegt dan:" Je bent zo goed bezig schat, ik ben zo trots op je."

Ik geef hem een korte glimlach, maar als de wee weer komt is die weer weg en geef ik alles. Bij de volgende pers, voel ik iets aan de onderkant. Miriam zegt dan:" Kom op, nog eentje!" Ik knik hijgend en geef de volgende. Je ziet dan het hoofdje. Ik kreun van de pijn en ga dan door. Matthy zegt hierop:" Kom op, je kan het!" Ik knik hijgend en ga zo door. Ik voel dat mijn nachthemd word opengedaan, heb alleen geen idee door wie. Dan hoor je een huiltje, hierdoor begin ik dan ook te huilen.

Ik blijf wel doorpersen en zo uiteindelijk is de eerste eruit. Miriam zegt:" De eerste is er!" Huilend krijg ik de baby op mijn borst. Het jongetje is geboren, Jelle is geboren. Jelle ligt te huilen op mijn borst en ik ben dat zelf ook aan het doen. Marjolijn laat mijn hand los en maakt de baby een beetje schoon. Er zit bloed en huidsmeer op natuurlijk. Ik laat Matthy's hand dan ook los en zeg tegen het kleintje:" Hey liefje.." Mijn hele lichaam is aan het trillen wat doorhormonen komt. En ik moet nog verder.

Maar gelukkig heb ik even dit momentje. Marjolijn is ook al testjes aan het doen met Jelle. Wel nog gewoon op mijn borst en daar wil ik ook dat hij blijft. De verloskundige zegt dan:" Céline, kan je verder." Ik knik huilend en ga weer liggen. Ik kijk Matthy aan die mijn hand vast pakt. Hij zegt dan kort, voordat ik weer een perswee krijg:" Ik ben zo trots op je schat." Ik knik huilend en begin dan weer met persen.

Ik ben gewoon mama. De eerste is er al. Jelle het Lam. Maar goed, daar moet nog een tweede bij komen. Zo geef ik weer alles. Het doet weer zoveel pijn. Die pijn vergeet je zeker niet, wat je wel eens hoort van mensen. Ik geef echt alle kracht wat ik heb. Na eventjes zeg ik hijgend, huilend en kreunend tegelijk:" Zie je haar al." Miriam zegt:" Bijna, je kan dit!" Ik knik en kijk kort naar mijn zoontje. Hierna begin ik weer met persen. Het brand weer zo enorm erg. Ik huil nu van geluk, maar ook zeker van de pijn. Ik voel iemand ook met een doek langs mijn benen gaan, ik denk voor bloed.

Dan na twee minuten zegt Miriam:" We zien het hoofdje Céline, je bent er bijna." Ik knik en geef wee alles. Matthy zegt dan:" Je bent er bijna schatje." Ik knik en krijg weer meer kracht, die ik gelijk gebruik. Dan voel ik het nog meer branden. De verloskundige zegt dan:" Nog één keer!" Ik knik en geef weer alles. Dan zie ik weer een hoofdje tussen mijn benen. Weer begin ik harder te huilen.

Ik pers nog een keer, waarna ik Miriam het kindje zie draaien. Hierdoor kan ze eruit. Ik pers nog twee keer en zo ligt de tweede ook op mijn buik. Ze huilt ook, net zoals ik. Het doet zoveel pijn, maar dat maakt mij geen ene reet meer uit. Ik zeg dan:" Hey meisje." Haar broer ligt naast me, hij is al wel weer stiller. Niet helemaal, maar hij huilt niet meer. Matthy laat mijn hand los en zo wrijf ik kort over haar bolletje. Ze word ook schoongemaakt door Marjolijn. Bente is ook geboren.

Als het testje bij Bente is gedaan, ontvang ik een zoen van Matthy. Ik zoen hem zachtjes terug. Ik ben wel nog helemaal aan het huilen. Jelle wordt dan nog een keer getest. Miriam zegt dan:" Gefeliciteerd Céline met je prachtige kindjes, hoe heten ze? Of moet de papa dat vertellen?" Ik geef Matthy een teken dat hij het mag doen. Hij zegt dan:" Het jongetje heet Jelle het Lam." Anouk hoor ik dan zeggen:" Wow! Wat een prachtige naam."

Ik heb niet eens gemerkt dat ze er was tijdens het persen, ik denk dat ik echt in zo'n concentratie was, jeetje. Matthy gaat dan verder en zegt:" Het meisje heet Bente het Lam." Hier reageert Anouk en de andere mensen ook heel leuk op. Dan krijg ik het eerste flesje vast voor Jelle. Ik doe dit bij het mondje van hem en vrij snel begint hij dan met drinken, dit ging makkelijk! Hierna krijgt Bente ook haar flesje. Zij doet er iets moeilijker over, maar uiteindelijk drinkt ze ook.