Titreyen ellerim dağılan eşyaların arasından onun içimi ısıtan fotoğrafına uzandığında; kalbim gibi vücudumda titredi. Hatırladığım birkaç anı gözlerimin dolmasını sağlasa da, gülümsedim. Bu anılar benim için her ne kadar özel ve güzel olsa da, açtı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❦
Uçaktan indiğimde içime yerleşen garip ama bir o kadar da hoş duygularla kendimi tuhaf hissettim. Tüylerim diken diken olsa da, doğduğum topraklara geldiğim için mutlu hissetmeye çabaladım. Gözlerimi kapattım ve derin bir nefes aldım. Saniyeler sonra Hank'ın sesini duymamla gülümsedim ve bavulumu elime alıp, onunla birlikte artık havaalanıdan ayrılmak için harekete geçtim.
Buraya gelirken aklımda nereye gideceğim, nerede konaklayacağım hakkında bir düşüncem yoktu. Belki birkaç gün gönderdiği mektuplara nadir de olsa cevap verdiğim lise arkadaşımın yanında kalabilirdim, diye düşündüm. Hem ona beni yanlız bırakmadığı için teşekkür etmek, eski günleri konuşup kendimi biraz daha iyi hissetmek istiyordum. Yalnız kalmaktansa, böyle olması benim için daha faydalı olabilirdi. Zira tek başıma gerçeklerle yüzleşmeyi başarabileceğimden endişe duymaya başlayabilirdim.
Arkadaşımla aynı mahallede oturduğumuzu hatırlamak, rahat davranmamı sağlıyordu fakat hâlâ orada yaşayıp, yaşamadığını bile bilmiyordum. En azından şansımı denemekten birşey kaybetmedim diye düşünüyordum. Trene binip, parayı ödedikten sonra arka taraflarda boş bulduğum bir koltuğa yerleştim. Hank'ı da yanımda ki koltuğa oturttuğumda; çantamdan çıkardığım paketin içinden birkaç tane kuru mama verip, uslu durması için tembihledim ve bakışlarımı dışarıya yönelttim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Varacağım istasyona kadar, izlediğim yol beni derin ve çeşitli düşüncelere batırıp, çıkarırken nasıldım emin değildim. Nefes aldığımın bile farkında değildim, o derece bir ruh hâli içerisindeydim. Yıllardır görmediğim ve daha bir lise öğrencisiyken terk etmek zorunda bırakıldığım bu yere kısa bir süre de olsa geri dönmek tüylerimi ürpertmişti. Bu yüzden bir an önce tanıdık bir yüz görsem kendimi daha iyi hissedecektim. Onun için adımlarımı hızlandırıp, eski evimin önünden kaçarcasına geçtim ve hafızamda silikce de olsa kalan sokağa girdim.
