el jueves por la noche | pablo martín páez gavira

0.7

gavi kolumdan tutarak kaç defa beni engellemeye çalışmıştı saymamıştım bile,boşuna çabalıyordu çünkü durmayacaktım bile

"şu halinden bile belli oluyor işi çözemediğin lenora"dediğinde kolumu bırakmıştı,gavi'nin suratına bakmak bile zordu,arkamda kalması iyiydi

"benim meselem"diyip hızlıca gavi'ye döndüğümde alaycı bir şekilde kahkaha atmıştı,"hala sana söylediklerimde samimi olmadığımı düşünüyorsun ama sana yardımcı olabilirim lenora"dediğinde derin bir nefes alıp gavi'nin arkasında bize doğru gelen lara'ya gözlerim kaymıştı

"yardımına ihtiyacım yok,sağolun"diyip arkamı döneceğim sırada bu sefer kolumdan yakalayan lara'ydı,"erkenden çıktım işten lenora"

"iyi hadi gidelim"diyip adımlarımı hızlandırdığımda lara bana yetişmeye çalışıyordu

gavi'den

lenora ve lara hızlıca uzaklaşıyordu,neyine inat ediyordu ki bu kız,

pedri ve frenkie yanıma geldiklerinde ne olduğunu sormuşlardı ama söyleyesim bile yoktu,bu kız bi garipti,sadece bunlar benim yüzümden başına gelmişti ve berbat hissediyordum

"adam parasında değil gavi"dediğinde kaşlarımı çatarak frenkie'ye döndüm,"ne demek o"

"lenora'yı tekrar işe getirmeye çalışıyor çünkü vermesini gerektirdiği parayı başka türlü ödeyemez"derken başımı pedri'ye çevirdim

"bu adamın,lenora'nın dediği gibi olayları var mı peki"

"öyle gözükmüyor,burda çalışan herkes on sekizinde,sadece lara ve lenora değil"demişti frenkie,derin bir nefes alıp kaldırımın üstüne oturduğumda başımı ellerim arasına aldım

"belki kutlama için buraya gelmeseydik bunlar olmayacaktı"

"belkide o ikiside ilerde burdaki kızlardan olacaktı gavi,böyle bak"diyip pedri elini sırtıma koymuştu

iyi hissettirmeye çalışıyorlardı ama iyi hissedebilmem için suçumu düzeltebilmem gerekiyordu,lenora bir daha burda çalışmamalıydı

lenora'dan

"tam bir salak olduğunu söylemiş miydim lenora"

"söyledin lara,bu parayı kendim ödeyeceğim,kimsenin sadakasınada,merhametinede ihtiyacım yok,parası uzağımda kalsın"dediğimde lara oflamaya başlamıştı

"ya çocuk sana yardım edecekti"derken kolundan tutup onu durdurdum,"sence bir kadehe elinin çarpması yirmi beş bin dolar olmalı mı lara"

"çok param olsaydı sorun olmazdı"

"bu yüzden zaten paran yok"diyip yürümeye devam ettim,anahtarımın olmadığı hemen aklıma geldiğinde tekrar duraksamıştım

"senin evine gitmemiz gerek lara"

"ev sahibim evden atmak üzere lenora"dediğinde sinirimin bozulmasıyla gülmeye başlamıştım,"ne boktan bir hafta ama"

➖➖➖➖

"lenora,hadi düşünme bunları"

"en çok zoruma giden şey o işe tekrar dönecek olmam"dememle lara 'ne' diye cırlamıştı,"saçmalama lenora,ben bile o işten ayrılacağım"

"o kadar parayı yaşayarak ödeyemem"

sevgili patronumun dediği şeyleri unutup sadece o işte çalışıp o parayı ödeyecektim ve bu lanet şehirden gidecektim

"sence tek derdi parayı ödemen mi sanıyorsun lenora"

"başka ne olacak,adam parasında,hemde çok,en fazla bin dolar zarara uğramış olmalı ama benden yirmi beş kat fazlasını istiyor"dediğimde telefonum çalmaya başlamıştı,arayan gavi'ydi