First day High
•••
"My name is Maria Ligaya Babon, and I'm twelve years old. I live in Makati. My talent is singing. My achievement of which I am proud is graduating elementary school as the top nine in class. That's all. Thank you!" taas noo kong pagpapakilala sa harapan.
Bumalik ako sa aking pansamantalang upuan—row three sa kaliwa. Katabi ko ang tatlo, nasa bungad ako ng aisle.
"Next!" bulyaw ni ma'am grace.
Tumayo ang katabi ko. Siga itong naglakad patungong harapan. Bukas ang dalawang butones ng kaniyang uniporme na medyo may kalakihan sa kaniyang katawan, kita rito ang panloob niyang puting sando. Sakto lang at mukhang komportable tignan ang kaniyang pants. Black shoes na halatang bagong bili at bagong kiwi.
"Good afternoon everyone! Ako nga pala si Lance Sebastian Alejandres Jimenez, Labing-dalawang taong gulang. Nakatira sa isang squatters area sa makati. My talent is singing din tapos marunong akong mag gitara. My achievement of which...ano ulit 'yon?" sabay pagkamot niya sa kaniyang batok. Tumingin sa black board kung saan isinulat ni ma'am ang format ng introduction. "My achievement of...which...I am proud...is...ahm...graduating in elementary bilang may perfect attendance! Never absent, sometimes late pa hahaha!"
Madaming natawa sa kalokohan niyang iyon. Napailing lang si ma'am. Siraulo.
"At proud ka pa, ha? Nakakahiya." wika ko pagbalik niya sa kaniyang upuan.
Natawa lang siya at nagbehlat sa akin.
Wala akong ibang choice kundi tumabi sa kanila hanggat wala pa akong nakikilalang iba. Atsaka sanay naman na ako kay ismael, naging kaklase ko siya no'ng grade six. Itong dalawa—sebastian at ricky, napaka kulit, napaka ingay! Ang galaw! Parang bubuyog bulong ng bulong! Palaging my side comment sa mga nagpapakilala sa harap!
"Pffft! Kamukha no'ng anak ni aling yoli, lamang lang sa paligo 'tong isang 'to hahahahaha!" pabulong na sabi ni sebastian sa amin habang nagpapakilala iyong si Juanito Perez.
Si Juanito na nagpakilalang top one sa klase nila no'ng elementary siya. Moreno, payat, matangkad, naka army cut. Sa pananalita pa lamang niya alam ko na agad na matalino ang isang 'yon at respetado bilang estudyante.
"Luh, kamukha ng mama mo, ricky!" pabulong na sabi ni sebastian.
Tinutukoy naman niya si Chrisley Orbin. Nagpapakilala sa harap. May top din sa klase no'ng elementary. Sinundan ni Jobani Santa Cruz, may top din no'ng elementary...may side comment na naman 'yong katabi ko—parang tita raw. Conservative masyado ang damitan, masyadong below the knee ang palda...hindi tulad ng karamihan na kaunti lang ang agwat sa tuhod. Iyong uniporme niya medyo malaki sa payat niyang pangangatawan...hindi katulad ng sa akin na hindi naman fit pero kita pa rin ang hubog ng katawan ko. Medyo nakakuba ang tayo niya, halatang may sakit sa buto na hindi namin alam. Sinabi rin niya ang kaniyang edad, dalawang taon ang agwat sa amin...bumalik ng taon dahil tumigil daw—may sakit nga.
"Hindi ko inexpect na halos nandito sa room may mga top din pala? Sayang, gusto ko pa naman nasa top five ako..." wika ko.
Sabagay, sa lugar namin na ito ang kilalang public highschool na kahit paano ay maganda ang reputasyon. Hindi na ako magtataka na baka may mga outsider na rito rin nag enrol.
"Luh, ako nga hindi ko inexpect na sa section five may mga matatalino, eh." sabi ni sebastian.
At dahil siguro hanggang section four lang ang meron no'ng elementary kami.
"Timang, nandito ako, matalino." sabi ko.
"Pffft! Ikaw? Hindi ako naniniwala kasi bakit pareho tayong nasa section five kung matalino ka?"
BINABASA MO ANG
Sandali Lang Naman (Life Series #7)
Romansa[COMPLETED] Si Maria Ligaya, ang unang kasintahan ni Sebastian. Matalino, masipag, at maunawain na anak. Ang babaeng walang hinangad kundi ang mapasaya ang mga tao sa paligid niya, matulungan ang kaniyang pamilya, maging successful pagtanda, makamit...
