Eve vardığında biraz oturup ne yapması gerektiğini düşünmeye başladı. Tekliften geri çekilse veya kaçsa diğer şirkette çevirdiği dolaplar yüzünden ciddi bir sorun oluşurdu. Her ne düşünürse düşünsün sonuç hep aynıydı. Zihnindeki kayboluştan biraz olsun uzaklaşmak için uyumaya karar verdi ve odasına doğru ilerledi.
"Haitani Ran. Hmm..."
Telefonundan Ran'ın olduğunu düşündüğü numarayı uzun uzun izliyordu. 12 yıl öncesinde onu sevsede bu hisler uzak kaldıkça yok olmuştu, bu Ran için de geçerli değil miydi? Eskiyen yılların ardından Ran'ın hâlâ kendisini sevdiğini düşünmek mantıksız gelse de başka sonuçlara ulaşamıyordu.
"Takıntı mı yaptın yoksa beni?"
Ekranı kapatıp telefonu baş ucuna koyacağı sıra arama sesi ile tekrar ekranı kendine çevirdi. Tekrar o numara arıyordu, yani Ran. Biraz izledikten sonra hafif iç çekerek çağrıyı cevapladı.
"Buyur?"
*"Yarın müsaitsin değil mi?"
"Işim var."
*"Evet, benimle bir randevu işin var. Akşam 9'da gelip alıyorum seni ona göre."
"Dur, hayır! Yok öyle bir şe-"
Çağrının sonlanması ile telefonu sertçe bırakarak dişlerini sıktı. Sessizce küfür ederek kafasını yastığa gömdü. Yüzünü kaldırdığında biraz sakinleşmek için odasından çıktı ve mutfağa ilerledi.
Merdiven basamaklarından tekrar odasına çıkacakken gözü girişte köşede duran bir pakete ilişti. Geri dönerek pakete eğildi ve tekrardan odasının yolunu tuttu.
Işığı açtı ve yatağının üzerine oturarak paketi kucağına yerleştirdi. Bantları çıkartmaya uğraşırken kenarındaki yazı dikkatini çekti. 'Haitani Ran'. Yüzünü biraz düşürerek paketi açmaya devam etti. Açmayı başardığında onu parıl parıl parlayan bir kırmızı-siyah elbise karşıladı. Tamamen çıkarttı ve kutuyu kenara bırakıp ayağa kalktı. Hafif göğüs dekolteli sade ve hoş bir elbiseydi.
"Ne alaka?"
Elbiseyi yatağa bırakıp kutunun başka bir yerinde not var mı diye yoklamaya başladı. Ve evet, Siyah bir zarfta el yazısıyla yazılmış bir kağıt.
"Yarın ki randevumuzda üzerinde bunu görmek istiyorum güzelim„
Kağıdı hemen buruşturup yere attı, elbiseyi de kutunun içine geri koyup odanın bir köşesine taşıdı.
"Ne zaman evime getirdin bunu orospu çocuğu..?"
• • •
Akşam 8'e yaklaşmıştı. Eşyalarını toparlayıp şirketten ayrılmak için ayağa kalktı. Odasının kapısından çıktığında karşılaştığı kişi ile yüzünü buruşturdu.
-"Ne o? Beni gördüğüne sevinmedin mi?"
+"Nefret ediyorum senden Ran."
-"Ben de seni seviyorum merak etme. Neyse, hazır mısın randevumuza sevgilim?"
+"Sevgilin falan değilim ayrıca seninle bir yere gelmiyorum. Düş yakamdan."
Ran kıza hafifçe gülümseyip elini tuttu ve nazikçe dudaklarına götürdü. Ichira elini ani bir hareketle çekerek üzerine sildi. Bu tepkisi Ran'ı biraz sinirlendirse de çok bozuntuya vermedi.
"Bu kadar ön yargılı olma bana. Eskileri konuşacağımız bir buluşma say bunu, olur mu?"
Kısa bir iç çekerek adama baktı. Bir iki adım daha geriye çıktı ve kollarını birleştirip kendisini kapıya yasladı.
+"Kabul edersem salıcak mısın beni?"
-"Belki... Bence şansını dene."
+"Sana güvendiğim söylenemez ama bir seferlik deneyelim."
Ran gülüşünü arttırarak kıza yaklaştı. Bağlı olan kollarına bakıp üste kalan bileğini tutarak kolları ayırdı ve bileğinden tutmaya devam ederek elini hafifçe kendi dudaklarına sürdü. Göz kırpıp bileğini bırakıp geri çekildi.
Arkasına dönüp yürümeye başladığında Ichira elini kıyafetine sürüp peşine takıldı. Ran hızını düşürerek kızı bekledi.
"Yine de o elbiseyi üzerinde görmek isterim."
Ichira göz ucuyla Ran'a bakıp yüzünü buruşturdu ve adımlarını çoğaltı.
+"Sana güvendiğimde üzerimde görürsün."
-"Kırıcı olma bu kadar. Ayrıca düşündüğün kadar tekinsiz değilim."
Yerinde durdu ve arkasına döndü. Ran'a anlamaz gözler ile baktı ve bir-iki adım geriye yöneldi.
+"Senin çalıştığın şirketten haberin falan mı yok? Yasa dışı işlerdesiniz."
-"Senin de pek farkın olduğu söylenemez."
Sadece sustu ve Ran'dan gözlerini kaçırarak yürümeye devam etti. Onca yılın ardından kendisinin bile nasıl değiştiğini fark edememişken artık bu merakını Ran ve diğerleri üzerine yoğunlaştırdı. Buluşacakları yer hakkında en ufak bir fikri yoktu fakat her türlü bu konuları rahatlıkla konuşamayacakları aşikârdı.
Şirketin kapılarından çıktıklarında Ran hafifçe Ichira'nın serçe parmağını tutarak onu biraz ötede duran arabaya doğru yönlendirmeye başladı. Arabanın önüne gelmeyi başardıklarında da Ran kibarlık olarak kapıyı açtı ve Ichira'nın tereddütlü gözlerine odaklandı.
“Elbiseyi giymiyorsun bari beraber gidelim. Olur mu?”
Küçük gülümsemesi ardından Ichira gözlerini çevirip hafif bir iç çekerek açık kapıdan içeri girip oturdu.
。。。。。。。。。。。。。。。
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Selam selam... Uzun süredir olmamam ve üzerine bu kadar kısa bölüm attığım için özür dilerim. Hesaba yeni yeni alışmışken bırakmak zorunda olmak cidden çok kötü. Sistemin kötülüğüne aldırmadan maalesef derslere odaklanmam lazım sonuçta önümde yks diye bir şey var. Taslakta olan her şeyı paylaşıp maalesef kayboluyorum.
