Selam, oylarınızı ve özellikle yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen🙏🏻💜
☔︎︎☔︎︎☔︎︎
Bugün değerli olduğumun farkına varışımın birinci günü.
Kendimi kurtuluşa çok yaklaşmış gibi hissediyorum. Işığı bırakmak istemiyorum. Umudumu kaybetmek istemiyorum. İçimde inanılmaz bir heyecan var fakat bunu uzun zamandır felç kalmış bir yüzle gezdiğim için dışarı yansıtamıyorum.
"Daha iyi misin?" demişti bana. Ne kadar sürdüğünü anlayamasam da kesinlikle uzun süre başımda durmuştu. Elinin tersiyle yanağımı sevmiş, saçlarımı okşamış, arada hafif öpücükler kondurmuştu. Biraz uyuduğumu hatırlıyorum, geri uyandığımda "Ne kadar zamandır bu durumdasın?" diye sordu.
"Bir dönem..." dedi dudaklarını birbirine bastırarak. "Bir dönem ben de yaşamıştım, atlatması çok zordu." nefesini vererek güldü. "Neyse ki rol yeteneğim çok iyi, fanlara fark ettirmedim."
Kendi fanlarım aklıma gelince içimde bir burukluk oldu. Onlar biliyor muydu peki? Fark etmişler miydi kötü olduğumu? Sosyal medyadan uzun zamandır uzaktım, ne paylaştıklarını bilmiyordum. Rol yapmadığım için fark etmiş olmalıydılar.
"Ne kadar geçti hatırlamıyorum," uzandığım yerde vücudumu hâlsiz hâlsiz ona doğru döndürdüm ve yanağımı koluna yasladım. "iki buçuk ay falan olmalı."
"Hmm..." diye mırıldandı dudaklarını tatlı bir şekilde büzerken. "atlatabileceğinden eminim, sen Kim Taehyung'sun, güçlü bir insansın."
Ben de nefesimi vererek güldüm. Resmen gülüyordum. Bir anda gülüşüm ağlamaya döndü. Yüzüm buruştu, gözlerim kapandı, omuzlarım titremeye başladı. Lalisa'nın baş parmakları yanaklarımdan süzülen yaşları silince yüzümü göğsünün altına gömdüm, elinin teki hemen ensemdeki saçlara gitmişti.
"Ne oldu? Neyin var sunbae? Anlat bana."
"Kalbim acıyor!" diye hıçkırırken sesim boğuk çıktı. "Sanki asırlardır tepemde yağmur bulutları dolaşıyor, gitmiyorlar."
Sımsıkı sarıldı ve "Senin için ne yapabilirim?" diye sordu.
Ağlamamı durdurmayı başardım ve cesaretimi toplayıp başımı kaldırarak ona baktım.
"Beni sevebilir misin?"
Başta şaşırdı, beklemiyordu bunu tabii. Sonra tuttuğu nefesini verdi ve eğilip dudaklarımı yumuşakça öpmeye başladı. Ben karşılık vermiyordum, kıstığım gözlerimden mutluluk yaşları akıtıp ağzımda atan kalbimin ritmini yavaşlatmaya çalışmakla meşgûldüm.
Şimdi evimdeydim. Aynanın karşısına geçmiş kendimi izliyordum. Yanaklarım kızarmış, dudaklarıma pembelik gelmişti. Yüzüm yanıyordu. Beni bu hâle getiren ışık az önce bahçede bana bir söz vermişti. "Seni çok güzel seveceğim." demiş ve ardından eklemişti. "Belki o yağmur bulutlarını yok edemem ama sana şemsiye olabilirim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
☔︎︎☔︎︎☔︎︎
Oy atmayı, yorum yapmayı ve beni takip etmiyorsanız da sakın takip etmeyi unutmayın. Öpüldünüzz efenim💜💅🏻
