Starting Over Again (Kathniel)

50- IS IT THE END?

Omg! Chapter 50!!! Sorry sa matagal na update. School days na kasi. Hell week na naman hahahaha!!! Hindi ko nga rin alam kung OWN PERSONAL HELL ko sa school e. Katamad grabe. Ang init pa. :)

-----

"How can you let go of your grief when there's still a part of you holding on that someday, everything's gonna be fine?"

Paano pag dumating ang araw na iyon. Paano kung dumating ang araw na babalik ang mahal mo, pero..............may iba na?

Life is ironic. We fall in love, we get hurt, but life must go on because someday, you'll say, "I'm fine." and you mean it.

---

Daniel's POV

Life is good. Really good! Nasa sala ako ngayon. Nanonood ng movie na, Crazy Beautiful you. Ganda talaga ni Jackie.

"Chie!!!" Sigaw ko.

"Why Dj?" Sagot niya from the kitchen.

Paglabas niya don, nakahawak na siya nang meryenda at umupo sa tabi ko.

"Where's mom?" I asked.

"Hmmm. Airport. Mamaya na kaya flight natin sa Pilipinas. May inayos lang siya. Kanina pa siya umalis baka pauwi na rin si tita ngayon."

"I'm glad na sasama ka Chie."

"Siyempre. Basta ikaw."

"Ikaw talaga. Salamat sa lahat lahat ha? Wag ka magsawa sakin Chie ah?" I faced her and smiled.

"Never. I promise."

Unti unti nang naglalapit ang mga mukha namin ng biglang........

"Kids, Mag ayos ayos na kayo. Ibaba niyo na mga gamit niyo. Aalis na tayo mamaya." Okay ma, napaka wrong timing mo talaga.

Umayos kaming dalawa nang upo at tumawa.

"Di natuloy yon ha? Itutuloy ko mamaya." I teased.

"Dj, ang manyak mo. Alis na nga ako. Mag aayos pa ako nang gamit ko. Haha!"

She stood up and went upstairs.

Napasandal ako sa couch at ipinikit ng kunti ang mga mata ko.

"Yun ba ang gusto mo? Sige. *Punas luha* DANIEL, WALA NA TAYO. BREAK NA TAYO. HINDI IKAW ANG NARARAPAT PARA SAKIN. HINDI IKAW YUNG GUSTO KONG LALAKE AND LASTLY, HINDI NA KITA MAHAL KAYA UMALIS KA NA AT AYOKO NANG MAKITA PA ANG MUKHA MO."

"Yun ba ang gusto mo? Sige. *Punas luha* DANIEL, WALA NA TAYO. BREAK NA TAYO. HINDI IKAW ANG NARARAPAT PARA SAKIN. HINDI IKAW YUNG GUSTO KONG LALAKE AND LASTLY, HINDI NA KITA MAHAL KAYA UMALIS KA NA AT AYOKO NANG MAKITA PA ANG MUKHA MO."

"Fck!!!" Napasigaw ako at ginulo ang buhok ko.

Parang sirang plaka yong mga sinabi sakin ni Kath nong before ako pumunta dito sa America. May mga oras na bigla bigla na lang sumisingit sa utak ko yong mga huling sinabi niya noon at ni minsan, hindi ko nakalimutan ang lahat ng iyon at hanggang ngayon nasa dibdib at utak ko parin lahat ng mga sinabi niya.

At hanggang ngayon, ang sakit sakit parin ng mga sinabi niya bago ako umalis. </3

I'm trying to ease the pain but i can't help it, i can't easily let go of the pain.

But it's been 6 years. 6 years na ang nakalipas at marami nang nagbago.

But you can't be sad forever. Right? All you need to do is to let go the grief and learn how to start over.