fırtınadayım- mabel matiz
en dipten- ceg
^^^^
Gökşem'le konuşurken gözüm ondaydı çünkü burası dolmaya devam ediyordu. Epey kalabalıklaşsa da onu gözden kaybetmiyordum. Etrafta fazla cinsim vardı ve Bulut'un hepsine aynı güler yüzlülükle davranması sinirimi bozuyordu. Yunus Emre gibi olabilirdi. Herkese sert sert bakabilirdi ama o daha iyi olmanın yollarını bulmuştu.
Ne kadar kıskansam da aslında böyle olmasını seviyordum.
"Yağmur bir şey soracağım yoksa meraktan çatlayacağım." Önemli bir şey olduğunu düşünerek bedenimi ona çevirdim. Kaşlarım hafifçe çatılırken ona dikkatle baktım.
"Sor tabi ki."
"Ama kızma ya da yanlış anlama tamam mı," dedi.
Yanlış anlayan yanlış insandır.
Korkuyor gibiydi. "Abime de söyleme nasıl bir tepki vereceğini bilmiyorum." Başımı salladım.
"Korkutma beni Gökşem sor hadi,"
"Abimi seviyor musun?" Dan diye sorduğunda yanlış bir şey yapmış gibi ağzını kapadı. Bu soruyu beklemediğimden afalladım ve birkaç saniye duraksadım. Gökşem onun kardeşiydi. Söyler miydi doğru cevap versem? Ama o da zaten ona haber vermemi istememişti ki.
"Yani Gökşem, ne des-"
"Tabi ki bana söylemek zorunda değilsin ama sadece merak ettiğimden. Valla billa söylemem ona," Gülümseyerek ekledi. "Ya zaten belli birbirinize aşık olduğunuz ama ben yine de tatmin olmak istedim."
Dudaklarımı ısırdığımda bir anda tedirgin olmuştum. Boğazımı temizleyip elimdeki bardağı sehpanın üzerine bıraktım. Bir anda ellerimin içinin terlediğini hissettiğimde avuçlarımı pantolonuma sürttüm. Aşık mıyım Bulut'a?
Bu nasıl bir soruydu? Yüz metre öteden bakan ona aşık olduğumu anlardı zaten.
Ağzımı açıp konuşmaya başlıyordum ki Kurt ayağa kalktı. "Hadi kalkın," dedi. "Pasta kesiliyor." Evin olduğu taraftan da gelmemize dair sesler yükseldiğinde Gökşem ofladı. Göz göze geldiğimizde ayağa kalktım, kaçmak için iyi olmuştu.
O da kalktı ve üçümüz eve doğru yürümeye başladığımızda köşede bizi bekleyen Gece Gözcüsüyle göz göze geldim ama ilk çeken ben oldum. Sana aşıkmışım Bulut, herkes görüyor. Sende görüyor musun?
Yan yana olduğumuzda bir elini belime koydu ve birazcık daha ona yaklaştığımda utandığımı hissettim. O da bunu hissetmiş gibi kulağıma doğru eğildi ve sadece benim duyacağım şekilde. "Ne oldu?" diye fısıldadı. Bakmadan sadece kafamı iki yana salladım ve daha hızlı yürüyerek ondan uzaklaşmaya çalışsam da buna izin vermeden Gökşem'le ortamıza girerek diğer kolunu belime attı ve bu sefer tamamen bedenine yasladı.
"Yağmur-"
"Olmadı bir şey," cevap vermediğinde başımı yukarıya kaldırdım. Gökyüzüne ait gözleri benimkileri yuttu. "Gerçekten Bulut."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YARALI ÇOCUKLAR KULÜBESİ
Ficção Adolescente-Geçmişi çalınanların, geleceklerine dair bir korkuları yoktur çünkü onlar zaten kaybetmiştir en baştan. Bu isimle yayımlanmış ilk kurgudur. (Ç)alıntılamayınız. Kurgu tamamen hayal ürünüdür. Gerçek olaylarla bir ilgisi yoktur. YARALI ÇOCUKLAR KULÜBE...
