Make a deal, Robbie.

6.

Toen we bij mij aankwamen heb ik tegen Robbie gezegd dat hij ook binnen kan wachten. Vond het een beetje dom als ik hem in de auto laat wachten.

"WoW mooi huis heb je." Zei hij.

"Oh is niks joh." Zei ik.

"Nee is echt mooi." Zei hij.

"Dankje, wil je iets te drinken ?" Vroeg ik.

"Neej hoeft niet joh dankjewel." Zei hij.

Ik stond in de keuken ice tea in te schenken totdat mijn deur open ging.

"Isa!!!" Hoorde ik.

"Ja!!" Schreeuwde ik terug.

Ik hoorde de deur dicht gaan.

"Oh hey Robbie." Hoorde ik.

"Hey Dylan." Zei Robbie terug.

"Wat is er Dylan?" Vroeg ik terwijl ik de woonkamer in liep.

"Wat doe je vanavond." Vroeg Dylan.

"Ik heb een feestje." Zei ik.

Hij keek me geschrokken aan.

"Jij? Feest?" Zei hij en hij begon te lachen.

"Ja ik heb d'r over gehaald." Zei Robbie.

"Hoe dan? Ik probeer het al 4 jaar." Zei hij en ze begonnen allebei te lachen.

"Nou ga maar verder babbelen met mekaar ik ga even omkleden." Zei ik en ik liep m'n kamer binnen en deed de deur dicht. Waarom moet Dylan nou altijd mijn huis binnenlopen.

Ik pakte een mooie zwarte jurk uit mijn kast en kleedde snel om. Ik pakte mijn zwarte hakken die onder in mijn kast lagen. Deze hakken heb ik van mijn opa en oma gekregen op mijn 16e verjaardag.

Ik liep de kamer uit en liep snel door naar de badkamer om mijn haren opnieuw te stijlen. Na een paar minuten liep ik de badkamer uit en ik pakte mijn tasje en ik liep richting de woonkamer.

"WoW." Zei Dylan.

"Je ziet er goed uit." Zei Robbie meteen daarna.

"Dankjewel jongens." Zei ik.

"Dylan gaat trouwens mee naar het feest." Zei Robbie.

"Ah gezellig." Zei ik.

"Zullen we gaan dan." Zei Robbie.

Ik en Dylan  knikte ja en we liepen met z'n alle richting de auto van Robbie, dylan keerde nog even terug naar huis om snel om te kleden, daarna zou hij met z'n eigen auto komen.

Na een klein kwartiertje rijden zijn we aangekomen bij t huis van Robbie. En WoW. Het is zo'n groot huis. Zo'n huis heb ik nog nooit gezien.

We staan voor de poort van Robbie z'n huis en we wachten tot de poorten open gaan. Na een paar seconden wachten was de poort eindelijk open en we reden door naar binnen. Zijn oprit is zo groot. Hij parkeerde z'n auto op zijn eigen parkeerplaats en we stapte uit de auto.

"Nou welkom in mijn huis." Zei Robbie.

"Je hebt echt een mooi huis." Zei ik.

"Is niks joh." Zei hij.

Ik glimlachte en we liepen door naar de deur. Maar natuurlijk is die jongen weer zo dom om z'n huissleutels te vergeten. Dus we moesten aanbellen.

"Heyy mam." Zei Robbie toen een vrouw de deur open deed.

"Heyy schat. Wie heb je meegenomen?" Vroeg de vrouw.

"Isa." Zei ik en ik stak mijn hand uit.

"Hey isa, ik ben Anne. De moeder van Robbie." Zei ze. "Kom binnen kom binnen." Zei ze daarna nog