Kuralsız

K-1 Tahminler...

Lütfen şarkıyı açarak okuyun.En sevdiğim şarkılardan bir tanesi :)
İstanbul'da Sonbahar......

Rüzgardan savrularak havada atıştıran yağmur taneleri kalbimin her kırık parçasına ilaç olurcasına savruluyordu.Sıcaktı o anılar kalbimde .Şimdi ise yanıp kül oluyordu hepsi.Aslında sonunun ne olacağını tahmin edebiliyordum.Bana söylediği sözler,dokunuşları,planlarımız,... Yalan.Hepsi yalanmış.Benim için o hayalken ,onun için sadece öylesineymiş.

Savrulan saçlarımı sağ omzumdan sarkıtarak serbest bıraktım.Karşımda kocaman bir köprü vardı.
"Acaba oraya 7 dk' da çıkabilir miyim?Eğer çıkarsam hayatımın aşkını buluyim." deyip aklımdan geçirdim.Saate baktım ve saat 23.15'di.Hemen gözyaşlarımı silip topuklularımı elime aldım.23.16'da başlayıp 23.23'e kadar bitirmem lazımdı.Olduğum yerde zıpladım ve enerjimi toplamaya çalıştım.Normalde yerinde duramayan ben ,şimdi bir 'Odun' yüzünden ağlamış ve moralimi bozmuştum.

"Evet son 5,4,3,2 vee başla!"Koşmaya başladım.Gece olduğundan dolayı etrafı görmekte zorlanıyordum.Hızla devam ederken elbisemin ucu tellere takıldı ve yırtıldı.Zaten kısaydı daha fazla dekolteye ne gerek vardı ki.İçimden homurdanıp devam ettim.Az kalmıştı ve tırmanmam gereken 7,5 m yüksekliğinde bir köprü vardı.Aldırmadan bariyerleri geçtim ve kestirmeyi tercih ederek tenha olan yoldan geçmeye karar verdim.Saate baktığımda 23.19'du.Kendimce güldüm.Ciğerlerim serin havaya meydan okurcasına nefeslerimi ısıtıp soğuk havayı derin cehennme hapsediyordu.Yorulmaya başladığım bir gerçekti.Neyse ki zamanım vardı.Bu gidişle aşkı bulacaktım.Tabi eğer totemim tutarsa..
Bu düşünce ile sırıtmama engel olamadım.Yağmur hafif hafif atıştırıyordu.O kadar cılız yağıyordu ki havada süzülüyordu.'Cılız' kötü anılarım aklıma teker teker serpişti.
"Bunlara sen karar veremezsin!" dedi annem tükürürcesine.
"Kendi kararlarımı verebilirim.Benim adıma konuşma." dedim kendimi sakinlestirmeye çalışırken.
"Çık odana valizini topla ve git!Nede olsa kararlarına saygı duyacakmışım ya?!" dedi alaylı bir şekilde.
"Senin verdiğin kararları gördük.Durumumuza baksana.Babam seni terketti! Aileyi dağıtmak mıydı kararın!"dedim.Sonlara doğru fısıltı şeklindeydi.
"Hiçbirşeyi bilmiyorsun.Senin o adi baban neler yaptı haberin varmı?" dedi.
"En azından seni aldatmadı.Şuan yabancı birinden hamilesin!Utanmad....." yüzüme yediğim tokat ve kullandığımız kelimeler annemle aramızda sadece kan bağı olduğunu gösteriyordu.Saygı,sevgi,bağlılık,şefkat bizi terketmişti.

Gözlerim nemlenmeye başlamıştı.Eminim ki şuan berbat gözüküyordum.Topraklık yerden geçtiğim için bacaklarım çamurlanmıştı.
Şimdi ise sadece tırmanmak kalmıştı.Ama eğer tahminim tutmazsa birdaha saçma sapan tahminde bulunmayacaktım.Anca yıpranıp saf bir umut bekliyordum.Oysaki şans beni terk etmişti değil mi?
Saat 23.21'di ve köprüye gelmiştim.Geriye köprüyü tırmanmak ve umutlanıp umutlanmamak kalmıştı.Hızla demirlere tutundum ve kendimi yukarı çektim.Biraz daha,biraz daha...Yarılamıştım.Korkmuyor değildim tabi.Arada elim veya ayağım kayıyordu.Ama aldırmadan devam ediyordum.Saate bakmadan bitirmeye odaklandım.Son basamağıda tamamladıktan sonra "Sonunda"diye iç çekip saate baktım ve 23.23.....23.24 oldu.Ben 23.24'ü yakalamıştım."Lanet olsun!"deyip avcumun içi ile alnıma vurdum.Olmamıştı.Tamda oluyordu ama!

Selam!Bu yeni hikayem.Amatör olabilirim. tarafı ben yazacağım.Bence güzel olacak ;)Konuları Gizem ve benim hayal kurduğumuz gibi yapacağız.Eğlenceli tarafları bol bol nedeni ise eğer gizem gibi arkadaşınız varsa kafayı yememek imkansız bir kavram! ;D
Umarım hikaye ve konuları seversiniz sizleri seviyorummmmm ;**