Make a deal, Robbie.

14.

3 maanden later.

Deze 3 maanden waren echt saai. Ik heb veel tijd gehad om na te denken. En ik heb mijn keuze gemaakt. Ik en Max gaan gewoon niet werken. Ik heb hem een berichtje gestuurd, en na dat hij mijn berichtje heeft gelezen heeft hij mij meteen geblokkeerd.

De rest van deze 3 maanden was ik eigenlijk meer met Robbie aan het snappen. Hij vond het zo leuk daar. Hij heeft eindelijk de mensen ontmoet die hij altijd al wilde ontmoeten.

Het is nu 15:08 dat betekend dat de jongens een uur geleden al zijn geland in Nederland. Ik heb nog geen appje gekregen van Robbie.

De hele school is zich aan het verzamelen om de jongens weer welkom te heten op school. Als het goed is kunnen ze er nu elk moment zijn.

"Kijk daar zijn ze." Zei Lieke. Ik keek naar rechts en daar zag ik de grote tour bus van de jongens aankomen. Het duurde niet lang of ze waren al uitgestapt.

De directeur van de school pakte de microfoon en begon er in te praten.

"Goedemiddag dames en heren. Na 3 maanden zijn ze er dan eindelijk. De talenten van de school. Geef ze een warm welkom. De drankjes en snacks staan binnen in de aula!" Zei hij en hij legde de microfoon neer.

Wij begonnen te schreeuwen en te klappen net als de rest van de mensen. De jongens stapte 1 voor 1 uit de bus, en begonnen richting ons te rennen, om zo voorbij ons de school in te rennen richting de aula.

Ik zag eerst Matthy uitstappen, met achter hem Milo, Koen, Raoul, en daar was uiteindelijk Robbie. Ze begonnen te rennen als een gek. Ze renden langs ons af en Robbie gaf me een knipoog.

Na dat de eerste paar jongens al binnen waren kwamen de andere jongens aan waar Max ook een deel uitnam. Toen hij langs ons rende keek hij me niet eens aan. Hij keek meteen de andere kant op richting Marije, en het beste is nog, ik zit er niet eens mee.

Na die 5 minuten gingen we met z'n alle naar binnen waar de jongens aan het wachten waren. Buiten waren alle ouders even de koffers in de auto aan het stoppen.

Ik liep naar binnen met de meiden en de eerste die ik zag staan was Robbie. Hij draaide om richting ons en hij rende mijn kant op.

"Heyy." Zei hij en hij gaf me een dikke knuffel en hij tilde me op.

"Ik heb je gemist." Zei ik met tranen in mijn ogen.

"Ik jou ook." Zei hij heel blij en we keken elkaar meteen aan.

"Ahhhw heb je nou tranen in je ogen." Zei hij meteen daarna.

"Nee." Zei ik en ik keek even de andere kant op.

"Kijk me aan." Zei hij.

Ik deed wat hij vroeg, hij glimlachte en hij kuste me. Zijn lippen voelen zo fijn. Er is niks veranderd.

We hebben nog even in de aula gezeten, en ik heb nog even met de moeder van Robbie bijgekletst.

Na een tijdje liep ik even weg naar de wc. Ik deed de deur open en ik zag de moeder van Max daar zijn.

"Had ik gelijk." Zei ze meteen toen de deur dicht ging.

"Ja." Zei ik glimlachend terug.

"Ik ben blij dat je eindelijk een goede jongen hebt gevonden ies. Dat verdien je." Zei ze en ze gaf me een dikke knuffel en ze liep de deur uit. Ze heeft altijd al gevoeld als mijn 2e moeder.

De rest van de dag hebben we niet veel meer gedaan. Na de verwelkoming ben ik naar huis gegaan en ben ik met Dylan iets gaan doen.