~MELEĞİM~

Ep/2

Evden çıkalı on dakika olmuştu ve şuan otobüs durağındaydım otobüsü beklerken size kendimi tanıtmak isterim ben Park Jimin 17 yaşında lise öğrencisiyim,dans kursuna gidiyorum, yakın arkadaşlarım ise tae ve hobi, annem ve babamla yaşıyorum ve birde kardeşim ailem ile,aramızda ufak tartışmalar olsa bile aramız çok iyidir, yönelimime gelicek olursak eşcinselim ve bunu ailem biliyo ilk başta karşı çıkarlar diye çok korkmuştum ama hiç beklediğim gibi olmadı anlayışla karşıladılar. Bazı kişiler tarafından hastalıklı olarak anılsam da ben onları kafaya takmıyorum çünkü sonuçta bu hayatı kendim için yaşıyorum neyse 1 yıldır birini seviyorum adı jeon Jungkook onun hakkında pek fazla birşey bilmiyorum sadece bildiklerim arasında resim kursuna gittiğini , 18 yaşında olduğunu , kimseyle konuşmak istemediğini, 3 arkadaştan başka kimseyle arkadaşlık kurmak istemediğini, ve ailesiyle arasının pek iyi olmadığını biliyorum ailesiyle arasının neden iyi olmadığını çok merak ediyorum eğerki bir gün sevgili olabilirsek bunu ona sormak istiyorum ama bu pek mümkün değil,onun yönelimini bile bilmiyorum,arada sırada onu okul içerisinde görüyorum ve tanrım her gördüğümde kalbim yerinden çıkacakmışçasına atıyor bunun adı aşk mı bilmiyorum çünkü hiç aşık olmadım ama arkadaşlarım bunun sadece hoşlantıdan ibaret olabileceğinden bahsediyorlar ama Tanrı aşkına kim 1 yıldır plotonik olduğu kişiden hoşlanırki

size bunları anlatırken otobüse binmiştim ve şimdi de iniyorum tae her zamanki gibi yine kapının önünde koşarak yanina gittim " taaeeee" " tanrı aşkına niye bağırıyorsun jimin" " ne var be iki gün tatildi ve seni görmedim özlemiş olamaz mıyım yani " diyerek göz devirdim. " Bende seni özledim kuşum gel buraya benden hiç ayrı kalamıyorsun ah ben olmasam ne yapardın hiç düşünemiyorum" diyerek bana sarıldı ve bende ona " tamam tae tamam hadi gidelim geç kalıcaz." diyerek onu okula doğru çekiştirdim " tenefüste kafeteryada buluşalım tae olurmu sana anlatmam gereken birşey var " " tamam güzelim tenefüste buluşuruz görüşürüz şimdilik" dedi ve alnımı öperek yanımdan ayrıldı bende sınıfa geçip sırama oturdum.

Tae küçüklüğümden beridir arkadaşım, aynı mahallede karşı binadaki evde oturuyordu bir gün mahalleye polis ve ambulans arabaları gelmişti korkmuştum anneme ne olduğunu sorduğumda ise beni geçiştirerek " bir şey yok oğlum karşıdaki eve hırsız girmiş sadece ben bir bakıp gelim sakın evden dışarı çıkma " demişti ve gitmişti bende küçük olduğum için inanmıştım hâla merak ediyordum o yüzden cama doğru bakmaya devam ettim sonrasında karşı binadan bir adamı ambulanstaki çalışanlar arabaya taşıyordu ve ardından benim yaşımdaki bir çocuğun baba diye ağlayışını duymuştum çocuk ağlamasın diye evdeki annemin benim yememem için sakladığı çikolatalar dan iki tanesini alıp evden çıkmıştım aşağıya indiğimde annem beni görüp bana kızmıştı " neden evden çıktın jimin sana evde kalmanı söylemiştim" dedi . Bende " anne çocuk çok ağlıyodu bende ağlamasın diye çikolatamı paylaşmaya geldim " demiştim. " Peki git çikolatanı ver arkadaşına ve beraber bizim eve çıkın ben birazdan gelirim " demişti. Bende çocuğa doğru yürüyüp" çikolata yemek ister misin çok güzeldir istersen daha fazlasını da verebilirim ama ağlamazsan " diyerek onu susturmuştum sonrasında gözyaşlarını elimle sildim ve " hadi gel beraber bizim eve gidelim oyun oynariz" demiştim . Oda " hayır gelemem annem izin vermez hem babamın yanına gitmem lazım o şuanda hasta " demişti. Annemin yanına koşarak gitmiştim "anne çocuk annesi izin vermez diye gelmek istemiyo bide babasının yanına gitmesi gerekiyormuş" annem ise " ben annesine söyledim izin verdi hadi siz gidin bu gece bizde kalsın annesi babasının yanına gidicekmis merak etmesin " demişti . Çocuğun yanına gidince annemin söylediklerini onada söyledim ve kabul etti beraber eve çıktık bir sürü zaman geçirdik tanıştık ismini söylemişti bana taehyung'du ismi,ama ben ona tae diyorum işte bu şekilde tanıştık babasının intihar ettiğini gördüğünden beridir akşamları hep sıçrayarak ve ağlıyarak uyaniyodu bunu nerden mi biliyorum,çünkü tanıştıktan sonra hep birbirimizin evlerine gidip beraber kalıyorduk,tae bu şekilde benim hayatımın anlamı olmuştu ah zil çalmış tae'yle buluşucaktik hemen kitaplarımı toplıyıp( iki saatir topluyup mu yoksa toplıyıp mi diye düşünüyorum) çıktım kafeterya'ya doğru yürüdüm tae'yi sandalyede telefonla uğraşırken görmüştüm tam ona doğru yürürken birine çarpmış ve yere düşmüştüm.

#Çokmu saçma oluyo bilmiyorum şuan kimse kitabımı okumadığı için ne yapmam gerektiğinide bilmiyorum o yüzden şuanlık yeni bölüm yazmicam yorumlarınızı alana kadar :)