el jueves por la noche | pablo martín páez gavira

0.9

yüzümdeki şaşkınlık ifadesi bi anda ortaya çıkmıştı,o ise beni gördüğü gibi zaten şaşırdığını farketmiştim

alt dudağını ısırırken bakışlarını benden alıp pedri'ye çekmişti,pedri elini gavi'nin omzuna koyup bir masaya geçtiklerinde ikiside bana bakıyordu,hızlıca salondan çıkıp önlüğümü soyunma odasındaki askılığa asıp dolaptan çantamı çıkardım ve hızlıca toplamaya başladım

buraya neden gelmişlerdi ki,böyle bi adamın restoranına bir daha geleceklerini düşünmemiştim

soyunma odasının kapısı hızlıca açılıp kapandığında hemen arkamı dönüp bakmamla restoranın sahibini karşımda görmüştüm

sert adımlarla önümde durup tek eliyle çenemi sımsıkı tuttuğunda başımı dikleştirip suratıma bakmaya başlamıştı,"sen mi çağırdın onları"dediğinde başımı zar zor sağa sola sallamıştım

sırtımı sertçe dolaba yasladığında başım ve sırtım aynı anda acımıştı,"bunun hesabını sana soracağım küçük hanım,yaşına başına bakmam kötü olursun,şimdi git hemen eşyalarını topla git burdan"diyip çenemi sıkmayı bıraktığı gibi odadan çıkmıştı

bozulan kalp ritmimi sakince nefes alıp vererek düzeltmeye çalışıyordum ama olmuyordu,göz yaşlarımın aktığını çantamı toplarken farketmiştim

kapıya kulağımı dayadığımda şerefsiz patronum ile onların konuşmasını duyabiliyordum,net değildi ama biraz anladığım cümleler vardı

"baylar,kapatıyorduk restoranı,son garsonumda evine gitmek için hazırlanıyor,lütfen kusura bakmayın"

"son garsonunuzla konuşmam gerek"

"çoktan çıktı ama"

kulağımı kapıdan uzaklaştırıp elimle ağzımı kapattım ve ağlamamı sonlandırmaya çalıştım,

odadaki camı açıp dikkatlice dışarı çıktığımda hızlı adımlarla restorandan uzaklaşmaya başladım,hemen çantamdan telefonumu çıkartıp lara'yı aramaya başladım

"ne oldu bu saatte lenora"

"gavi ve pedri burda,umarım haberin yoktur"

"hayır yok tabiki lenora,bana söyleme dediğin için söylemedim"dediğinde pek inanasım gelmemişti,inanmak istiyordum ama bir yanım inanma lara'ya diyordu

"tamam lara,sonra görüşücez"diyip telefonumu çantama koyduğumda kolumdan tutulup yürümeme engel olunmuştu

arkama döndürüldüğümde karşımda gavi'yi görmüştüm,ağzım şaşkınlıktan açılmıştı,bakışları beni ağlatabilirdi bile

gözlerimi kaçırıp başımı eğdiğimde yavaşça eli kolumdan aşağı kayıp elimi tutmaya başlamıştı,"neden yalan söylüyorsun"

"karışmanı istemiyorum,bitip gidecekti"dediğimde boşta kalan eliyle kibarca çenemden tutup başımı dikleştirmişti

"suratıma bak lenora"demesiyle zorda olsa gözlerimi gözlerine sabitlemiştim,"burda çalışmak çok mu güzel ki geri döndün"

"güzel mi,asla,ne yaşadığımı bilemezsin gavi"

"o zaman neden geri döndün!"diye bağırdığında biraz irkilmiştim,sonuna kadar haklıydı,ama mecburdum

"iki ay daha dişimi sıkıp gideceğim zaten burdan merak etme"

"artık borcun falan yok lenora,nereye gitmek istiyorsan erteleme,yeter ki burda çalışma,nereye istiyorsan git"dediğinde ağzım şaşkınlıktan açılmıştı,ödemiş miydi cidden

"artık vicdanın rahat uyuyabilirsin pablo gavi"

"aynen öyle,artık rahatım"diyip elimi tutmayı bıraktığında hemen arkamı döndüm ve hızlı adımlarla yanlarından uzaklaştım

bitmişti,kurtarmıştı beni...

böyle bir kurtarılma istemiyordum,daha da çok kötü hissetmiştim ama sonunda burdan gidebilecektim,madrid'e kavuşabilecektim

yıllardır bulunduğum evimden gidip başka bir şehire sığınacaktım,belki orda daha iyi birisiyle karşılaşırdım,gavi biraz sinirli bir kuştu

lara her zaman gavi'nin çok çekici olduğunu bana söyleyip ona aşık olmamı sağlıyordu,

onu görene kadar aşık bile olabilirdim ama beni resmen sinir etmişti,

umarım bundan sonraki hayatım daha iyi olabilirdi...

➖➖➖➖

"lenora,yalvarırım gitme,gavi belki sana aşık olur,hem bir sürü çocuğunuz olur,hadi ama nolur"

"bizden olmaz lara"

"ama o da sana aşık olmuş olmalı,yoksa neden bu kadar yakın dursun ki"

"iki haftadır falan varlığımdan haberi var,aşık falan değil,bende değilim zaten"dediğimde lara gülmeye başlamıştı,"hadi ama,ona aşıksın"

"onunla tanışmadan önce aşık olan sendin gavi'ye,her zaman pedri'yi sevdim ben"

"pedri stokta kalmadı tatlım,onunla biz konuşuyoruz"demesiyle valizimi hazırlamayı bırakıp lara'ya döndüm,"şaka herhalde"

"değil,hatta en son ki lafı 'gavi ve lenora ne çok yakışırdı ama'ydı,hadi ama,boşuna söylemedi pedri işte,seviyorsunuz birbirinizi"dediğinde oflayarak yatağımın üstüne oturdum

"pedri ile ne kadar alakalıysan bizde o kadar alakalıyız gavi'yle,yani hiç,çok saçma lara"

"en azından ona aşık olduğunu kabul et"

"olmadım lara..."diyip tekrar valizimi hazırlamaya devam ettim,"bak madrid'e gidiyorum,aylar sonra belki yanımda sevdiğim kişiyle geleceğim,lütfen ona bu aptalca fikirlerini söyleme"

"nolur futbolcu bul,hem madrid'de çok yetenekli futbolcular var"dediğinde göz devirmekten yorulmuştum artık,onun bu futbolcu sevdası beni öldürüyordu

"baksana,real madrid'in yaş ortalaması baya büyük barcelona'ya göre,gel beraber gidip sana modric'i ayarlayalım ne dersin"dememle sahte bi öğürmeden sonra odamdan çıkmıştı

modric'e mi öğürmüştü o?

➖➖➖➖

"seni çok özleyeceğim lenora"derken burnundan akan sümükleri omzuma siliyordu

"tişörtüm peçete değil umarım bunun farkındasındır"dediğimde tekrar bana sımsıkı sarılmıştı

"lenora lütfen gitme,gavi sana aşık..."

"imkansız aşk diyelim biz ona"diyip lara ile vedalaştıktan sonra valizimi elime alıp gişelere doğru yürümeye başladım

beynimin içinden sadece gavi geçiyordu,lara'nın gavi hakkında söylediği şeyler,gavi'nin bakışları,sarılışı,gözleri,gülüşü,sesi...

yerimde durup gözlerimi sımsıkı kapattığımda gözyaşlarım iki yandanda akmaya başlamıştı

arkamı dönüp lara'ya baktığımda onunda ağladığını görmüştüm,koşa koşa yanına gidip üstüne atladığımda birlikte yere düşmüştük

"biliyordum,gavi'yi,beni bırakmayacağını biliyordum,ona aşık olduğunu biliyordum lenora"

"ona hiç bir şey söylemeyeceksin lara,ona aşık olduğumu öğrenirse ve aynı hisler onda yoksa çok fena rezil olurum"

"pedri'nin ağzından laf almaya çalışacağım lenora,sen sadece dön"diyip kollarını sımsıkı vücuduma sardığında başını omzuma yaslamıştı

"umarım dediğin gibidir lara..."