Doktor ameliyathane den çıkınca yüzünde kötü haber hissi uyandıran bir tebessüm vardı.Ancak sonuç öyle olmadı. -Kerem Bey yaşıyor.Geçmiş olsun. Hemen Bulut'a doğru dönünce hemen boynuna atladım.Ben sarıl sarılmaz çantamda olan telefonum titredi.Bulut'dan ayrılıp telefonumu alınca Yiğit'in aradığını gördüm.Başımı kaldırıp Bulut'a baktığımda bana 'neden açmıyorsun'der gibi bakıyordu.Hızla telefonu elime alıp açtım. -Alo,Nazlı nerdesin? -Hastanedeyim Yiğit.Hem neden aradın beni hatırlatırım biz küs- -Biliyorum.Ama sana çok ihtiyacım var şuan lütfen atacağım konuma gelir misin? -Hayır gelmicem Yiğit.Bulut yanımda kapatmak zorundayım Görüşmemek Üzere. Telefonu Yiğit'in yüzüne kapattım.Bulut'un yanına gidince bana -Nazlı Yiğit'in attığı konuma git. -Sen...sen nasıl duydun? -Onu boşver sen şimdi Beni belimden kavrayıp ona arkamı dönmemi sağlayıp beni biraz itince ne yapmak istediğini anladım.Gitmemi istiyordu ama neden?Yoksa kendisini mi suçluyordu.Hızla ona dönünce başı yana düştü.Üzgündü.Ben onu üzüyordum.Sonra bana arkasını dönüp Kerem abinin odasına doğru yürüdü.Ben onun arkasından baka kaldığımda gözlerimin dolduğunu yeni anlıyordum.Bende arkamı dönüp çıkışa gittim.Yiğit'in yanına gitmicektim.Sahile doğru yürümek istiyordum çünkü Bulut'u üzme seçeneği beni biraz olsun üzmüştü.Sahile geldiğimde banklardan birine oturdum. (Yiğit'in Anlatımıyla) Nazlı'nın gelmeyeceğini biliyordum.Olsun en azından şansımı denemiş oldum.Buluşma mekanından sahile doğru yürümek istedim aniden.Sanki oraya beni çeken birşey varmış gibi.Sahile geldiğimde bankta oturan Nazlı yı görünce şaşırmıştım.Hani Bulut'un yanındaydı.Yalan mı söylemişti yoksa?Nazlı yı öyle görünce yanına gitmek istedim ama beni istemeyeceğini biliyordum.Şansımı denemek istediğim için arkadan dolanıp gözlerini kapadım. -Bulut sen mi geldin? Beni Bulut sanmıştı.Onda nasıl bu kadar derin etki bırakmaya başardı bu çocuk. -Hayır Nazlı benim Yiğit. Nazlı hızla arkasını dönünce -Pardon ben şey Bulut geldi sandım. -Neden onunla mı buluşacaktın? Böyle bir soru beklemiyormuş gibi bir an panikledi. -Hayır ben Bulut'un yanından geliyorum sadece tahmin yürüttüm. Gözleri kızarmıştı.Ağlamışmıydı o?Yoksa o daha demin Bulut'un yanından geldim demedi mi.Bulut onu ağlatmış mıydı? -Nazlı sen ağladın mı? Gözleri tekrar dolu dolu oldu ve hıçkırıklarla ağlamaya başladı.Bende bir an ne olduğunu şaşırıp ona sarıldım.Belki sakinleşir diye.Oda geç olmadan kollarını bana sarınca mutlu oldum.Biraz sakinleşince başını kaldırıp bana baktı.Ağlarken bile çok güzeldi. -Yiğit teşekkür ederim. -Rica ederim.Neden ağladığını sorsam anlatır mısın? İlk biraz tereddüt etti sanki ama sonra yanaklarındaki gözyaşlarını silip oturduğu yerde dikleşince anladım bana anlatacağını. -Biz daha abimle küçükken anne va babamızı deprem de kaybettik.Tabii ben o zamanlar daha 6 yaşındayım abimde 8 yaşında. Durdu derin bir nefes aldı ve devam etti. -Biz depremden çıkarılınca annem ve babamı 2 gün enkazdan çıkarılmalarını bekledik.Ama olmadı çıkmadılar.Günler bize aylar gibi geldi.Çok zor geçti günler.Her neyse bizi bir yetimhaneye verdiler ilk başta çünkü biz küçük bir çocuktuk o zamanlar.Beni hep aileler almak istedi ama abimi almadıkları için bende onlarla gitmedim. Bunları zorlukla anlatıyordu.Gözleri yine dolmuştu. -En son bir tane aile abimle beni evlat edindi.İlk başlar çok iyi gidiyordu.Tabii gerçek ailemin yerini hiçbir zaman tutmadı.Orda 9 yaşıma kadar kaldım.Birgül bize çocukları olacaklarını söylediler ve o çocuk doğunca herşey değişti.Bize hizmetçi gibi davrandılar.En son abim ve ben gece evden kaçtık.Sokaklerda hayatımız devam etti.Ben bir ara bir ayyaş yüzünden tecavüze uğrayacaktım ama bir genç beni kurtarmışıtı.Benim küçükken evim yoktu. Kafasını bana çevirip -Yiğit benim evim yoktu.Hayatımda ilk defa o an korkmuştum.Yiğit sende bana aynısını yaptın.Sende beni bıraktın.Sende beni babam gibi bıraktın hem o kaldırımdahemde o gece o Buse denen kızla. Nazlı Bulut için değil benim için ona babasını hatırlattığım için ağlıyordu.Nazlı yı tutup kendime çektim.Nazlı yine hıçkırıklarla ağlamaya başladı. -Nazlı güzelim söz olmicak birdaha gerçekten sen üzülme. Nazlı ağlarken şunları söyledi -Sana bir daha nasıl güvenebilirim ki Yiğit nasıl? Sonra aramızda bir sessizlik oluştu.Nazlı göğüsümde uyuya kalmıştı.Burnumu saçlarına götürüp kokladım.Bu kadının vanilya kokusu beni öldürüyordu. BÖLÜM SONU SELAAAAM nasıl ama yeni bölüm.Nazlı ya üzülenler kimler.Bir kitap önerim var bakabilirsiniz. KİTAP
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
