Bully || l.h.||

{five}

Eve vardığım zaman neredeyse yürüyemiyordum. Ağlamamak için kendimi tuttum ve bahçe kapısına tutundum.

Dayanamayıp yere çöktüğümde pes ederek ağlamaya başladım. Kendimi bu kadar ezdirmek istemiyordum.

Sonuçta benle hergün uğraşan bir kıza sadece bir kere çanta fırlatmıştım ve neredeyse karnımın ağrısından bayılacaktım. Bu kadar abartmalarının nedenini anlamamıştım.

Sevgili olabilirsiniz, belkide Gwen sürekli Luke'a baktığımı düşünerek beni kıskanmıştı ama bir eziği kıskanmak ayrı bir düşünceydi. Bir anda bahçe kapısı açıldığında başım yere değdi.

Kollarımı açtım ve gözümü kapadım.

"Beth!"

Annemin sesini duyduğumda gözümü açmadım. Burası iyi gelmişti, okul sırasından bile daha iyi uyuyabileceğim yerdi.

"Ne oldu sana bebeğim?"

Gözlerimi açtım ve elimi tutması için anneme elimi uzattım. Elimden tuttu ve kalkmama yardımcı oldu.

Annem ellerini ağzına götürüp şaşkınlığını gizlemeye çalıştı.

"Bunu sana kim yaptı?"

Sahte bir gülümseme takındım.

"Sadece karnım ağrıyordu anne."

Annem 'hayır' anlamında başını salladı.

"Tatlım şort giymişsin, bacağındaki ayakkabı izi ve morluklar nasıl oldu?"

Altıma baktığımda gerçektende şort giydiğimi hatırladım. Elimi başıma götürdüm.

"Ee anne, sorun yok. Birisine çarptım ve düştüm. Ama yerde çok..."

Annem beni kolumdan tutup eve götürdü. Koltuğa oturduğumda kapıyı kapayıp yanıma geldi.

"Kızım, okulda kavga mı çıktı?"

Parmaklarımla oynamaya başladım.

"Hayır, hayır. Dediğim gibi, düştüm işte."

Annem bir sorun olduğunu anlamıştı. Dudağımı ısırdım ve başımı eğdim.

"Seninle uğraşıyorlar mı yoksa?"

Hızla ayağa kalktım.

"Hayır! Anne abartma!"

Yalan söylememin nedeni bu kadar güzel bir okulu zorlukları atlatarak kazanmamdı.

"Kızım, tamam. Sadece merak ettim."

Gülümsedim ve hızla arkamı dönerek odama çıktım.

~•~•~•~•~•~

Beth, bugün neler oldu? Ben hastaydım, gelemedim :)

-Holly

Telefonuma gelen mesajın ardından telefonumu elime aldım.

Birşey olmadı, sadece karnıma tekme yedim.

Telefonu masama bıraktığımda yeni mesaj geldi.

Yine mi?! Bunlar senin peşini bırakmayacaklar mı?

-Holly

Cevapladım.

Yarın konuşuruz, iyi geceler Holly :)

Mesaj geldi.

Peki, iyi geceler :)

-Holly

Telefonumu kapadım ve masaya koydum. Yorganı üstüme çektim ve gözümü kapadım.

~•~•~•~•~•~

"Ashton, üzgünüm ama gerçekten kızların zoruylaydı."

Natasha başını eğmiş bir şekilde Ashton'la konuşuyordu.

"Beth'in gözünün içine bakarak kahkaha atmak biraz zor olmalı. Bunu nasıl becerdin?"

Kenara oturup bacağımı çeneme kadar çektim ve kollarımı bacağıma sardım. Natasha ve Ashton'ın tartışmasını izlerken Natasha'nın ihanet ettiğini anladım.

Ona ilk başta güvenmekte hata etmiştim ama klişe bir yaşantının ardından ikilinin ayrılacağını tahmin etmiştim. Benim yüzümden ayrılmalarını istemiyorum bu yüzden araya girdim.

"Aslında Natasha benimle uğraşmadı, göremediğim bir kız çantamı çekti."

Natasha bana baktığında şaşırdığı belliydi. Şeytani bir kıza neden iyilik ettiğimi düşünüyordu.

Ashton'dan başka biriyle çıksaydı gerçekleri söyleyecektim ama Ashton'ın Natasha'yı ne kadar sevdiğinin farkındaydım.

"Ah, neden bunu daha önce söylemedin?"

Gülümsedim.

"Ona ne kadar güvendiğini merak ettik, değil mi Natasha?"

Natasha gülümseyerek 'evet' anlamında başını salladı. Ashton başını eğdi ve gözünü kapadı.

"Siz kızlar çok pisliksiniz."

Güldüğünde bende güldüm. Tabi gerçek değildi ama Ashton'ın gülümsemesi beni mutlu etmişti.

"Öyleyse barıştınız mı?"

Kollarımı açıp ayağa kalktım. Birbirlerine baktılar.

"Evet."

Ardından sarıldılar.