Medya:yeni kapak @MelOezil kapak için teşekkür ederim, eline emeğine sağlık :)
●
"Barış, gelecek başka bar yok muydu? Neden burası?" dedim emniyet kemerini çıkartırken.
"Burası benim favori mekanım. Biraz pahalı olabilir ama şehrin en güzel yeri de burası. Seni de getirmek istedim. Belki senin de favori mekanın olur." dedi gülümseyerek. Gözlerimi devirdim. Kesinlikle favori mekanımdı.
Nicolo'nun üzerine bira fırlattığım mekandaydık. Koskoca şehirde başka mekan yokmuşçasına acaba bilerek mi yapıyor diye düşünmeden edememiştim. Ama sonra bu düşünce saçma gelmişti, Nicolo ile buluştuğumu bilmiyordu bile.
"Bu sefer geldim seninle." dedim mekana girerken. "Başka bi zaman benden bi yerlere gelmemi bekleme."
Ufaktan bi mutsuz gibi gözükse de umursamadım. Ona o gözle bakmadığımı, onu arkadaş olarak sevdiğimi daha önce de söylemiştim. Artık bu kendiyle kalbi arasındaydı.
Mekana girdiğimizde gözlerim Nicolo'yu aradı. Beni Barışla görmesini istemiyordum sebepsizce. Ve kendisinin burda olmamasını umarak bar taburelerine ilerledim.
"Ben bi votka alayım. Almira sen ne istersin?" dediğinde etrafı süzen bakışlarım Barış'a döndü.
"Ben de bir bira alayım." dedim ve tamamen önüme döndüm.
"Birini mi arıyorsun?" dedi.
"Yok hayır, mekana bakıyordum. Güzelmiş gerçekten." diye yalan söyledim.
"Almira?" diyen tanıdık sesle arkamı döndüm.
Ah, hadi ama!
"Selam, Nicolo!" dedim samimi olmayan bir gülümsemeyle. Ne vardı bu akşam gelmeseydi?
"Ah, inanmıyorum siz tanışıyor musunuz? Almira, Nicolo Zaniolo'yu tanıyorsun ve bana bundan bahsetmiyor musun?" dedi şaşkınlıkla Barış.
"Neden bahsedeyim ki sen Fenerli değil misin?" diyerek göz devirdim. Ardından Nicolo'ya dönerek ayağa kalktım ve sarıldım. Aslında aklımda sarılmak yoktu, bi anda refleks olarak sarılmıştım. Ama çok güzel hissettirmişti, kokusu çok güzeldi.
O da sarılmama şaşırmış olacak ki bi kaç saniye duraksadıktan sonra ellerini belime sardı.
Çocuğu ne hale getirdiysem, sarılmama bile şaşıracak vaziyette. Resmen korkuyor çocuk.
"Ne yapıyorsun burada?" dedi geri çekilirken ve bir bana bir Barış'a baktı.
"Klinikten arkadaşım. Burası favori mekanıymış, beni de bir şeyler içmeye davet etti." dediğimde Barış da ayağa kalkıp Nicolo'nun elini sıktı. Nicolo samimiyetsizce gülümseyip kafasını memnun oldum dercesine salladı. Ardından elini geri çekerek bana döndü.
"İyi eğlenceler size o zaman. Ben de ilerde oturuyorum arkadaşlarla. Seni görünce gelip selam vereyim dedim. Bir şey olursa gelirsin." dedi ve Barış'a kısa bir bakış atıp yanımızdan ayrıldı.
Bu tavır da neydi böyle?
"Siz baya samimi arkadaş olmuşsunuz." dedi Barış kalktığı yere geri otururken. Aynı şekilde ben de oturdum.
"Hıhı evet." dedim yüzüne bakmadan ve barmenin uzattığı birayı alarak içmeye başladım.
"Almira, seninle bir şey konuşmak istiyorum." dediğinde bir sinir ufaktan beynimde baş göstermeye başlamıştı.
