el jueves por la noche | pablo martín páez gavira

0.8

"o kadar uzun sürmedi bence,abartıyorsun"

"yirmi iki dakika,ayriyetten şarjımda bitmek üzere,yani mecbur artık götüreceksin eve"

"yani çok isterdim ama biliyosundur benim arabam yok,pedri'nin hazırlanmasıda çok uzun sürüyor,biraz sohbet edelim o gelene kadar"dediğinde oflayarak oturduğum koltukta yayılıp gözlerimi kapattım

"önemli bir işin mi vardı,zaten işten kovulmadın mı"

"hayır kovulmadım"dediğimde gavi kaşları çatık bir şekilde suratıma bakmaya başladığında derin bir nefes alıp yüzümü yüzüne çevirdim,"ne demek bu,orda gidip çalışmayacaksın herhalde"

"bununla neden bu kadar ilgileniyorsun ki"

"dediğin gibi,vicdanımı rahatlatmaya çalışıyorum"

"rahat olsun vicdanın gavi,ben çok rahatım"

➖➖➖➖

bir kaç gün sonra

"lütfen lara,ben işe gidiyorum,daha fazla ısrar etme,gitmeliyim"

"aptalsın sen,ben niye çıktım o zaman işten"

"çıkmasaydın lara,kapatmam gerek benim"diyip telefonumu çantamın içine attım ve çantamıda dolabın içine koyup kitledikten sonra soyunma odasından çıktım

patronun bakışları bile tamamıyla beni rahatsız ediyordu

bir hafta önceyle hiç bir farkı yoktu bugünün,o zamanda bu olayların olduğunu biliyordum,her şeyiyle aynıydı,sadece geçen hafta ödemem gereken yirmi beş bin euro borcum yoktu

➖➖➖➖

"lenora,gelir misin odama"diye çağırdığında elim ayağım titremek üzereydi,berbat hissediyordum ama bazen mecbur kaldığınız durumlarda bulunmak zorunda olurdunuz

odaya girdiğim gibi kapıyı kapatmıştı,bana doğru bir kaç adım attığında sırtım duvara yapışmıştı,"bana dokunursan biteceğini biliyorsun değil mi?"

"gördüğün gibi sana dokunmuyorum"

"uzak dur o zaman benden"diyip yanından sıyrılacağım sırada kolumdan yakalayıp beni önüne çekmişti,"aramızdaki meseleyi topçu arkadaşlarınla çözmeye çalışma,sonunda sen zararlı çıkarsın"demesiyle zar zor yutkunup hızlıca odasından çıktım

soyunma odasına hızlıca girdiğimde birlikte çalıştığım garson arkadaşımın odada ağladığını görmüştüm

ikimizde kapanışa kaldığımız için bizden başka kimse yoktu restorantta

"beth,beth iyi misin?"diyip elini omzuna koyduğumda ilk başta irkilmişti,sonrasında hızlıca oturduğu yerden kalkıp bana sımsıkı sarılmıştı,"sözleşmem bitmediği için işten çıkamıyorum,bok gibi hissediyorum"

"emin ol durumum daha kötü,yirmi beş bin euro borcum var bu şerefsize"

"en azından on sekiz yaşından küçüksün lenora,bu adamın sıkıştırmalarından bıktım,sırf çok ünlü bir patron diye kimse inanmıyor bize"diyip kollarını vücudumdan ayırıp dolaptan çantasını çıkarmıştı

"o borcunu hemen ödeyip git burdan lenora,burda kalmayı kimse istemez"

bende istemiyordum,sadece iki ayım vardı,iki ay sonra bu işten çıkıcaktım ve yeni bir hayata başlayacaktım zaten,o yeni hayat o kadar uzun bir zaman sonrası değildi,sadece iki ay

➖➖➖➖

"lenora,evde misin"

"evet ama çok yorgunum lara,kapanışa kaldım"dediğimde lara 'ne' diye bağırmıştı,"bir şey yapmadı değil mi o adam,hiç rahat değilim lenora,lütfen çık o işten"demesiyle onu reddeden bir ses çıkartıp kısa kesmeye çalıştım ve telefonu kapattım

koltuğuma uzanıp gözlerimi kapattığımda telefonum çalmaya başlamıştı,habire çalıyordu ve çok sıkıcıydı bu iş,daha fazla kimseyle konuşmak istemiyordum

ters duran telefonumu elime aldığımda gavi'nin aradığını görmüştüm,derin bir nefes alıp telefonu kulağıma yaklaştırdığımda ilk ses veren o olmuştu

"merhaba lenora,uyumuyordun umarım"

"hayır uyumuyordum,öyle evimde takılıyordum,çok sıkıldım"işte çalıştığımı öğrendiğinde benden önce borcu ödeyip işten çıkarttıracaktı beni

"çalışmıyorsun değil mi?"

"hayır?"dememle derin bir nefes vermişti,"bende çok sıkıldım da,dışarı falan çıkalım mı diyecektim"ben ne alakaydım ki,arkadaş mıydık,neden böyle davranıyordu

"aslında yorgun olduğumu farkettim,hem biraz dinlensem iyi olacak"dediğimde telefondan başka seslerde gelmeye başlamıştı,anlaşılmıyordu ama gavi arkadan konuşan kişilere kızıp bana geri dönmüştü

"yarına ne dersin"

"bilemiyorum..."

➖➖➖➖

tam bir hafta geçmişti gavi ile olan konuşmamızdan,hiç bir sorun yoktu şimdilik,öyle sabah çok erkenden gidip gece geç saatte eve dönüyordum,her gün patronumun bel altı muhabbetlerini dinledikten sonra çalışmaya başlıyordum ve sonrasında eve gittiğimde yatağımda sessizce ağlıyordum ve uyuyordum

sabah olunca yine bu döngü devam ediyordu...

işe geleli üç beş saat olmuştu,öğlen oluyordu ve günün en sıcak saatiydi,yine müşterilerle ilgilenip işleri bittiğinde masadaki tabakları toplayıp yeni müşterilere bakıyordum

çok fazla üstüme gelinmeye başlanmıştı,sanki tek garson burdaki bendim,sadece ben çalışıyormuşum gibi davranılıyor ve sorumluluk veriliyordu

yirmi beş bin doları iki ayda ödeyemeyeceğimi söylediğindeki yüz ifadesi kendimden tiksindirmişti,bu bakışlar altında kalmak berbattı

bazen keşke bir kurtarıcım olsa ve elimden tutup bu lanet yerden çıkarsa diyordum

kurtarıcım gavi olamazdı,gençti ve her şeyi parayla çözebileceğini düşünüyordu,bu duruma asla benim tarafımdan bakamıyordu,bakması olası bile değildi

bugün yine çok yoğun geçiyordu,molalarımda restoranın dışına çıkıyordum,lara iki gündür restorant dışında oturuyordu,beni bekliyor gibi bir şeydi,

onunda bu durum asla hoşuna gitmiyordu,bir kaç kez gavi ve pedri'yi aramak için beni tehtit etmişti ama kuru tehtitlerdi

onları aramasını istemediğimi söylediğim için bu seferde frenkie en büyükleri diye onu aramayı teklif etmişti

"bir daha herhangi birisini aramaktan söz edersen çok fena bozuşuruz lara,kimseyi aramıyorsun,bitti"

"hadi ama lenora,ne inatçısın,belki işi halledecekler,burdan gitmene bile gerek kalmayacak"

"madrid'e gitmek istiyorum lara,değişmeyecek,bu adama bir şekilde borcumu ödeyip defolup gideceğim burdan"

➖➖➖➖

mola bittiği gibi lara'nın yanından gitmiştim çünkü onunla her karşılaştığımda beni ikna etmeye çalışıyordu,bunun sonucunda ise kavga ediyorduk

yavaş yavaş restoran boşalmaya başlamıştı çünkü saat geç oluyordu ve restoran kapanmak üzereydi,pis kalan masaları temizlerken kapıdan iki kişi gelmişti,bakmasam bile iki silüet görebiliyordum

bir yandan masayı silerken başımı kaldırmamla onlarla karşılaşmıştım,

neden gelmişlerdi ki...