| Second Husband |

/ the end /

"Амьдарлын минь хэзээ ч мартагдхааргүй жаргал бас гуниг болж ирсан чи минь.
Өнгөрсөн хугацаанд хамт байж намайг хайрлаж, гуниглуулж, жаргалтай болгож байсанд, эр нөхөр минь болсонд баярлалаа."

...: Чамаас хангалттай их зүйлийг ойлгож ухаарч сурж мэдэж авсан, миний төлөө хийсэн бүхэнд чинь баярлалаа, хэн хэнийнхээ хийсэн зүйлсийг мартаад хар муу саналгүй тус тусынхаа амьдарлаар амьдарцгаая.

Хэжин оройн хоолны ширээг орхин гарах хаалгийг зүглэн алхахад түүний нүдэнд нулимс хурсан харагдана..

Хэсэгхэн хугацааны дараа түүний ар нуруунаас дулаан тэврэлт бүчин авхад тэсэлгүй Хэжин уйлж эхлэв.

Яаж амархан байхав дээ, хайрласан нэгнээсээ холдох, мэдээж хэцүү зүйл.

Тэхён сүүлчийн удаа гэсэн шиг чангаар тэврээд түүний чихэнд шивнэнэ:
Жаргалтай байгаарай анхны бөгөөд сүүлчийн хайрт минь..

АНХНЫ ХАЙР
анхны нандин гэсэн бүхэн үүнд оршдог.

//

Намжүүн онгоцны буудал явах замдаа маш их зүйлийг бодно..

" Бидний харилцаа ингээд дуусах уу?

" Түүний намайг гэсэн хайр худлаа байсан гэж үү?

" Би түүнийг уучлах хэрэгтэй юу?

Намжүүн нүдээ анин бодлогширон явхад гэнэт машин огцом тооромзлох шиг болж Намжүүн: Зүгээр үү? Жолоочоо
түүнийг нүдээ нээгээд хархад..
-

Хэжин охиноо авхаар хадам аав ээжийнхээ гэрт ирхэд ээжийгээ хүлээж тэсээгүй бололтой Ыжин унтсан байлаа.

Хэжин ч ойрд уулзаагүй хадмуудтайгаа тухтай нь аргагүй ярилцан сууна.

Хэжинд дуудлага ирэхтэй зэрэгцээд Ыжин сэрчихсэн нүдээ нухсаар өрөөнөөсөө гарж ирэн өвөө дээрээ ирэн суув.

Хэжин: Өө Жин.. Яасан бэ?

Жин их л амьсгаатсан бололтой аахилсаар: Жүүн осолд орчихлоо

//

Намжүүний аав, ээж, Хэжин, Ыжин бүгд сандарсаар эмнэлэгт ирцгээв.

/ Хагалгаа хийгдэж байна /

Гэх бичигтэй хаалганы наана Жин сууж байлаа.

Хэжин уйлсаар түүн дээр ирэн: Юу болсон бэ? миний нөхөр яагаад энд байгаан бэ?

хэмээн эхэр татсаар арай ядан хэлхэд Жин юу ч дугарахгүй хэвээр түүн рүү яг л хорвоогийн хамгийн адгийн зүйл рүү харж буй мэт хүйтэн хөндий харцаар харж байлаа