。。。。。。。。。。。。。。。
“Hadi ama, ciddi misin sen?”
Karşısında sinirden her an patlayabilecek olan çete liderinin bakışları o konuştukca üzerindeki baskıcı bakışın daha da artmasına neden oluyordu. Gerçi her ne kadar karşısındaki çocuk sinirliyse kendisi de aynı şekilde ona nefret kusmak istiyordu.
“MEIRO SENI UYARMAKTAN BIKTIM. DAHA KAÇ KERE ÖNÜNE GELENE SATAŞMAMAN GEREKTIĞINI ANLATMALIYIM?!”
Sinirinden tırnakları ile ellerini parçalama derecesine az kalmışken kendini tutmayı bırakıp yakınındaki masaya yumruk atip ayağa kalktı ve önünde duran çocuğu tamamen karşısına aldı.
+“Bak herif bana laf atmaya başladı sinirime yenik düştüm yumruk attım 20 kişi toplayıp tepeme dikileceğini düşünmedim. Ayrıca sana tüm çeteyi olaya kat diyen ben değilim”
-“Senle boşa uğraşıyorum. Defol git, gelmene gerek yok artık.”
Meiro üzerindeki ceketi çıkarıp bir kenara attı ve tek bir kelime etmeden oradan ayrıldı.
Artık böyle saçma şeylerden çetelerden atılmaya alışmıştı ama yine de haketmediği tepkiler almak sinirini bozuyordu. Ve tabii ki asla ne konuda hata yaptığını anlayamıyordu. Çoğu çete onu başa bela bir tip olarak biliyordu o yüzden kabul edilmiyordu.
Ne yapacağını düşünürken dışarıdaki insan gürültüsü rahatsız etmeye başlayınca asık olan yüzünü iyice buruşturup seslerin azalacağını umarak gördüğü ilk ara sokağa girdi.
Sırtını duvara dönüp yere oturdu ve telefonunu çıkarttı. Saat akşam 11. Ardından telefonunu bırakıp cebinden sigara pakedini çıkarıp bir dal sigara yaktı.
Çıkan dumanları izlerken bir yandan da ne yapması gerektiğini düşünmeye başladı. Tekrar bir çeteye girmeliydi ama onu kabul edecek çeteler kendisi gibi baş ağrısı görülen tiplerden bulunmalıydı. Ama bu riskli olurdu, böyle tipler genelde her türlü pis işi yapan gruplarda olurlar.
Sigara bittiğinde ayağa kalktı ve izmariti yere atıp ayakkabısının ucuyla söndürüp tekrardan ara sokaklardan geçerek yürümeye koyuldu.
Ailesi artık onun agresifleşen tavırlarına alışmak zorunda kaldığından saat fark etmeksizin pek de evde olmaması durumunun üstünde durmamaya başladılar. Yine de hâlâ abisi onun hakkında endişelenir ve telefonunda her zaman mesaj ve arama olmasını sağlardı.
Yürümeye devam ettiği sıra sırtından esen rüzgar saçlarını yüzüne çarpmaya başladı. hemen saçını özensizce toplayıp devam etti. Tekrardan sigara paketini çıkarttı ve bir dal alıp yaktı.
°
°
°
Saat iyice ilerlemiş ve sigara paketi bitmişti. Yapacak pek bir şeyi de olmadığından eve dönme kararı aldı.
Elini cebine attı ve tekrardan telefonunu çıkarttı. Saat gece yarısını geçmişti. Gelen mesajları es geçerek telefonu cebine attı ve bu sefer anahtarını çıkartmak için cebinde bir arama yürüttü. Bir kaç dakika üstünde bulunan her cebte anahtarlarını aradı fakat sonuç yoktu.
“Hassiktir...”
Hızlıca arkasına dönüp geldiği yollara bakmak için koşmaya başladı.
Aralıksız yarım saat boyunca çoğu sokağı aradı ama etraftaki çöpler harici hiç bir şey görünürde yoktu.
En sonunda bulunduğu sokakların birinde karanlıktan tam seçemesede sarı saçlı ve saçları arasında farklı renk olan gözlüklü bir tip elinde bir şey sallayarak inceliyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ғᴠᴄᴋ ᴛʜɪs ғᴇᴇʟɪɴɢ | Haitani Ran x Reader
Fanfiction"We're fighting 'til someone's calling the cops But you never blame it on me You're so annoying"
