"Με την πρώτη ματιά" (Υπό διόρθωση)

Untitled Part 33

Το πρωι μολις ανοιξα τα ματια μου νιωθω κατι βαρυ στο μπρατσο μου,η Χαρα εχει τεντωθει και βρισκεται η μιση πανω μου κανοντας το χερι μου να μουδιασει.Κοιμαται τοσο ηρεμα που νομιζεις οτι δεν αναπνεει.Κουναω το χερι μου αργα ωστε να μην την ξυπνησω.Πιανω το κινητο απ το κομοδινο η ωρα εχει παει 12.Συκωνομαι απ το κρεββατι και περπαταω ως το μπανιο στις μυτες για να μην κανω θορυβο.Σημερα εχω καλη διαθεση σε σχεση με χτες.Ετοιμαζομαι στα γρηγορα και κατεβαινω κατω να φτιαξω πρωινο.Σκεφτομαι να κανω ομελετα μιας και εχουμε πολυ καιρο να φαμε.

Ανακατευω στα γρηγορα 5 αυγα σε ενα μπολ με λιγα ντοματινια,φετα,και λιγη κρεμα γαλακτος.Προσθετω αλατι ριγανι και λιγο πιπερι και ανακατευω.Στο τηγανι λιωνω λιγο βουτηρο και τσιγαριζω λιγα μανηταρια και υστερα ριχνω το μιγμα σε 2 τηγανια.Μεσα σε 5 λεπτα οι 2 ομελετες ειναι ετοιμες.Βαζω 2 ποτηρια με χυμο ως που ακουω την Χαρα να κατεβαινει τις σκαλες.

<<Μμμμ Και ειχα μια πεινα >>λεει καθως ερχεται και με αγκαλιαζει.Χαμογελαω και καθομαστε σιωπηλες τρωγοντας το πρωινο μας.

Σημερα εχει πολυ ωραια μερα αλλα βαριομαστε να παμε παραλια.Φοραμε τα μαγιο και βγαινουμε στον κηπο κανοντας βουτιες στην πισινα.Και περναει η ωρα ευχαριστα.Εχουμε μαυρισει αρκετα κιας μην εχουμε κανει πολλα μπανια.

Η ωρα κοντευει 3 και μιση και ετσι ετοιμαζομαστε για δουλεια.Εχω αγχος γιατι δεν ξερω αν η νονα εχει θυμωσει που εφυγα ετσι χτες.Ενας κομπος στο στομαχι εμφανιζεται μολις σκεφτομαι εκεινον.Δεν θελω να τον δω.Και ελπιζω να ειμαι τυχερη.

Πηγαινω προς την ρεσεψιον και βρισκω την Ελενα.Ειχα μερες να δουλεψω μαζι της.Με αγκαλιαζει μολις με βλεπει και λεμε τα νεα μας.Ξεχνιεμαι και εχουμε ξεκαρδιστει αυτη η κοπελα σε κανει παντα να γελας.Πεταει γαματες ατακες και ποναει το στομαχι μου απ τα γελια.Σοβαρευουμε και οι δυο μολις βλεπουμε την νονα να πλησιαζει.Ερχεται κοντα μου και μονο θυμωμενη δεν δειχνει με αγκλιαζει ενω μου χαμογελαει.

<<Κοριτσακι μου δεν φανταζομουν οτι θα γινοταν αυτο χτες>>

<<Δεν πειραζει δεν φταις εσυ.Ετσι κι αλλιως δεν με νοιαζει η γνωμη του >>λεω ενω προσπαθω να χαμογελασω.Και το προβλημα ειναι οτι λεω ψεματα σε ολους γιατι οντως με νοιαζει η γνωμη του και θυμωνω με τον εαυτο μου που τον αφηνω να με επηρεαζει ετσι.