"ဘာလိုလိုနဲ့သကြင်္န်တောင်ရောက်တော့မှာလား"
"ဟုတ်တယ်ဆရာရေ ဒီနှစ်သကြင်္န်ရော တရားစခန်းဝင်ဦးမှာလား စာရင်းပေးထားတော့တွေ့တယ်"
"အခြေနေအရပဲ"
"ဘာအခြေအနေအရလဲဆရာ"
"မင်းတအားစပ်စုတာပဲ ပိတောက်တွေတောင်ဖူးနေပြီပဲ ပွင့်ရင်ဘုရားအရင်ကပ်လိုက်ဦး ပြီးမှမင်းပေးချင်တဲ့ကောင်မလေးကိုပေး ကြားလား"
"ဟာ ဆရာကလည်းဗျာ "
"ကဲငါဆေးရံုသွားတော့မယ်"
"ဆရာဟိုဘက်ခြံကလူတွေကဒီိနေ့အစောကြီးကိုတအိမ်လုံးထွက်သွားကြတာတွေ့တယ် ဟိုဆရာရဲ့ကလေးလေးလည်းပါသွားတယ်"
"မင်းကိုဘယ်သူကမေးနေလို့လည်း သူများအကြောင်းတွေငါစိတ်မဝင်စားဘူး ပြီးတော့ဘယ်သူကငါ့ကလေးလေးလဲ"
"မသိဘူးလေ ဆရာကဟိုဘက်ခြံဘက်ကိုပဲကြည့်ကြည့်နေတော့ ကျွန်တော်ကအလိုက်တသိနဲ့ပြောပြတာပါ ဆရာ့ကလေးလေးဆိုတာကလည်း ဆရာကိုဆန်ပြုတ်ခွံ ဆန်ပြုတ်လာပို့တဲ့ ဆရာကြည့်နေကြကလေးလေးကိုပြောတာလေ"
"မင်းဘာတွေလာပြော နေတာလည်း သွားကားသွားထုတ်ထား အဟမ်း"
'ဒါလေးပြောတာကိုဆရာရှက်သွားလိုက်တာများ မျက်နှာကြီးကိုရဲလို့ ဟွန်းတက်လည်းတက်နိုင်တယ်'
"ကားသွားထုတ်ဆိုတာကိုအဲ့မှာဘာရပ်လုပ်နေတာလည်း"
"ခုပဲထုတ်လိုက်ပါ့မယ်"
ပြောလည်းပြောချင်စရာပါဆက်ပိုင်တစ်ယောက်ဟိုဘက်ခြံကိုမကြည့်ရမနေနိုင်ဆိုသလိုပဲ တနေ့တနေ့ကြည့်ရတာအမော ခုလိုမြင့်သန်းပြောလိုက်တော့မှ ရှက်ပြီးထွက်သွားတာလေ
သကြင်္န်ကြဖို့(၅)ရက်အလို
"မမဟိုဘက်ခြံကပိတောက်ပင်ကြီးပန်းတွေပွင့်နေပြီလေ သွားခူးရအောင် စံပယ်လေးရောယူမယ်မလား"
"ဟုတ်ကဲ့ကိုကို"
"ခူးလို့မရတော့ဘူး အရင်တုန်းကလိုမဟုတ်ဘူး အဲ့ဘက်ကကပ်စီးကုပ်လူကြီးကလေ သူရောက်လာပြီးကတည်းက မမတို့ခြံဘက်ကိုင်းကျနေတဲ့ပိတောက်ကိုင်းတွေအကုန်ခုတ်ပစ်လိုက်တာ အရင်လိုခူးလို့မရတော့ဘူး"
VOCÊ ESTÁ LENDO
"အတာ ရဲ့ ဦး"
Romanceအသက်ဆယ်နှစ်ကျော်ကွာတဲ့ဦးဆက်ပိုင်နဲ့အတာဆိုတဲ့ကောင်ဆိုးလေးတို့ကြားကအချစ်ကိုပံုဖော်ထားတဲ့သကြင်္န်ဇာတ်လမ်းတိုလေးတစ်ပုဒ် "အတာရဲ့ဦး"
