ғᴠᴄᴋ ᴛʜɪs ғᴇᴇʟɪɴɢ | Haitani Ran x Reader

0.8 • Başlangıç

。。。。。。。。。。。。。。。

"Uyanmak için geç kalmadın mı?"

Yeni doğmaya başlayan güneş ışıkları ve abisinin hafif yüksek sesi eşliğinde gözlerini araladı, Ichira. Odasının penceresine dönük olan yüzünü ovuşturmaya başlayarak kapı eşiğinde kendisine bakan abisine cevirdi. Bir şey demeden üzerinde duran battaniyeyi bir kenarıya atarak bacaklarını yatağından aşağıya yere değmeyecek şekilde sallandırmaya başladı. Yüzünü kaldırıp tekrar abisine bakmaya başladığında ondan hiç ummadığı bir surat ile karşılaştı. Konuşmaya hazırlandığı sıra karşısında duran abisi ondan önce davranak boğazını temizledi.

"Annem ve babam aşağı kattalar, senin ve benimle konuşacak şeyleri varmış."

Ichira şaşırarak oturduğu yerden hızlıca kalktı. Annesi ve babası onunla uzun zamandır uğraşmazlardı hatta bir süredir eve sıklıkla uğrarlardı. Abisine tek bir laf etmeden kapıdan çıkmak için yürümeye başladı, fakat yakasından tutulup geriye çekilmesi buna engel oldu. Abisi tepeden kızın gözünün içine bakarak bir şeyler anlatmaya çalışırcasına süzdü onu. En sonunda oflayarak kızı bıraktı ve arkasına dönerek yürümeye başladı.

"Üzerini değiştirip gel. Ciddi bir konuşma."

Abisi ile normalde şakalaşarak anlaşırlardı ama bir kaç gündür abisinin kendisine soğuk yaptığının farkındaydı. Büyük ihtimalle ailesinin yapacağı konuşma ile ilgiliydi. Biraz ne hakkında konuşacaklarını düşündü fakat net bir sonuç kestiremedi. Abisi gözden kaybolduğunda daha da meraklanmaya başladı. Odasının kapısını kapatarak üzerine pijamalarından daha düzgün duran kıyafetleri hızlıca geçirdi.

Merdivenlerden inip koridora geçiş yaptığında bir müddet kapının arkasından oturma odasındakileri dinlemeye çalıştı. Abidi ve babası konuşuyordu fakat ne hakkında olduğu tam anlaşılmıyordu. Hafifçe iç çekerek saçını düzeltti ve kapıyı araladı.

Içeriye adım attığında ilk olarak oradakilerin ifadelerini incelemeye başladı. Abisi biraz öncesine kadar gördüğü ifadesini sürdürmeye devam ediyor, annesi korku ve endişeli ve babası da annesi aksine daha sinirli bir şekilde onu karşılamıştı. Kapıyı tekrar kapattı ve annesinin karşısında duran tekli koltuğa oturarak meraklı ifadesi ile onlara bakmaya başladı.

Abisi uzun uzun babalarına baktıktan sonra biraz kenara çekilerek sadece izleyeceği bir yere geçerek oturdu. Annesi ayağa kalkarak elini cebine götürdü. Annesinin yere yarısı boş bir paket sigara fırlatması ile Ichira gözlerini kocaman açarak önce annesine sonrasında babasına baktı.

"Anneci'm, nolur doğruyu söyle. Bu senin mi? Sadece cevap ver dediğin her şeye inanırım."

Ichira, annesinin yüzündeki ağlamaya yakın ifadeyi gördüğünde dehşete kapılarak yüzünü eğdi. Bir süre öyle kaldıktan sonra sadece sessizce özür dilemekle yetine bildi. Annesi tepki vermeden yerine geri oturduğunda babasının sinirinin daha da arttığı ses tonundan anlaşılırdı.

"Sormaya gerek yok demiştim."

Yüzünü gömdükçe sinirlerinin katlanacağını bildiğinden kız yüzünü kaldırarak babasına döndü. Babası kısa bir iç çekerek ayağa kalktı ve yere atılan sigara paketini aldı. Sigara paketini bir kenara koyarak kızının yanına giderek onun yüzüne düşen saçlarını toparladı.

"Seni uzun zamandır takip edemiyorduk, hatalı olan biziz. Ama artık böyle olmayacak."

Ichira merakla gözlerini babasına çevirdi ve ağızından çıkacak kelimeleri beklemeye başladı.