29.

733 67 29
                                    

"Yarayla alay eder, yaralanmamış olan"

-Shakespeare-

...

Kapımın açılmasıyla yaptığım çizimden kafamı kaldırarak gelen kişiye baktım

Annemdi.

"Hadi gel babanın iş'ten arkadaşları geldi. Aşağıda yemeğe bekliyoruz seni. Üzerine doğru dürüst bir şeyler giy. Ve örnek bir evlat ol"

İçime derin bir nefes çekerek sessiz kalmayı tercih ettim

Bir süre çatık kaşlarıyla bana bakıp kapıyı örterek çıktı.

'örnek bir evlat'

Anlaşılan yine her zaman olduğu gibi evcilik oynayacaktık. Mutlu , kusursuz bir aile...

Aşağıya inmeyebilirdim ama onlar gittikten sonra bir kavgayı hiç çekemeyecektim

Dolabın önüne geçerek altımdaki eşofmanı çıkarıp bir pantolon giydim. Üzerimdeki tişörtü çıkartmayacaktım. Aynanın karşısına geçerek saçımı düzelttim ve odadan çıktım.

Merdivenlerden indikçe sesler artıyordu. Kendimi olduğumdan farklı gösterecek bir şey yapmayacaktım. Karakterimi onlar için değiştiremezdim

Son basamağı indiğimde ise misafirlerin üzerinde gözlerimi gezdirdim. İki adam, bir kadın ve bir de 16 , 17 yaşlarında bir genç kız vardı. Salondakilerin gözleri yavaş yavaş bana dönmesiyle odak noktası olmuştum.

"Hoşgeldiniz"

İçlerinden yeşil gözlü hafif kır saçlı olan adam babama tebessüm ederek

"Ahmet senin kızın mı? Ne kadar da büyümüş"

Babam kafasıyla onaylayıp tebessüm ederek bana baktı

"Evet . Kızım Elzem"

Annem mutfaktan seslenerek

"Sofra hazır ! Buyrun gelin!"

Herkes yavaşça ayaklanarak yemek masasına geçmeye başlamıştı. Bende adımlayarak masada yerimi almıştım

Birden babamın

"Kızım"

Demesiyle kafamı kaldırıp ona baktım. Ama o bana değil . Karşımda oturan kıza bakıyordu

"Neden yemiyorsun? Beğenmedin mi yoksa? İstersen başka bir şey hazırlatalım senin için"

"Hayır teşekkür ederim her şey çok güzel olmuş Ahmet amca. Sadece uykusuzum biraz kusura bakmayın"

Gözlerimi sımsıkı yumdum

Gerçekten bana dediğini nasıl düşünebilmiştim? O adam bana bir kere kızım bile dememişken, nasıl olurda şimdi diyebileceğini düşünmüştüm?

Gözlerimi açarak yemeğime odaklanmaya çalıştım

"Sınavlar yüzünden mi yoksa?"

Araya muhtemelen babası olarak tahmin ettiğim esmer olan adam girerek

"Hiç sorma Ahmet, kaç gecedir sabahlıyor, kafasını dersten kaldırmıyor. Yanımıza gelip oturmaz oldu"

Gözlerimi devirdim. Anlaşılan kızıyla övünmeyi çok seviyordu

"Ne olmak istiyorsun peki ? Bir hayalin var mı?"

Elzem|| Yarı TextingHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin