Özel Numara

3.BÖLÜM

Okul bitmiş eve dönüyordum,aklım hala özel numaranın dediği sözde "olacaklardan sorumlu değilim." Gerçekten burda ne demek istemişti,amacı neydi,sırf onunla konuşmak istemediğim için mi olay çıkartacaktı? Ya da ben fazla kafaya takıyorum,belkide beni korkutmak için öyle söylemiştir.Tüm bunları kafamdan sıyırıp attım.Sonuçta artık hayatımda değildi belkide sadece bu seferlik.Ne olacağından veya ne yaşanacağından hiç emin değilim,ama genede doğru karar verdiğimi düşünüyorum.8
   
                                           ☆

Eve varmıştım,kapıya vurdum ama açan olmadı,gene vurdum ve gene açan olmadı.Belkide annem dışarı çıktı diye düşündüm ve anahtarımla kapıyı açtım.Ayakkabılarımı çıkardım ve eve girdim,bütün odaları aradım ve annrm yoktu,tahmin ettiğim gibi dışarıya çıkmıştı.Üstümü değiştirmek için odama girdim ve çalışma masamın üzerinde bir not kağıdı gördüm,sabah böyle bir not kağıdı bıraktığımı hatırlamıyorum.Uzanıp not kağıdını aldım,bana yazılmış bit mektup du merak edip okumaya başladım.

Sevgili kızım afra;
Öncelikle sana hiç ilgi veremediğim için üzgünüm.Evet biliyorum sana hiç ilgi vermedim,babanda yok,baba sevgisiz büyüdün.Hiç hak etmediğin bir hayat yaşadın ama babanla benim sana anlatmadığımız bir şey var ve sen bunu duyunca beni belkide anlıyacaksın.Bunu sana yüz yüze demeye gururum el vermedi.İlk öncelikle sen benim değil babanın çocuğusun,yani sen benim öz kızım değilsin.Baban benimle evlendiği zamanlar bir tane kadınla birlikte olmuş,ve kadın bu birliktelikten hamile kalmış.İlk başta baban o kadından çocuğu olduğuna inanamadı ve test yaptırdı,ve gerçektende çocuğun babası o çıktı.Tabii bunlar yaşanırken benim olaylardan haberim yoktu mutlu bir şekilde evliliğimin ilerlediğini sanıyordum,ta ki çocuk doğana kadar.Baban çoçuğu yani seni aldırmak istemiş ama yeterince büyüdüğün için aldıramadı,kadında seni istemiyordu çocuk bakamazmış.Babanda çaresiz kalıp olanları bana bir bir anlattı.ilk başta dünyalar başıma yıkıldı.Daha bu şoku atlatamadan bana "birde kadın hamile kaldı ama çocuğu aldıramadık yeterince büyümüş ve kadın çocuğa bakmak istemiyor,biliyorum dünyalar başına yıkıldı belkide artık benden nefret ediyorsundur ve çok haklısın ama sadece senden tek birşey isteyecem ve hayatından defolup gidicem.Sadece çocuk doğunca ona bakmanı istiyorum,17. Yaşına gelene kadar bak o yaştan sonra kendine bakabilir zaten.Nolur bunu yap söz hayatından defolup gidicem.Evet çok boktan bir durum seni aldatan kocanın çocuğuna bakmak.Ona ilgi ver demiyorum sadece evinde barındır,yemek yedir.Bu senin kalbini daha az acıtır.Nolur,yoksa o kadın çocuk doğduğu gibi onu öldürür.Bir can kurtarmak senin elinde."dedi ve bir kez daha dünyam başıma yıkıldı.İlk başta kabul etmedim,olanları sindiremedim.Ama sonra çocuk doğdu ve ben seni hastanede gördüm,bana baktığında güzel bir gülümseme sundun.Ve o an içimden "bu çocuğun suçu yok ki, neden onun hayatına mal olsun böyle bir olay?" Ve seni evlatlık edindim o babanda bundan sonra gözüme gözükmedi sadece her ayda bir bize para gönderiyordu.Olay bu kızım,umarım benim bir suçum olmadığını anlıyorsundur ve sana neden ilgi  vermediğimi anlıyorsundur.Sana ne zaman baksam bana babanı hatırlattın ve hatırlatıyorsun.O yüzden babanın dediği gibi yapıp seni bırakıyorum kızım,bu ev araba herşeyim sana ait,her ayda para yollayacağım,şuanda odanda kıyafet dolabında bir zarfın içinde sana 3 ay yetecek kadar bir para var.Elveda kızım,sana yaşattıklarımızdan dolayı özür dilerim.Ve son birşey söylicem.Adının neden hiç afra olduğunu merak ettin mi? diğer herkes siyahken senin beyazlığın göz alsın,hiçbir zaman siyah noktaya dönüşmeni istemedim ve Afra da beyaz demek.Bu yüzden adını Afra koydum kızım.Kendine iyi bak,ve tekrar tekrar özür dilerim...
                                    
                                       Sevgilerle üvey annen :)

Nefret ve tiksinme duygusu,gerçekten bunları hak etmişmiydim?Annem bildiğim kadın aslında üvey annem miş.Ne kadar boktan bir durum değil mi?anneme karşı nefret duygusu duyuyorum,beni istemessen bile mektup yazarak değilde yüz yüze veda edebilir di,beni bırakması umrumda değil çünkü ben zaten onu bir anne olarak görmedim ki.Babamıda bir baba olarak görmedim.Sen anne olarak görebilir misin seni takmayan bir kadını,sen baba olarak görebilir misin hiç yanında olmamış,sana sevgi vermeyen adamı? ben göremedim ve göremiyorumda.Aslında bakmayın onlara nefret ve tiksinti duyduğuma,bu duyguları onlara hissetmem beni bıraktıkları için değil.Beni bırakmaları gram umrumda değil zaten ben başından beri tektim,onlara göre görünmezdim.Sadece beni emanet olarak görmüş annem hiçmi vicdanı sızlamamıştı? Gözleriminim dolduğunu hissettim,hayır ağlamamalıydım böyle bir durumda güçlü olmam lazım,hemen göz yaşlarımı sildim ve kıyafet dolabımı açtım ve içinde annemin bahsettiği zarfı buldum,paraları siktir edip kıyafet aldım ve banyoya doğru yürürüm.Sıcak suyu ayarladım ve küvetin dolmasını beklemeden içine girdim.

                                          ☆
Duştan çıktım,ama hala iyi değildim.Herşey üst üste geliyor.neden herşey benim başıma geliyor?
Telefonumu aldım ve yatağa geçtim,instagram'a girdim ve reesl izlemeye başladım.Tam videoyu geçecektim ki bilinmeyen numaradan bir mesaj geldi.

-Bilinmeyen Numaradan 2 yeni mesaj-

Mesajı açmaya korktum çünkü ya bu yazan özel numaraysa,ya gene bana musallat olan birisiyse?korka korka mesaja tıkladım.

"Hey!"
"Uyudun mu?"

Buda kim,Numara mı nerden buldu ve neden uyuyup uyumadığımı sordu?

"Kimsin acaba?"Diye sordum ve mesajı atar atmaz çevirimiçi oldu.

Çevirimiçi
Görüldü
Yazıyor...

"Ben sarp,Hatırladın mı?"

"hatırlamaz olur muyum:)"unutacak değildim,unutmak mümkünmü ki?

"Demek ki aklından çıkmıyorum domates surat:)"
başka zaman olsa bu mesaja gülerdim ama şuan keyfim hiç yerinde değildi.mesajına kalp bıraktım ve telefonu kapadım.

niye herşey üst üste geliyordu.Kafamı toplamak için dışarı çıkmak istedim,hemen üstümü giyindim ve telefonumu alıp dışarı çıktım.
Nereye gideceğimi bilmiyorum,aslında ben hiçbirşeyi bilmiyorum.Koca bir boşluktaydım.kalbim ağırıyor,yorgun hissediyorum ama asıl kendimi tükenmiş hissediyorum.Annem beni terk etmiş,babamı ise küçüklüğümden beri görmedim,şuansa bana özel bir numara yazıyor,takip ediyor ama ben kimseye anlatamıyorum,gerçi anlatsam da anlamazlar ki.Beni bu yaşıma kadar kimse anlamamış şuan mı anlayacaklar.

Arkamda hissettiğim ürpertiyle düşüncelerimden sıyrıldım ve arkamı döndüm,kimse yoktu ama yere baktığımda bir not kağıdı vardı.Daha demin burda olmadığından emindim,nasıl bir anda burda belirebilmişti?hemen kağıdı aldım ve titreyen ellerimle kağıdı açtım.İçinde bir not gibi birşey yaziyordu.

"Zamanın doldu,
Kan,vahşet ve korkuya hoşgeldin de Afra:)"