Elzem|| Yarı Texting

13.

Bazen öyle bir acı hissedersin ki içinde canın çok yanar. Bağırırsın avazın çıktığı kadar . Ama sesini duyan olmaz...

Ya kimse takmaz seni ya da sen yeterince çıkarmazssın sesini.

Ama bazen en çokta seni anlayan biri olmadığı için , içine attığın her şeyin seni boğması yakıyor canını.

Yalnız olmanın verdiği acıyı bir ben bir de beni dinleyen kaldırım taşı biliyor...
Döktüğüm gözyaşlarını biliyor, her gece beni dinleyen yıldız biliyor...
Yakarışlarımı yıkık dökük duvarlar, kimsesiz sokak kedileri biliyor...

Ve yine her zamanki gibi yürüyordum..
Düşüncelerimden ve sorunlarımdan kaçmak için yürüyordum. Sanki her şey biticekmiş , her şey son bulacakmış gibi yürüyordum .Bir elimde sigara bir elimde yarısı bitmiş birayla yürüyordum işte...

Boş bir bank bulduğumda çoktan oraya kurulmuştum bile. Bu gece bu bank evim olucaktı anlaşılan . Bu gece bu banka dökecektim içimdeki geçmişin getirdiği zehirli acıları.
Bu geceyi bu bankta geçirecektim. Çünkü sıcak, insanın huzur bulduğu o dört duvar arasından daha sıcak ve huzurlu gelirdi bana. Yada bilmiyorum , belkide hep ben öyle istedim...

Bu gece eve gidemeyecektim yine..

Eve kadın getirmişti. Ama bu kadın annem değildi.

Şimdi o kadına dokunuyordu anneme değil.

Baba demeye utandığım insan annemi ağlattığı geceler . Başka kadınları güldürüyordu...

Aşk bu muydu?

Sevgi bu muydu?

Annem ise babamın onu aldatmasına rağmen hala onu seviyordu. Kızına kör olucak kadar seviyordu..
Kızını dinleyemeyecek kadar seviyordu ..
Kızının acı haykırışlarını duyamayacak kadar seviyordu...
Kızının gün geçtikçe dibe battığını göremeyecek kadar seviyordu onu..

Aşk bu muydu ?

Sevgi bu muydu?

Ben neden bunları hakkediyordum. Neden ben ? Neden ? Neden? Neden?

Varsayalım ben bunları hak edicek insandım. Siktiğimin dünyasının adaleti bir bana mı işledi?

Şişenin dibinde kalan birayı kafama diktim. Cebimden bir sigara daha alarak dudaklarıma götürdüm. Ucunu yaktıktan sonra içime derince çektim zehirli dumanı.

Sonrada çenemi gökyüzüne doğru kaldırarak dumanın yavaşça dudaklarımdan dışarı süzülmesine izin verdim.

Keşke zihnimde gitmek bilmeyen düşüncelerde bu dumana karışarak gidebilseydi

Acizce

Acizssin

Evet yine başlamıştı.

Korkaksın

İntihar edemeyecek kadar korkaksın

Sus

Sen bir ağacın tepesine çıkıp kendini asamayacak kadar korkaksın

Sus

Gerçeklerden kaçamazssın seni korkak

Sus!

"Sus!"

Sesim boş sokakta yankılandı. Delirmiş miydim? Bu hayat beni delirtmişti sonunda

Birden kahkaha atmaya başladım.

Psikopat

Daha çok gülmeye başladım. Karnım ağrıyana kadar gülmeye devam ettim. Gözlerimden yaşlar gelmesine rağmen gülmeye devam ettim. Mutluluk gözyaşları olmadığını bildiğim halde gülmeye devam ettim.

" Neden?" diye fısıldadım

"Neden!"

"Neden yüzüm gülmüyor hiç!?"

"Küçük bir tebessüm bile neden haram bana!"

"Siktiğimin adaleti!"

Bir sigara daha alıp yaktım..

"Neden beni sevmedin baba?"

"Neden beni sevmedin anne?"

"Neden siktiğimin sorunlarını sizinle paylaşamadan büyüdüm ben!"

"Neden sizinle dertleşemedim!"

"Neden çocukluğum aynı evin içinde sizden uzak geçti!"

"Neden o küçük yaşımda omuzlarıma kocaman dağı devirdiniz!"

"Neden!"

"Lanet olsun neden!"

Sarhoş olmuştum.

Bakışlarımı gökyüzüne çevirip fısıldadım

"Neden o küçük kız hıçkıra hıçkıra ağlarken ona sarılmadın baba?"

Bankın üzerine yatarak ellerimi başımın altında birleştirerek yıldızları izlemeye başladım

Miyavlama sesiyle yana doğru bir bakış attım.

Hayvanlar nasıl hissettiğini anlardı

Hayvanlar duygularını okuyabilirdi..

Kedi yavaş adımlarla bankın yanına ilerledi. Ve yanıma çıktı. Karnımın üzerine çıkarak oraya yerleşti. Kafasını kaldırarak bana baktığındaysa ne istediğini anlamıştım.

Elim yerini bulduğundaysa çoktan uyuklamaya başlamıştı bile. Tüylerini usulca okşayarak gözlerimi kapattım.

Kedinin bile merhameti vardı.

Ama sizin yoktu anne ve baba...

Uykuya tam dalıcağım sırada en son hissettiğim şey ise üzerime örtülen kokusunu tarif edemediğim, ama beni etkisine alıp mayıştırıcak cinsten kokulu bir ceketti...