het geadopteerd meisje van een YouTuber|| ft. de bankzitters

Hoofdstuk 5

Wij zijn inmiddels thuis aan gekomen. Het is nu 00:45. Ik ben moe, maar ik wil die kaart wel nog lezen. Als we binnen zijn hang ik meteen mijn jas op en doe mijn schepen uit en zet ze meteen in de kast. Ik wil naar boven lopen maar ik word tegen gehouden. "Marith, wat was er net met Han aan de hand." Zegt carolijn. Waarop ik zeg: i-ummh hij gaf me een kaart, maar mocht het pas als ik thuis was." Matthy en carolijn kijken me allebei aan alsof ze hier vanaf wisten. "Ga maar, ga het maar lezen als er iets is kan je altijd naar ons toe hé." Zegt matthy om de stilte te verbreken. Ik kijk hem vragen aan, maar ik negeer het en loop dan naar mijn kamer. Ik ga op mijn bed zitten met mijn rug tegen de muur. Ik denk na. Zal ik het wel openen, of zal ik het morgen gewoon lezen? Wat zal hier in staan? Na een tijdje maak ik hem dan toch open.
Het is van marjan... Ik adem even diep in en begin dan met lezen.

Lieve marith

Hoe gaat het met jou? Kan je weer een beetje slapen?
Het is al weer 4 maanden geleden sinds dat ik je voor het laatst heb gezien maar ik mis jou. Jullie en alles wat we met elkaar waren nog steeds. Soms gebeuren er dingen die je niet verwacht. En dit is er eentje van. Ik vond het fijn jou als "bonus" te hebben. Je bent een fantastische lieve, ondernemende en grappige meid. Je hebt veel te bieden aan de mensen on je heen. Als dochter, zus, vriendin, nichtje... Je hebt in jullie gezin altijd de boel een beetje bij elkaar gehouden. En hoewel je dat heel goed kunt en doet, vergeet niet voor jezelf te zorgen. Er gebeurt veel in je hoofd wat je niet met anderen deelt. Een geheim is bij jou veilig. Maar ik hoop dat je ook daarin voor je zelf blijft zorgen. Geheimen zijn eigenlijk niet goed voor mensen

Het duurde best lang voordat je dit kaartje van me kreeg. Dat komt omdat het me zoveel pijn en verdriet doet om dit allemaal mee te maken dat ik eerst voor mezelf en de jongens verder moest. Maar er is geen dag voorbij gegaan waarin ik niet aan jou en jullie heb gedacht. Liefde, echt van iemand houden, stopt niet als je iemand niet ziet. Ik hou nog altijd heel veel van jou. En ook van papa. Ook al doet het me veel verdriet. Misschien komt er ooit een tijd dat jij en ik weer fijne gesprekken hebben en dat ik je het vertrouwen en blijdschap van het leven en dr liefde kan geven. Je woont voor altijd in mijn hart en de deur bij mij en bij de jongens staat altijd, dag en nacht, voor je open.

Heel veel liefs, marjan <3

Wouw. Ik kan niet anders zeggen dan wouw. Hoe kan een mens zo lieve woorden zeggen. Er val een traan over mijn wang. Na 1 traan komt er nog 1 en na een tijdje zit ik dan te huilen. Fk wat mis ik hun zeg, marjan, Rick maar vooral Han. Ik heb hem vandaag natuurlijk gezien maar nog steeds hij doet anders, ik mis de oude hij. Even blijf ik zo nadenken. Maar naar een tijdje hoor ik mijn kamerdeur opengaan. "Hey gaat het wel met je?" Vraagt matthy als jij binnen komt lopen en mij ziet zitten met tranen op mijn gezicht. "I-I-Ik denk het" zeg ik maar bast meteen in tranen uit. Matthy komt naast me zitten en legt me zin zijn armen. "Het gaat helemaal niet, wat is er aan de hand?" Vraagt hij bezorgd. Ik geef hem de brief. Waarop hij zeg: "Was dit die brief van han?" Ik knik "ja lees maar" zeg ik er achteraan. En hij begint met lezen.

"Wouw" dat is het enige wat uit zijn mond kwam toen hij klaar was met lezen. "Dat was precies hetzelfde wat ik zij" lach ik een beetje. Terwel ik nog steeds in tranen zit. "Dit is zo lief van haar!" zegt matthy. "Ik wil haar zo graag iets sturen maar ik heb niks meer van haar, geen telefoonnummer of iets." Zeg ik dan. "Caro heeft volgens mij wel haar telefoonnummer want zij werken samen". Vertel hij.

~tijd skip~
Het is de volgende de dag en zit weer op school. Heel erg saai, maar ja het is belangrijk voor je. Vanmiddag heb ik met mijn mentor en 'ouders'. Nou ja mijn mentor denk dat mijn vader komt maar ja matthy en carolijn komen. Nu heb ik wiskunde, vind ik best makkelijk maar ja het blijft school. "Marith, kan je vanmiddag iets doen?" Vraagt fenne als ze ziet dat ik diep in mijn gedachten zit. "Sorry kan helaas niet, heb gesprek met mentor." Zeg ik met een somber gezicht. Ze reageert met:"Het is oke, hoelaat komt je vader?". Ik denk even na zal ik dit wel moeten zeggen. Dadelijk ziet ze dat het matt is. Maar ik besluit toch de waarheid te zeggen. "Half 4. Dus ik moet een halfuur blijven zitten maar dat is wel te doen." Dan word er naar ons geroepen. "Marith, fenne hou alsjeblieft even je mond of wil je zelf de les uitleggen." Wij kijken elkaar lachend uit en knikken dan snel nee.

het is nu 15:25. matthy en carolijn komen elk moment aan. zit nu in de aula. Ik ben niet de enige want er zit een of andere brugger nog hier in de aula, maar ja wat is de kant dat hij ons gaat filmen omdat matthy hier is. na ongeveer een halve minuut zie ik ze naar binnen lopen en loop ik op hun af. "nou welkom in mijn school" lach ik als ik bij ze sta. matthy en Carolijn schieten in de lach om mijn reactie. na dat het half 4 is lopen we samen naar mijn mentor lokaal. "Hey daar hebben we ze, marith goed dat je er bent. Ummh maar wie zijn jullie?" Vraagt meneer lamers