ᴠɪᴏʟᴇᴛᴛᴇ

Sesler

16.bölüm sunar

İyi okumalar dilerim:)

💃

Ekin'den

Hiç düşündünüz mü?İnsan kendi hayatını önceden belirleseydi neler olurdu diye.3.Dünya Savaşı çıkma ihtimali bile olabilirdi.Yada sakin bir hayat isteyenler istediğine kavuşurdu.Fakat aklı ve kendini kötü yollara kaptırmış olanlar için kötüydü.Bununda bir düzeni vardı.
Eğer bana nasıl bir hayat belirlemek
isterdin diye sorsaydınız?
Kesinlikle ben hayatımın sakin olmasını isterdim.En küçük bir aksiyon olmasın isterdim.Ailemin ,Aral'ın ve tabikide menekşelerin olduğu bir hayat.

Telefonuma gelen bildirim sesiyle kafamdaki düşüncelerime son verdim.Önemsiz bir bildirim olduğu gördüğümde üzüldüm.Aral'la 2 haftadır konuşmuyorduk.İkimizinde gelecek planları vardı ve çalışmamız gerekiyordu.Fakat benim çalışma isteğim yoktu.Ne kadar istesem de olmuyordu.Benim suçum değildi ki.Ve çalışmadığım için geçen gün olduğumuz denemem kötü geçmişti.Annem bu kez geberticekti beni.

Kapımın hızla açılmasıyla korkuya yerimde sıçradım.Gelen annemdi.Benim düşüncelerimimi okumuştu acaba.

"Ekin!Bu denemenin hali ne? !Önceki denemenden daha kötü!Sana çalış dedikçe sen çalışmıyorsun!Ama ben seni adam etmesini bilirim!Bi kaç gün odanda kalda aklın başına gelsin !
sinirle söylediklerinden sonra yatağımın üstünde duran telefonumuda alıp odadan çıktı.Bu kez cidden sıçmıştım.Ya Aral mesaj attığında annem görürse o zaman işler daha da kızışırdı.İçimden Aral mesaj atmasın diye bildiğim tüm duaları okudum.Ve odamda ne yapacağımı düşündüm.Tabiki de günlük yazacaktım.Benim yaptığım başka bir şey mi vardı?

Yataktan kalktığımda masamın üstünde duran günlüğümü elime alıp bir farklılık olsun diye balkona çıktım.Balkonda fazla vakit geçirmeyi sevmezdim aslında odamda da vakit geçirmeyi sevmezdim.Sandalyeye oturup günlüğümde boş sayfa bulmaya çalıştım.Çok az boş sayfa kalmıştı.Günlüğüm de biterse odamda ne yapacaktım lan ben .Fazla umursamayarak yazmaya başladım.

Selam sevgili günlüğüm;

Çok farklı bir başlangıç oldu dimi.Biliyorum hep hızlıca konuya giriyorum ve yine aynı şeyi yapacağım.

Denemem kötü geçtiği için annem bana yine bağırmıştı.Artık yavaş yavaş aklımdaki neşeli sesi de kaybolmaya başlıyordu.Ne değiştirmişti onu böyle acaba.Anlatsa anlardım yada bı çözüm yolu varsa bulurduk.Fakat biz iki yabancıydık.O bana bağırır ben sesim çıkartmazdım.Babamdan alışıktım fakat annemi böyle görmek korkunçtu.Hep beni babamdan koruyan annem artık kendisini benden koruyamıyordu.Ve bunun farkında bile değildik.

Salondan yükselen kavga sesleriyle yüzümü buruşturdum.Bari bunu yapmasaydılar .Hiç mi beni önemsemiyolardı.

"Hayır,önemsemiyolar Ekin."

Haklısın iç ses ben kimim ki beni önemsesinler.Kavga seslerini duymamak için odamda kulaklığımı aramaya koyuldum.Kulaklığın birbirine dolandığını görünce içimden bir küfür savurdum.Aşşağıdan gelen sesler susmuyor tam aksine daha da şiddeteniyordu.Korkuyordum gitmeye .Keşke eski annem olsaydı da kavgayı durdursaydı.Kulaklığımı büyük uğraşlar sonucunda açmayı başardım.Fakat sonra telefonumun olmadığını farkettim.Doğru ya annem almıştı.Bende son çare yatağım girip yorganı kafamın üstüne çektim.Sesleri duymak istemiyordum.Kavga eden insanlardan nefret ederdim hep.Ve şuan salonda kavga eden annem ve babam dediğim adamdan nefret edemezdim.Yavaşca gözlerim kapandığında salondaki kavga seslerini duymuyordum.

💃

Helloo!!

Minik yazarınız geldi!!!

Bir sonraki bölümde görüşürüz<3