Make a deal, Robbie.

4.

Het is de volgende dag en ik ben nu naar beneden aan t rennen naar Robbie z'n auto. Ik had me verslapen, en Robbie staat al 10 minuten op mij te wachten. Ik liep de flat deur uit en rende naar de auto om binnen te stappen.

"Goeiemorgen."' Zei ik.

"Hé hé." Zei hij.

"Nou sorry hoor, ben 1 keer te laat." Zei ik en hij begon te lachen. Z'n glimlach is wel schattig.

"Wat doe je vandaag na school?" Vroeg hij.

"Uhm. Niks denk ik." Zei ik.

"Oké, we gaan de stad in." Zei hij.

"Oh uhh okay? Wat moet je hebben dan?" Vroeg ik. Hoezo wilt hij met mij de stad in?

"We gaan shoppen" zei hij.

"Klinkt leuk." Zei ik. Ik glimlachte en hij gaf m'n z'n telefoon om muziek te kiezen.

Na een aantal minuten kwamen we aan op school, Robbie gaf mij een knuffel en een kusje op m'n wang en we liepen allebei de andere kant op. Ik heb nu wiskunde en na wiskunde heb ik meteen pauze en ga ik waarschijnlijk een jointje roken met Dylan.

Ik liep de les binnen en ik zag Dylan al zitten, dus ik ging langs hem zitten.

"Hoi." Zei ik.

"Heyy." Zei hij terug.

We keken elkaar aan met de blik.

"Ja tuurlijk gaan we jointje roken." Zei hij meteen.

"Top." Zei ik. En we pakte onze spullen en gingen opletten.

Tijdskip

Het is t einde van de dag en ik ben naar mijn kluisje aan t lopen, buiten in de auto wacht Robbie op mij.

Ik pakte mijn spullen uit mijn kluisje en deed m dicht en ik zag ineens een bekend gezicht langs mijn kluisje staan.

"Hey." Zei Max.

"Uhm hi." Zei ik terug.

"Hoe gaat t?" Vroeg hij.

"Ja gaat wel goed? Met jou?" Vroeg ik.

"Ja gaat wel oké, dus ik hoor dat je met Robbie bezig bent." Zei hij.

Ik werd helemaal rood, ik wist niet wat ik moest zeggen.

"Gaat snel rond niet?" Zei ik.

"Ja hier op school wel ja, maar vertel hoezo Robbie?" Vroeg die. Ik liep aan en begon te vertellen.

"Ja gewoon. Idk het gebeurde eigenlijk ineens. En vertel. Jij en marije?" Vroeg ik.

"Oh jaa klopt. Gaat blijkbaar ook snel rond" zei hij. Het gaat helemaal niet rond, ik zag ze gewoon bij het voetbalveld.

"Wat ga je vandaag nog doen?" Vroeg Max.

"Luister niet gemeen bedoeld maar wat probeer je eigenlijk? Want je hebt me laten vallen alsof het niks was, en nu probeer je weer contact te zoeken met mij?" Vroeg ik.

Het kwam er heel gemeen uit maar zo was t helemaal niet bedoeld

"Ik heb je niet laten vallen alsof t niks was, alleen..." begon hij.

"Alleen wat Max, is marije beter? Heeft marije geen fucked up leven? Geeft ze je wel alles wat ik niet wilde?" Zei ik. Ik kreeg tranen in m'n ogen.

"Hoezo ben je meteen zo boos?" Zei hij.

Ondertussen liepen we naar buiten en ik zag Robbie al bij z'n auto staan.

"Ik ben niet boos, ik stelde je gewoon een vraag." Zei ik.

"Gaat t om t shirt dat ik haar gaf. Ben je serieus isa?" Zei hij.

"Het gaat om het principe Max. Ik mocht niet eens zo'n shirt aanraken van jou en nu geef je t aan zo'n goedkope alsof t niks is." Zei ik boos. Er rolde een traan over mijn wang.

"WoW, je bent ook niks veranderd. Ik hoop dat Robbie je net zo snel verlaat als jullie samen kwamen. Je bent psycho isa. Echt psycho." Zei hij en hij liep boos weg.

Ik liep door naar Robbie z'n auto en stapte in zonder iets te zeggen.

"Gaat t?" Vroeg Robbie.

"Ja." Zei ik en ik veegde m'n traan weg.

"Als er wat is kan je het altijd tegen mij zeggen hè" zei hij en hij keek me aan en haalde een plukje van me haar weg die m'n gezicht bedekte.

"Dankjewel." Zei ik en ik glimlachte.

Hij startte de auto en we reden richting de stad.

Tijdskip

Na 3 uurtjes ben ik eindelijk thuis. We hebben veel geshopt vandaag. Ik heb een paar leuke kleren gehaald en robbie ook. Morgen is ook zijn wedstrijd dus daar moet ik ook bij zijn.

Ik liep door naar mijn kamer en deed mijn deur open.

"Wat the fuck." Zei ik geschrokken.

"Hé hé je bent eindelijk thuis." Zei Dylan.

"Dylan hoe kom je binnen." Vroeg ik verbaast.

"Onder de linker bloempot." Zei hij.

Ohja ik ben vergeten dat hij weer waar mijn extra sleutel ligt.

"Wat is er? Hoe lang zit je hier al te wachten." Vroeg ik.

"Niet lang hoor, ik verveelde me dus ik dacht ik kom naar jou toe Maarja madam is niet thuis dus ik dacht ja dan wacht ik wel op je." Zei hij.

"Ah oké." Zei ik.

"Morgen wedstrijd van Robbie hè." Zei hij.

"Ja weet ik, ben best gestresst." Zei ik.

"Hoezo dat?" Vroeg hij.

"Ik heb met Max gepraat vandaag. Hij Was boos geworden." Zei ik.

"Hij is raar niks van aan trekken." Zei Dylan en hij stond op om richting mijn woonkamer te lopen.

"Jij voelt je echt thuis of niet?" Zei ik.

"Isa ik ken je al 15 jaar en je bent 18 Hoe lang denk je dat ik hier al over de vloer kom." Zei hij.

"Ja oké laat maar doe wat je wilt." Zei ik lachend en hij liep natuurlijk door naar m'n koelkast.

Voor de rest heb ik vandaag niet veel gedaan. Ik en Dylan hebben nog een film gekeken en ben vroeg gaan slapen voor de wedstrijd van morgen.