"Benim aşk sandığım ama senin hiç var olmayan duyguların, bazen kalbimi yerinden çıkacakmış gibi hissetmeme bazense kalbimin atmayı durduğunu hissetmeme sebep oldu, söylesene Kuzey bende herkese böyle mi hissettirmiştim?"
ꨄ︎
# 1 - gençlik | 13.05.2...
"Ya şöyle ki benim bu elimdekileri oyunun içindeki bi arkadaşıma vermem gerek, sürpriz gibi bişey yapmak istiyorum. Kısacası sizden istediğim şey bu kabı Kuzey Altan'a götürmeniz ve adımı söylememeniz, o kim olduğumu anlıcaktır zaten, lütfen beni kırmayın" deyip adama bakabiliceğim en tatlı şekilde bakmaya çalıştım
"Tabi götürürüm de ne zaman götürmem gerek maçtan sonramı"
"Evet maçtan sonra bu arada çok teşekkür ederim"
"Rica ederim" diyen adamın yanından ayrılıp sonunda sahanın içine girdim
Maç bizim okul takımı ve başka bi okul takımı arasında olucaktı. On dakika falan sonra başlaması gerekiyordu ve şuan saat 15.00'dı
Boş olan yerlerde dolaştı gözüm üç kişilik bi yer bulmalıydım. Öne oturmak istemiyordum ama arkadanda Kuzey'i göremezdim
Ortalarda bi yere takıldı gözüm beş kişilik boşluk vardı. Oraya ilerlemeye başladım ve Defne'yi aradım
"Bebeğim yer buldum ben siz nerdesiniz, beni gelince nasıl bulucaksınız"
"Sen yerini tarif etsene kapıdayız şuan"
"Ortalarda bi yerdeyim iki yanımda boş toplam dört kişilik bi boşluk var"
"Tamam bebeğim bulucaz seni kapat geliyoruz" demesiyle aramayı bitirdim
ꨄ︎
Defne ve Rüzgar da gelmişti. Defne sağ tarafımda yanımda, Rüzgar'da Eftal'in yanında oturuyordu. Sol tarafımdada muhtemelen diğer okuldan olan iki kız vardı
Oyuncular sahaya girmeye başladı. Kuzey'in gözü bütün sahayı taramıştı resmen
Kesin beni bulmaya çalışıyo salak çocuk
Maç denen şeyden hiçbirşey anlamadığım için burayı kısa kesicem
ꨄ︎
Maçın sonuna gelmiştik iki gol farkla kazanan Kuzey'lerin takımıydı
Herkes toplanmış çıkmaya çalışıyordu. Rüzgar, Defne ve bende ayağa kalktık
Sahadan çıkarken aklımda sadece Kuzey'in yaptığım kurabiyeleri yemesi vardı
Aklımdan 'umarım bi gün yine yapıp kendi ellerimle yediririm' demeden geçemedim
