"Με την πρώτη ματιά" (Υπό διόρθωση)

Μακρυά σου...

Οι τελευταίες μέρες του καλοκαιριού περνάνε αργα και βασανιστικά.Δεν εχω ορεξη για δουλειά και ανυπομονώ να περάσουν αυτες οι 20 μέρες σύντομα και να γυρίσω Αθήνα.Μου έχουν λειψει οι δικοι μου περισσότερο απο σο φανταζόμουν.Εκείνος δεν βγαίνει απ το μυαλο μου, και είμαι έτοιμη να πάρω το επόμενο αεροπλάνο και να παω να τον δω.Ομως διστάζω για καποιον λογο.

Με παίρνει δυο φορες την ημέρα τηλέφωνο,οταν ακούω την φωνη του αμέσως ηρεμω.Τα βραδια με παίρνει στο σκαιπ και μιλαμε μεχρι το ξημέρωμα.Και αυτο μου δίνει δύναμη οτι ολα θα πανε καλα.Απλως νιωθω ενα κενο μεσα μου,θελω να τον αγγιξω,να τον παρω αγκαλια, και να φιλισω τα ομορφα χειλη του.

Σε τρεις μερες μπαίνει ο Σεπτέμβρης,οι κρατήσεις έχουν ελλατωθει τις τελευταίες μέρες.Σημερα εχω ρεπο και θα παμε με την Νονα για ψώνια.Η Χαρα εχει αύριο ρεπο μαζί μ τον Ανδρέα.Η αλήθεια είναι οτι έχουμε χαθεί,είναι συνεχώς με τον Ανδρέα και εγω στον κοσμο μου να σκέφτομαι τον Μαικλ.Είναι ευτυχισμένη μαζι του και δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευτυχισμένη για κεινη.

Η θερμοκρασία εχει κατέβει στο νησι, και ο καιρός είναι αρκετα μουντός σημερα.Φορεσα μια βυσσινί φορμα και ενα άσπρο μπλουζακι και τα nike αθλητικά μου.Εβγαλα στα γρήγορα δυο φώτογραφιες και τις έστειλα στο μωρο μου.Εδω και μια βδομάδα στέλνουμε φωτογραφίες ο ενας στον αλλον με οτι κιαν κανουμε.Πηρα την τσαντα μου και βγηκα απ το δωμάτιο.

Μετα απο δυο κουραστικες ωρες στα μαγαζιά και γεματες και οι δυο με σακούλες κάτσαμε για ενα καφε με θεα την θάλασσα.Σήμερα δεν ειχα και πολυ διάθεση,ειχα ενα κακο προαίσθημα.Μαλλον η ιδέα μου θα είναι,θα αδιαθετησω και είμαι σε κακη διάθεση.Μιλησαμε λιγη ωρα με την Νονα και αποφασισαμε να γυρίσουμε.
Μόλις μπηκαμε στο ξενοδοχείο ετρεξα προς την καφετέρια,ηθελα να δω τα πιτσουνακια.Επεσα με φορα στην αγκαλιά της Χαρας και εδωσα ενα φιλι στον Ανδρέα.

"Πως περασατε σήμερα; Ειχε δουλειά; " ρωταω καθως βολευομαι σε ενα διθέσιο καναπε.

"Μπα οχι πολυ.Εσείς πως περάσατε; Ρε Ευακι κοιμασαι καθόλου; φαινεσαι κουρασμενη "λεει η Χαρα και κάθεται διπλα μου.

"Φυσικα και κοιμαμαι.Τρεις ωρες είναι αρκετες " λεω και της κλεινω το ματι.

"Α κατάλαβα το ξενυχτας παλι με το ομορφοπαιδο στο σκαιπ "

"Ναι ο γλυκός μου δεν μπορεί μακρυα μου "

"Κοιτα ποια μιλαει..ενω εσυ μπορείς θες να μου πεις; " λεει με ενα χαμόγελο ως τα αυτιά.

"Μπα είμαι καταδικασμενη.Νομίζω είμαι πολυ ερωτευμένη " λεω και ξεφυσαω.

"Περίεργο καλοκαίρι πάντως.Δεν το περίμενα με τίποτα να γινουν ετσι τα πράγματα.Δηλαδή έπρεπε να έρθουμε στην Ροδο για να γνωρίζαμε τον έρωτα; "

"Νομίζω ηταν η μοίρα μας " της λεω με γκριματσα.

"Τι λες το βραδυ να βγούμε; έχουμε πολυ καιρό να διασκεδασουμε "

"Μπα δεν είμαι για εξοδο,θα κανω μπανακι και θα ξαπλωσω."

"Ναι σιγα που θα κοιμηθείς,αστα αυτα σε μενα..θες να μιλήσεις με τον Μαικλ "
"Οχι αλήθεια δεν εχω διάθεση σήμερα.Βγείτε εσείς μωρε,εγω τι να κανω το φανάρι θα κραταω ; " λεω και γελαμε.

"Οπως θες.Αν αλλάξεις γνωμη ξέρεις που θα μας βρεις "

"Θα δείξει.Αυτή τ στιγμη θελω να ξεκουρασω τα κοκκαλακια μου.Παω να βουτηξω στην μπανιέρα."λεω και σηκώνομαι.

"Καλα τοτε καλη ξεκούραση "λεει η Χαρα και με αγκαλιάζει σφιχτα.

"Καλα να περάσετε " λεω καθως χαιρετάω τον Ανδρεα μεσα απ το μπαρ.

"Τα λεμε κουκλα " λεει και με φιλαει στο μετωπο.

Ανεβαινω στο δωματιο και ανοιγω κατευθείαν το νερο να γεμισει η μπανιέρα.Φοραω τα ακουστικά μου και παιρνω τηλ τον Μαικλ.Δεν το σηκώνει και απογοητευομαι.Μαλλον θα εχει προπονήση με τα μικρα σήμερα.
Βγαζω τα ρουχα μου και βουταω στην μπανιέρα και ολο μου το κορμι ηρεμει.

Πρέπει να με πηρε ο υπνος,χωρίς να το καταλαβω.Ανοιγω αποτωμα τα ματια μου τα χέρια μου ειχαν ρυτιδιασει απ το νερο.Εξω ειχε νυχτωσει.Φορεσα το μπουρνούζι μου και τυλιξα μια πετσέτα στα μαλλιά μου.Πιανω το κινητό μου και βλέπω δυο αναπαντητες απ την Νονα.Μολις παταω για κληση βλέπω τον ονομα της Χαρας να αναβοσβήνει.
Το σηκωνω και δεν προλαβαίνω να μιλησω ακουω την Χαρα να ουρλιαζει και χανω το χρωμα μου.

"Χαρα τι συμβαίνει ? " λεω και ουρλιαζω.
Ουρλιαζει και κλαίει ταυτόχρονα και μου εχουν κοπει τα ποδια,και νιωθω οτι θα σταματήσει η καρδιά μου.

"Χαρα μιλα μου..τι σου συμβαίνει; " λεω ενω δακρυα τρεχουν απ τα μάτια μου.

"Ευα..ο..ο..ο..Ανδρεας."λεει με λιγμους.
Και πεφτω στο πάτωμα.

"Τι εγινε με τον Ανδρεα; Χαρα μιλα μου.."

"Πεθανε.Ο Ανδρεας πεθανε Ευα " την ακουω να ουρλιαζει και ολα γύρω μου σκοταδι.

Καλημέραα!κι ομως βρηκα λιγο χρονο για να γραψω..μιας και μου ζητησατε κεφαλαιο.Σας ευχαριστώ τοσο πολυυ που διαβάζετε την ιστορία μου..Λοιπον πολλες εξελίξεις..πως σας φανηκε ; ακουω γνώμες..σας στελνω τα φιλιά μου..σορρυ για τυχόν λαθη αλλα το εγραψα απ το κινητο.